review

Evenement: Pinkpop 2006

Redactie



Na de vorige editie ontstond er veel twijfel over het bestaansrecht van Pinkpop. Het al sinds 1970 georganiseerde festival trok vorig jaar maar 20 duizend bezoekers, één van de slechtst bezochte edities sinds jaren. Volgens critici te wijten aan de slechte line-up, volgens organisator Jan Smeets omdat Pinksteren dat jaar al vroeg in mei viel. Dit jaar viel Pinksteren gewoon weer begin juni en de line-up met grote bands als Tool, Franz Ferdinand en de Red Hot Chili Peppers was zeker niet mis. Bijna helemaal uitverkocht, dus had het er alle schijn van dat Jan Smeets zijn revanche zou halen. Drie reviewers van FOK! waren ter plaatse, en geven in dit verslag hun ongezouten en altijd bijster interessante mening. Met dank aan de users Peaceman en Diaan73 voor de foto's!

Pink_Floyd


Zaterdag:

Het was een mooie dag om in te komen voor een weekendje Pinkpop. De zon brak af en toe door en gewapend met vriendin en voor 100 euro aan drankbonnen trok ik het terrein over. Iets te laat voor The Dresden Dolls, maar gelukkig kon ik Half Jack en de mooie cover van War Pig nog meepikken. De kop was eraf. Het daarop volgende Kubb was misschien een beetje te poppy voor Pinkpop maar geef de man een kans. Redelijke show, live zingen kan de man erg goed, maar de nummers sloegen op Wicked Soul na niet echt aan. Nelly Furtado aka drinkpauze kan je beter weglaten op festivals, zelfde verhaal als de Sugababes en Robbie Williams op eerdere jaargangen. Die mensen pleur je op Pepsi-pop neer voor een horde hormonale 15-jarigen. Daarnaast zong ze ook nog zo vals als een fret in een dwangbuis. Dieptepuntje van de dag dus.



Het festivalterrein (grote versie)


Admiral Freebee was één van de hoogtepunten die met een humoristische en opbeurende show het late middaguur vulde. Rockende Americana uit België die mensen al snel uit het dal van Nelly F. trok.
Eén van de grotere namen die avond was de Kaiser Chiefs. Motto: vechtend ten onder. Ik weet niet wie er in de geluidstoren stond die avond, maar die mensen mogen stante pede ontslagen worden. Het geluid was ronduit K*T, en nee ik stond naast de geluidstoren met wind mee, dus daar lag het niet aan. Het verknalde de show. De band deed erg zijn best, maar te zacht afgesteld geluid slaat niet aan. Het feit dat de springende massa op Oh my god en I predict a riot niet eens halverwege tot de geluidstoren kwam, zegt een boel.

Bij Placebo op de mainstage was het bijna hetzelfde verhaal qua geluid. Alhoewel de show strakker en beter in elkaar zat dan bij de Chiefs. Brian Molko is nou eenmaal een betere zanger en daardoor was het toch nog een goede show, ondanks het tegenwerken van de geluidstoren. Herkansing met goed geluid op Lowlands dit jaar.

Zondag:

Kort gezegd: De dag van het John Peel stage!

Dit podium was een daverend succes deze dag. De bands overtroffen hun eigen albums door het live tien keer beter te brengen dan dat het normaal al is.
The Rakes, The Zutons, Infadels, alle drie rockten de grondvesten onder de kleine tent. Er werd gedanst, gezongen, gesprongen, gelachen en genoten. Een bergje raggende gitaren maakten een hoop goed voor wat ons zaterdagavond werd onthouden.

Hooverphonic verdient wat speciale aandacht. De eerste keer op Pinkpop en wat een optreden! Schaars gekleed in een knalrood jurkje betrad Geike Arnaert samen met haar consorten het fraai en intiem belichte podium. Knallers: Eden, Mad about you, 2Wicky, Jackie Cane. Bloodhound Gang blijft muziek voor 'US college punks' die snel te choqueren zijn. Zit muzikaal niet bijster goed in elkaar maar heeft wel wat. Uhn Tiss, F(oxtrot)U C K en Bad Touch treffen doel. De flauwe humor is na een paar biertjes wel lachen: Placebo-cover spelen en afsluiten met "I gave that dude a blowjob in 1987 behind a Walmart". Verder: "This song is dedicated to a fat chick I met in Eindhoven"...zin waar het nummer om draait: It ain't my job to fuck you on your birthday.

Racoon gaf een leuke, strakke show die voor 95% een kopie is van de live-DVD Another Night, maar daardoor niet minder plezierig. dEUS blijft de meest geliefde band van België onder den Ollanders. Heden en verleden; Suds & Soda, For the roses, Turnpike, Instant street en Pocket Revolution... mmmmm.
PS. Het geluid op het mainstage op zondag was wel weer goed!

TOOL was geniaal! Ontzettend strak gespeeld optreden waarin de gitaar en drums over je buis van Eustachius bulderden. Het rauwe geluid van Maynard James Keenan is het toefje slagroom. Mooie VJ-beelden op de achtergrond ronden het geheel perfect af. In juli in de HMH, rennen voor die tickets!

Maandag

Sorry, veel bier en een lekker ding in je tent, dus recensies van de vroege middag heb ik niet. Daarnaast is Bleuf, of Bløf met een streepje zo u wil, een Pepsi-pop band dus hier komen wat bands vanaf 15.30.

Deftones klonken goed voor hun doen, knallen er lekker uit met onder andere My own summer en Around the fur. De Editors waren de enige dubbelprogrammering die irritant was dit weekend. Deftones vs Editors. Dus 50/50. Zoals gezegd John Peel stage rocks en zo ook de Editors in de kleine tent. Lekkere live-show!
Keane, dat erna speelde, was plezant. Zon op je bol en vrolijke deuntjes. Op een mainstage mist het wel de intimiteit die het op Lowlands-optredens wel had. Maar toch lekker. Biertje?

Nickelback, stadionrock uit Canada. Populair en commercieel edoch maken ze gestructureerde, goede songs. Je kan zeggen wat je wil. "I like your pants around your feet, I like the dirt that's on your knees" en een vriendin die je geil aankijkt. Nog maar even bier halen om af te koelen.

Ook voor Franz Ferdinand geldt: een tent is beter. Franz Ferdinand weet de mensen echter wel tot springen te krijgen, het is de eerste band die de menigte over de gehele breedte tot aan de geluidstoren de lucht in krijgt. Frappant is wel dat er nauwelijks iets gebeurt bij nummers van hun laatste album (behalve bij Lucky) en iedereen de hoogte in springt bij knallers van hun debuut. Hoelang zou FF nog te gaan hebben?

De grote afsluiter van Pinkpop dit jaar waren de Red Hot Chili Peppers. Zou Kiedis nog zuiver zingen na een paar dagen Duitsland? Vals zingen kan hij, zuiver zingen soms ook en dat laatste was hier gelukkig meestal het geval. De show kan eigenlijk niet onderuit gehaald worden. De Chili Peppers hebben bergen hits, genoeg variatie en genoeg uitstraling voor bijna 2 uur show. Mooie, goede afsluiter!

Bad, worse, worst:
Nelly F., weinig kledingstandjes, Nokia silence booth (welke eikel wil er nou stilte op een festival en gaat kostbare muziekminuten verknallen door zogenaamde vrienden op te bellen die toch niet meegingen), mensen die zich nog moeten bewijzen door veel te veel te zuipen en zich vervolgens als een Neanderthaler gaan gedragen. Met als ergste: groepen zielige (meestal vrijgezelle) mannen met het verstand van een vorkheftruck aka mensen die agressief duwend en BIER- of HOMO-schreeuwend over het terrein zwalken. Cumulatief halen ze een IQ van ongeveer 40 op zo'n weekend en de reden waarom ze vrijgezel zijn of hun vriendin niet mee wil is in de vorige zinnen samengevat. Lang leve de natuurlijke selectie!

Good, better, best:
Het weer, redelijk schone plees tijdens drie dagen, de Belgen (Admiral Freebee, dEUS, Hooverphonic), de afsluiters van elke dag (Placebo, TOOL, RHCP), John Peel stage op zondag!

Volgend jaar gaarne weer zo'n top-programma!



The Rakes (grote versie)


Toffe_Ellende


Voor mij wordt het ieder jaar moeilijker om objectiever naar Pinkpop te kijken. Het is het popfestival waar ik vanaf mijn vijftiende ieder jaar heen ga. Was ik in Biddinghuizen opgegroeid, dan was Lowlands ongetwijfeld de stabiele factor van mijn festivalzomers geweest. Vandaar dat ik ook niet zoveel problemen had met het programma van Pinkpop 2004 en Pinkpop 2005. Het is voor veel mensen immers niet belangrijk of er een goede programmering is, gezellig is het er toch wel. En soms valt het festival qua bezoekers iets tegen en dan lijkt het net de plaatselijke braderie. Jan Smeets kijkt natuurlijk ook vooruit en programmeerde voor de zekerheid dit jaar maar weer een paar topacts om weer in de zwarte cijfers te geraken om zo de toekomst van het festival veilig te stellen. Van een veredeld dorpsfeest was dan ook geen sprake.

De Pinkpopzaterdag is traditioneel de dag om bij te kletsen. Vaak met mensen die je precies een jaar geleden voor het laatst zag. Tijdens het keuvelen, kun je dan maar beter goede liedjes horen. Van bijvoorbeeld Nelly Furtado. Ze is zeker niet misplaatst op deze editie van Pinkpop. Het is dan ook geen fiasco zoals veel popacts voorgaande jaargangen. Maar voor echte opzwepende Pinkpopmuziek moet je bij de Kaiser Chiefs wezen. Lang niet zo overschat als veel mensen je nu wijs proberen te maken, geven zij een feestje binnen een feestje. Ze moeten alleen opschieten met nieuw materiaal, alle songs van Employment kunnen we nu wel meezingen. Paul Weller ken ik van o.a. Wild Wood
 en You Do Something to Me. Mij kan de Britpop-legende niet overtuigen om meer werk van hem te leren kennen. Placebo mag de dag afsluiten. Net zoals de twee andere hoofdacts komt er bij hun ook vooral harde gitaarrock uit de P.A. Jammer, want ik had liever iets dansbaars zoals Underworld de zaterdag zien afsluiten. Neemt niet weg dat Placebo wel voor sfeer zorgt en er een aardige greatest-hits show van maakt.

Pinkpop 2006 was er voor mij een van keuzes. Zo heb ik op zondag Danko Jones en Hooverphonic moeten missen. Jammer, maar het was niet onoverkomelijk. Alter Bridge is live een zeer aangename band die van vele markten thuis is. Veel nieuwe nummers gelukkig, maar ook enkele covers zoals Leonard Cohens 'Hallelujah', dat opgedragen werd aan de bekendste vertolker van dat lied: Jeff Buckley. Dredg kon mij als nieuwe band ook bekoren, hoewel hun stijl live vrij monotoon klinkt. Een goed moment om even ergens te gaan liggen. Bloodhound Gang wordt door iedereen te serieus genomen. FOK! doet daar niet aan mee. Hoe slecht de band ook speelde en hoeveel podiumtijd er ook verkwist werd door grappen en grollen, het bleek een vermakelijk schouwspel. Er is waarschijnlijk geen band die zich beter op hun show voorbereid had gezien de feitenkennis van de bloedhonden. Hoogtepunt: de inmiddels legendarische Natalee Holloway-grap. Haaks op dit optreden stond TOOL. Artistiek verantwoord, zwijgzaam, muzikaal, indrukwekkend, een verbluffend goede sound. Dit had de hoofdact op maandag moeten zijn. dEUS was minder indrukwekkend. Met een zeer afwisselende set nummers bedienden ze wel de indie-fijnproevers. De band leek minder rommelig dan op Lowlands een paar jaar terug, maar dat kan schijn zijn geweest. Een dEUS-show moet niet te perfect zijn.

Een diversiteit aan rockstijlen domineert de Pinkstermaandag. Wat te denken van Soulfly? Veel mensen zullen nooit meer rustig kunnen uitslapen zonder terug te denken aan de 'rude awakening' van de Brazilianen. Leuk dat de zoon van Max Cavalera van de partij was. Wie zei dat Pinkpop voor mietjes was? Nou, misschien ligt het aan Keane, die band kan niet veel goeds doen bij de puristen. Mij deed dat powerpoppianogepingel geen kwaad eigenlijk, of was ik misschien nog onder de indruk van Editors en stond ik apathisch met een glimlach vooruit te staren? Potdomme, wat blijven die live goed. Donkerder kreeg je het niet te horen op Pinkpop, alsof de leden van Joy Division en Echo & the Bunnymen de handen in elkaar geslagen hadden. Één van de absolute hoogtepunten van Pinkpop 2006 was dan ook hun versie van Road to Nowhere van Talking Heads. Een groep die duidelijk een band heeft met een rijk muzikaal verleden. Dat kun je niet zeggen van Nickelback. Hun macho postgrunge overtuigde nergens. Normaliter valt er met een kraakhelder geluid nog iets te redden, maar het mocht niet baten. Het was of Nickelback of Flaming Lips. Ik koos duidelijk verkeerd.

Rond het hoofdpodium verzamelen zich dan al de mensen die op de hoofdact van vandaag wachten. Daardoor is het al stervensdruk tijdens Franz Ferdinand. Dansen op de klanken van Matinee is lastig. Het was niet zo strak en spannend als hun eerdere festivalprestaties in Nederland. Dit wetende worstel ik me uit de krioelende bende om de 'Moz' te zien. Twee maanden eerder, in Amsterdam, liet hij zijn grootse podiumkarakter over zijn fans los, nu viel hij vaker uit zijn rol, maar tegelijk was er ook minder contact met het publiek. Morrissey week qua setlist ook nauwelijks af. Ergens had ik gehoopt dat er een grapjas nog een hamburger naar hem toegegooid had. Puur voor het feit dat hij Everyday is Like Sunday niet speelde.
De leden van de Red Hot Chili Peppers speelden ooit alleen met een sok om hun lul. Tegenwoordig weten ze nog nauwelijks te choqueren. Zelfs op Skyradio weten ze deze Amerikanen te waarderen. Van een band van dit formaat verwacht je een fantastisch geluid, een schitterende lichtshow, kortom spektakel. Een deceptie werd het zeker niet maar de hoge verwachtingen zijn niet ingelost. Gedeeltelijk dus door het geluid maar de soms nutteloze jams waren er ook debet aan. De songs waren er: Under the Bridge, Scartissue, By The Way, Give it Away, maar waar was de unanieme euforie?



Infadels signeersessie (grote versie)

JelleS


Na een nachtrust van maar twee uur de trein in is nou niet bepaald een pretje, helemaal niet als het een treinreis van drie uur in overvolle coupes betreft. Je moet er echter wat voor over hebben. De stank, het gebrek aan hygiëne, chronisch slaaptekort. Dat is echter ook de charme van een festival als Pinkpop. De relaxte sfeer op de camping, met duizenden fans meezingen met je favoriete band, dat is waar het om draait.

Na uren van reizen, sjouwen en het altijd voor hilarische situaties garant staande opzetten van de tent was het rond 3 uur eindelijk ontspannen met de eerste act van deze Pinkpop editie. Biertje erbij, een wafel (we zijn immers in het zuiden des lands). Dat is het leven. Jammer dan dat de eerste act, The Dresden Dolls, totaal misplaatst is op de mainstage. Vooraf één van mijn favorieten met hun geweldige theatrale pop, maar een sfeervol optreden in de tent had zoveel beter geweest.

Ook al blijft het leuk om je favoriete bands te zien, het mooiste aan festivals is om nieuwe dingen te ontdekken. Lowlands biedt in dit geval veel meer uitkomst, maar toch wisten twee bands mij te verbazen. Op de zaterdag was het de energie van Kraak en Smaak die mij voor het eerst deze editie aan het dansen kreeg, en met mij de rest van de BUMA/John Peel stage. Ook de populaire Jamie Lidell was een grote verrassing. Op plaat wat saai, maar met een drummer en pianist erbij werd het een waar jamfestijn waar tot diep in de nacht over werd nagepraat.

De Britse 'hippe' bandjes waren uiteraard ook op Pinkpop ruimschoots vertegenwoordigd. De Kaiser Chiefs zetten als altijd weer een goede show neer. Iedereen zingt mee, blijven stilstaan is absoluut uit den boze. Niet verrassend, maar wel leuk. Franz Ferdinand idem dito. De beste show werd echter gegeven door The Zutons. Zoals zanger Dave McCabe riep: "Wij hebben een veel betere tijd dan de mensen bij de mainstage". Geen woord van gelogen, want zeker één van de hoogtepunten.

Een ander hoogtepunt op zondag was één van mijn favoriete bands aller tijden: dEUS. Misschien niet een heel bijzonder optreden en helaas werkte het publiek niet echt mee, maar zodra ik de eerste klanken van Instant Street hoor is mijn dag al goed. Gelukkig was ditmaal ook het geluid dik in orde, wat niet gezegd kon worden bij de optredens van Bloodhound Gang en de Red Hot Chili Peppers. Totaal niet in balans, achterin het veld veels te zacht. De organisatie zou zich moeten schamen.

Het absolute hoogtepunt kwam echter van mijn grote held: Morrissey. Vast niet zijn beste optreden, maar om 'The man who put the M in Manchester' in levende lijve te zien was al fantastisch. Ook al was ik nog geeneens geboren in de hoogtijdagen van The Smiths, ik zong vrolijk mee met klassiekers als Panic en Girlfriend In A Coma. Ook de hoogtepunten van zijn solocarrière kwamen voorbij, zoals Irish Blood, English Heart, helaas niets van zijn vroegere albums. Maar het was een optreden dat ik nooit meer zal vergeten. Ik kan eindelijk rustig sterven.

Een mooie editie was het zeker. Dat ik met een verbrande kop terug zou keren uit Landgraaf had ik op voorhand alleen maar van kunnen dromen. Natuurlijk kunnen er altijd dingen beter. Ik miste de diversiteit van Lowlands. Tijdens acts als Bløf en Nelly Furtado zat er niks anders op dan een biertje te halen of één van die fantastische loempia's. Ook was er een gebrek aan dance-acts deze editie, dat gelukkig een beetje werd opgevuld door de dj's op de verschillende campings. De dance-tent op camping B was geweldig, ook al heb ik er één paar schoenen en een broek verpest door het water. Limburgers in een eettent zetten die niet eens ABN begrijpen, mogen ze ook verbieden.

Ik baal nog steeds dat ik Admiral Freebee en The Flaming Lips gemist heb, maar Morrissey maakte alles wat er negatief was aan Pinkpop weer goed. Gisteren doodmoe thuis gekomen, verbrand, chagrijnig. Maar met een voldaan gevoel.