Interview: The Sheer
De kroeg Plein 79 in Den Bosch is aardig volgelopen en lekker op temperatuur. De soundcheck moest wat later plaatsvinden dan gepland, dus ook het interview schuift wat op. Uiteindelijk volg ik de band backstage naar hun luxe kleedkamer, die een knusse anderhalf bij twee meter meet. Daar zit ik dan met zanger/gitarist Bart van Liemt, toetsenist Jasper Geluk en bassist Jorn van der Putte. De drummer, Gert-Jan Zegel, past er niet meer bij! Bart zet ondertussen nog even nieuwe snaren op z'n gitaar, het is nu al gezellig!De meeste mensen zullen The Sheer nog niet, of pas net kennen dankzij hun single 'Something To Say'. Maar The Sheer bestaat alweer bijna vier jaar! Bart: "Eigenlijk zijn we in de zomer van 2000 begonnen. Ik had met Gert hiervoor een bandje, dat heette ook The Sheer. Op de één of andere manier liep het stuk tussen ons en de andere gitarist en bassist. Een jaar later belde ik Gert op en zei 'Shit man, waar zijn we mee bezig? We moeten gewoon weer knallen!' Gert zei dat hij het er mee eens was en hij kende wel iemand die bas speelde. Dat was Jorn, en aan Jorn vroegen we of hij nog iemand kende die iets anders speelde. Jorn kende via-via Jasper, die speelde toetsen. En we wilden iemand met toetsen! Voordat we een nootje geraakt hadden, zaten we eigenlijk al bier te drinken in de Fietsfabriek in Haarlem, toen nog, en was het gezellig! Misschien wel te gezellig! Toen gingen we muziek maken en bleek dat het ook nog es muzikaal gezien klikte. Iedereen kon z'n ei kwijt in de liedjes die ik thuis schreef, dus dat is perfect!
The Sheer zocht dus een toetsenist, al wist Bart eigenlijk niet zoveel van toetsen. "In het bandje ervoor had ik een tweede gitarist. Ik vond toetsen juist wel interessant, al wist ik er weinig vanaf. Ik dacht 'Shit man, we moeten een gast hebben met van die toetsen en van die rare geluiden.' Toen wist Jasper daar gelukkig héél veel vanaf, dus dat was perfect!" Gelukkig is The Sheer meer dan alleen rare geluiden. Ze omschrijven zichzelf als pop-rock met Britse invloeden. Bart: "Als je onze plaat luistert en ons live hoort, dan hoor je gewoon dat er veel naar Groot-Brittannië gekeken is, en alles wat er vandaan komt." Jorn: "En het zijn kop-staart liedjes, van drie of vier minuten. Echte liedjes, dat is ook wel typisch voor ons."
Die liedjes worden in principe door Bart geschreven, al schrijft de hele band eraan mee. Bart: "Het komt erop neer dat ik het akkoordenschema maak met de tekst. Dan kom ik de oefenruimte binnen en dan zeg ik 'Jongens, effe jullie aandacht, ik denk dat ik weer wat heb.' Dan is het aan hen om te beslissen of dat waar is of niet!" Jorn: "Want je moet er natuurlijk wel wat mee kunnen!" Bart: "Precies! Ik heb dan een heel gegrond idee over het liedje, welke kant het op moet gaan, en ik zal het ook altijd sturen. Maar ik laat iedereen er gewoon keihard vrij in wat hij ermee wil doen, want dat maakt het spelen natuurlijk ook leuker! Hij is bassist, hij speelt toetsen en ik ben dat niet. Zij weten met hun eigen instrument leuke dingen te verzinnen, dat is denk ik ook de chemie die tussen ons heerst."
Dat een Brits klinkende band als The Sheer beïnvloed wordt door Britse bands zal niet zo vreemd zijn. Maar, zo legt Bart uit, dat is geen criterium! "Het zijn niet per se Britse bands, maar wel veel. Bands uit begin jaren 60, of gewoon jaren 60. Bands als The Beatles, The Rolling Stones, The Kinks, The Small Faces, dat is allemaal heel interessant. Maar ook de Brit-pop revival met bands als Blur en Supergrass. Ook om de manier waarop het toen gebeurde. De hele grunge periode, met Nirvana, Amerika was in die tijd rock-land nummer één! Toen keek iedereen naar Engeland, zo van 'Daar is de rock 'n roll toch uitgevonden?' Op dit moment komen er ook veel mooie dingen uit New York, Zweden, Wales. Als het gewoon goed klinkt vind ik het leuk, het moet niet uit Engeland komen om goed te zijn!"
