Dark Shadows
In de jaren zestig heeft televisieserie Dark Shadows miljoenen fans thuis weten te houden – sterker nog: tieners wisten niet hoe snel ze thuis moesten komen om de serie te bekijken. In 2012 wil regisseur Tim Burton – fan van de serie – hetzelfde bewerkstelligen, maar dan in de bioscoop.
Kenmerkend voor de oude serie zijn de melodramatische scènes, gotische sferen en romantische gesprekken. Vijftig jaar later zijn deze kwalificaties ongeschonden gebleven en komen dankzij moderne cinema veel beter tot hun recht. Niet alleen in grote lijnen, maar vooral in detail: van de felle haarkleuren tot de boekdelen sprekende gezichtsuitdrukkingen en aan de tijd gebonden gesprekken.
Het is hoogstaande cinema en dat heeft het onder meer te danken aan zijn tijdloze verhaal. Wanneer Barnabas Collins (Johnny Depp) een ogenschijnlijk onschuldig meisje verleidt en haar vervolgens aan de kant schuift, druipt de stront van de knikker af. Het onschuldige meisje, gespeeld door Eva Green, blijkt een sluwe heks. Zij slaagt erin Barnabas in een vampier om te toveren en begraaft hem levend in een goed afgesloten kist. Tweehonderd jaar later maakt Barnabas – wanneer hij bevrijd is – kennis met zijn naverwanten. Familiehoofd Elizabeth Collins (Michelle Pfeiffer) ruikt de problemen en besluit de ware identiteit van de vampier voor zichzelf te houden.
Met Burton als regisseur en Depp als de belangrijkste acteur in de film zien we het gouden duo op z’n best. Depp zit ontzettend strak in z’n rol. Zijn spraak en houding als tweehonderdvijftig jaar oude man is soms hilarisch om te zien wanneer hij bijvoorbeeld kennis maakt met geasfalteerd wegdek. Zijn onbegrip voor de moderne jaren zeventig levert veel komische situaties op. Greens rol lijkt haar ook op het lijf geschreven. Bloedmooi, geobsedeerd en verknipt is het personage dat zij speelt en haar sprekende gezichtsuitdrukkingen zetten haar daden kracht bij. En hoewel Pfeiffer en verhoudingsgewijs kleinere rol heeft in de film, zit ook zij goed in haar rol als voormalig familie oudste.
De film zit vol goede acteurs, komische momenten, schrikeffecten, melodramatische stukken en toffe dialogen. Zonder Depp zou deze film heel anders uitgepakt hebben en hetzelfde geldt voor het aandeel dat onder anderen Pfeiffer en Green leveren. Burton is erin geslaagd om een film te maken die zich kan meten met de avonturen uit de jaren zestig. Prachtige effecten ondersteunen het tijdloze verhaal en puike acteerprestaties. Een film om niet te missen.
