Virtua Tennis 2009
Navratilova. Hiervoor werk je een trainingsschema af bestaande uit minigames en speel je uiteraard toernooien. De toernooien zijn onderverdeeld in verschillende niveaus, zodat je er wat in kan komen en er zijn twaalf minigames om je karakter beter te maken. Alles is zoals we gewend zijn van de serie en er is in dat opzicht dan ook weinig te klagen.
Helaas voor de game verpest de besturing ook hier eigenlijk weer alles. Aangezien de enige manier om beter te worden deze minigames succesvol doorkomen is en dit erg bemoeilijkt wordt door de erg onnauwkeurige besturing is het een kunst om daadwerkelijk beter te worden. Dit haalt een hoop van de lol die er nog mogelijk was uit de game, want er is daardoor helemaal niks te bereiken. De World Tour begint verder zoals we wel gewend zijn met veel te eenvoudige toernooien die ondanks de controls nog erg eenvoudig te winnen zijn, maar zoals we ook gewend zijn wordt de game vrij pittig naar het einde en dan is er geen doorkomen meer aan als je speler niet volleerd is.
Het enige dat de game dan nog kan redden is een goed werkende multiplayer waar de werking van de besturing ondergeschikt is aan het plezier met vrienden, maar ook hier laat VT2009 steekjes vallen. Net zoals elke tennisgame tot nu toe, op Grand Slam Tennis na, is er geen splitscreen in multiplayer. Vroeger was dat vooral irritant, want je zag toch prima waar je mee bezig was, maar nu je de bal toch echt aan moet zien komen zou een splitscreen heel erg handig zijn. Helaas voor ons zit dat er niet in. Via WiFi heb je dit probleem natuurlijk niet, maar daar zit je dan weer met het probleem dat je dus niet met vrienden speelt en het spel gaat irriteren als de ballen niet perfect zo vallen als je wilt.