CD: Ilanois - Chase The Sundown With Me
Je neemt een demo op en stuurt dertig beroemde producers via Myspace een linkje hiervan. Het lijkt te simpel voor woorden. Toch bracht dit idee de Friese band Ilanois in contact met topproducer Simon Gogorly (U2, No Doubt). En alsof dit nog niet gek genoeg was, besloot Ilanois dat de mix van Barny Barnicott (Editors, Placebo, Stereophonics) net iets 'meer edgy' was dan die van Gogorly. Het resultaat is Chase The Sundown With Me. Een heerlijke popplaat met tien sterke songs.
Een aantal jaar geleden zag ik Ilanois in het voorprogramma van A Balladeer. Een aparte band bestaande uit vier eilandjes. Iedereen deed zijn eigen ding en er was nauwelijks sprake van interactie. Toch maakte deze band indruk. Het stemgeluid van zanger Ilan Palstra was helder en dwingend, het bandgeluid was prima en de songs waren catchy en zaten goed in elkaar. Hoewel Ilan Palstra de band al in 1996 oprichtte en de band al een hit had met 'Do You Hear Me' en het Beneluxrecord van 24 optredens in 24 uur op zijn naam heeft staan, kwam het nooit tot een echte doorbraak. Chase The Sundown With Me moet de definitieve doorbraak tot stand brengen en van Ilanois een gewaardeerde Nederlandse band maken. Daarom besloten de Friezen kosten noch moeite te sparen en dat is te horen.
De plaat opent met 'Chase The Sundown With Me': een lekkere puntige rocksong. Goede, drijvende opbouw in het begin en een herkenbaar en catchy refrein. Zanger Ilan Palstra dwingt je naar de teksten te luisteren. Met 'Without Angels On Our Side' gaat de band ongestoord verder. De opbouw is uitgesmeerd over het hele nummer. Rustige opening, een rustig refrein, vervolgens een iets krachtiger couplet, een iets ruiger refrein en uiteindelijk de climax die abrupt afgebroken wordt door een stop om daarna af te bouwen naar het einde. De song kent een sterke compositie, een mooie tekst en laat de stem van Ilan perfect naar voren komen. 'Sterin' Into Mine' is een lekkere powerballad. Het nummer begint rustig en wordt vervolgens een stuk harder. Ilan smeekt om niet in de steek gelaten te worden. Hij lijkt het bijna te willen schreeuwen, met tranen in de ogen en een bijna hoorbare brok in de keel. Het nummer is een en al emotie en toont de kracht van deze band. Het vierde nummer is niet enorm bijzonder, maar is zeker niet slecht. Gewoon een lekkere rocksong. Niet veel meer, maar zeker ook niet minder.
Een echt pareltje wordt gevonden met 'In This Sea On This Stone'. Het nummer bevat de eerste helft enkel zang en piano. De tekst gaat over het moeten missen van iemand. Iemand die je lang niet gezien hebt, maar die je heel erg dierbaar is. Ook voor dit nummer geldt dat Ilan de lyrics uitmuntend weet over te brengen. Je voelt zijn pijn, het gemis. Deze song bevat net als alle andere songs een sterke compositie, met een gedisciplineerd gespeelde opbouw. Dit brengt veel dynamiek in het nummer en zorgt voor een geweldige apotheose. Met 'Knowing' zitten we pas op de helft en de plaat heeft nog genoeg leuks te bieden. Op 'So Don't Tell Me You Know' gaat de band goed los. Een prima song om op te springen, mee te klappen en zelfs om mee te zingen. Het nummer lijkt te gaan over twee geliefden die doen alsof ze elkaar begrijpen, maar eigenlijk langs elkaar heen leven. 'Beautiful' is opnieuw een mooie en pakkende ballad. Albumafsluiter 'Fireflies' begint als 'Baby When You're Gone' van Brian Adams en Mel C, maar ontpopt zich al na enkele seconden tot een heel eigen nummer. Knallend sluiten de heren van Ilanois hun album af.
Met Chase The Sundown With Me kan een definitieve doorbraak bijna niet uitblijven. Een gevarieerde plaat met een topproducer, geweldige songs en lyrics en vooral het dragende geluid van zanger Ilan Palstra. Wat mij betreft mag 2011 het jaar van Ilanois worden. Dat gaat zeker niet vervelen!
