CD: Midlake - The Trials Of Van Occupanther

Sommige plaatsjes hebben een magische klank in de muziek. Zo is daar Tempe, Arizona. Misschien zegt het niemand iets, maar dit plaatsje zal voor mij altijd verbonden zijn aan Gin Blossoms, The Refreshments en Roger Clyne & The Peacemakers. Ik zou er gewoon duizend kilometer voor om rijden om op een stoffig bankje op het dorpsplein te gaan zitten.

Een soortgelijk plaatsje is Denton, Texas. Tot op heden dacht ik dan alleen aan Slobberbone. Daar komt nu Midlake bij. Stond Denton, Texas voor mij symbool voor knauwende red neck alt. country rock, Midlake heeft me met haar album The Trials Of Van Occupanther volkomen verrast. Als een lief bloempje dat midden in een enorme woestijn met woeste distels trots staat te schitteren.



Als Slobberbone een bulldozer is, dan is Midlake een marslandingskarretje. Dit kwintet maakt namelijk bijzonder verfijnde muziek. Ik zou het bijna met Wilco vergelijken. Natuurlijk is de muziek anders, maar ze delen de mooie liedjes, hetzelfde gevoel voor arrangementen, subtiele instrumentatie, met een ver-weg fundament in de folk en roots. Wilco heeft daarentegen meer lust tot experimenten. Midlake laat exoten achterwege, exclusief een Chinees (?) georiënteerd ritme op Young Bride.

Kenmerkend voor The Trials Of Van Occupanter is een bepaalde groove, sfeervolle en subtiele toetsaccenten, meervoudige zang. Die ingrediënten, tesamen met de hypnotiserende zang, grijpen je al direct bij het openingnummer, Roscoe, en laten je niet meer los. Bij Head Home schieten de verlichte lantaarpalen aan je voorbij, terwijl je met je gedachten al bij je lief zit, die je door omstandigheden al een tijdje niet gezien hebt. Snel naar huis, tussen de monotone stroboscopen in de bermen. Het album heeft sowieso een snelweg gevoel. Er zit een bepaald ritme in, en met de avondzon in mijn rug rij ik mijn Mustang convertible de eindeloze weg op, de weg die opgeslokt wordt door de horizon. Dat de gitaarsolo in Head Home er één van het ergste Neil Young niveau is, geeft niks. Dat past, daar komen ze gewoon mee weg.

Zo kan ik bij elk nummer wel een persoonlijk beeld beschrijven, en dat maakt dit album aangrijpend. The Trials Of Van Occupanther ademt bovendien een bijzondere rust uit. Als een warme deken die om je heenslaat.

Midlake profileert zich met The Trails Of Van Occupanther als een traditionele variant van The Flaming Lips, waar ze trouwens in de huidige Europese tour in het voorprogramma spelen, of een uptempo broer van Grandaddy. Of denk een kale versie van Polyphonic Spree. Om maar wat namen te laten vallen.

The Trials of Van Occupanther is een betoverend album. Waar de titel vandaan komt? Naar verluidt deden de bandleden een kaartspelletje, waarbij je jezelf als een verzonnen personage moest voorstellen. Het eerste wat bij iemand opkwam was.... 'errrr... I'm Van Occupanther'. Het gerucht gaat echter nu dat het een mysterieus persoon is, en het album een conceptalbum over deze persoon. De waarheid is, dat het gewoon een heel fijn en tijdloos album is...van begin tot eind.

Meer is te vinden op website van Midlake of op myspace.


Label: Bella Union Releasedatum: 5 juni 2006 Waardering:


Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!