NBA 2K7

De eerste keer dat je NBA 2K7 opstart zul je waarschijnlijk even moeten slikken. Na het aanmaken van een virtuele identiteit en het kiezen van een thema voor je \"crib\", kun je kiezen uit een heleboel game-modes. Je kunt een virtuele carrière beginnen in 24/7: NEXT en met je virtuele alter ego jezelf van zero tot streetlegend kunt opwerken, waarbij je onderweg grootheden uit de NBA als Shaquille O\'Neal, Steve Nash en Kobe Bryant tegen zal komen. Voordat het zover is zal je echter eerst in de character editor een uiterlijk samenstellen. Gezien de uitgebreide opties van de editor is het opvallend te noemen dat een fatsoenlijk uitziende blanke basketballer vrijwel onmogelijk te maken is. Mijn beste poging resulteerde in een albino-neger die leek alsof hij uit de lelijkerdsboom is gevallen en elke tak onderweg naar beneden raakte.

Ben je meer van het managen, dan kun je je hart ophalen met The Association. Hierin moet je je favoriete NBA-team seizoen na seizoen de competitie laten domineren. Hoewel deze mode erg leuk kan zijn voor de fanatici, is het te onoverzichtelijk om een echt goede manager te zijn waarbij je het gevoel hebt dat je volledige controle over het team hebt. In deze mode heb je ook de keuze om de wedstrijden van je team zelf te spelen of de AI de wedstrijd te laten simuleren.
Maar ook als je je niet bezig wilt houden met lange-termijn denken en gewoon wilt ballen biedt NBA 2K7 nog voldoende mogelijkheden. Een NBA-seizoen, een straat-wedstrijd, een toernooi, als je direct aan de slag wilt kun je dat ook gewoon doen. Heb je het gevoel dat je \"game\" nog niet \"pimp\" genoeg is om met de besten der aarde te mogen spelen? Dan kun je het spel leren spelen in de practice-mode.

Tijdens het spelen van al deze modes zul je verborgen doelen halen die dan weer Trophies unlocken. Deze Trophies kun je in de \"crib\" van je virtuele karakter in first-person bewonderen. Overigens zijn de controls in de \"crib\" vergelijkbaar met die van een slechte first person consoleshooter: onhandig, overgevoelig en onnatuurlijk.

Gelukkig zijn de controls tijdens de wedstrijd stukken beter. Sterker nog, de controls behoren tot de besten in het sportsgenre. Overspelen, schieten, schijnbewegingen en dunks zijn allemaal zeer intuïtief uit te voeren, en de leercurve voor de basics is vrijwel non-existent, die van de geavanceerdere moves is wat stijler, maar het voordeel dat je hier mee in je wedstrijden haalt maakt het de vereiste inspanning meer dan waard.
Een positieve verassing in de control-scheme waren de controls voor de vrije worpen. Dit doe je door je SIXAXIS naar je toe te kantelen en op het juiste moment snel van je af te draaien, een vergelijkbare beweging als bij het echte basketball. Dit voelt in het begin vrij raar en geforceerd aan, maar na een worp of twee voelt het natuurlijk en zul je merken dat je steeds beter gooit.

De spelers zijn stuk voor stuk prachtig geanimeerd, 2K Sports heeft zelfs voor elke speler de karakteristieke bewegingen van die speler geanimeerd, waardoor het nog authentieker aanvoelt. Helaas is het detail van de spelers niet van hetzelfde niveau, hier heb je tijdens de wedstrijd niet zo gek veel last van omdat de camera ver van de spelers af staat, maar bij close-ups valt het ineens op dat de details wel erg absent zijn. Natuurlijk zijn de individuele spelers wel te herkennen, maar verder dan dat komt NBA 2K7 niet. Als je het bijvoorbeeld naast NBA Street Homecourt legt, dan zie je duidelijk dat er op dit vlak nog veel valt te winnen voor NBA 2K7.
Dit gebrek aan detail wordt nog storender als je je bedenkt dat er regelmatig framedrops optreden. Gelukkig niet tijdens het spelen, maar gek genoeg alleen tijdens replays.

De presentatie van de game is erg goed gedaan. De NBA-commentatoren Kevin Harlan en Kenny Smith hebben meer dan voldoende regels ingesproken om niet in herhalingen te vallen tijdens de wedstrijd, iets wat ook aan de authenticiteit bijdraagt. Erg tof is de half-time feature getiteld \"Kenny\'s Stamp Of Approval\". Hierbij haalt Kenny Smith de meest opvallende spelers er uit pikt en even zijn licht over zijn spel laat gaan. Dat een speler opvalt wil echter niet zeggen dat hij het goed doet, als een speler ver onder z\'n niveau presteert zal deze ook even flink kritiek te verduren krijgen tijdens dit item. Maar ook een jeugdspeler die bijvoorbeeld de hele eerste helft een sterspeler in sportief opzicht alle hoeken van het veld laat zien zal uitgelicht worden en een flink compliment krijgen van Kenny.

Verder heeft 2K Sports er alles aangedaan om je het gevoel te geven dat je naar een wedstrijd op TV zit te kijken. De positie van de camera is exact hetzelfde als de camera\'s van ESPN die de wedstrijden voor TV registreren, tijdens de wedstrijd krijg je in-game advertising voor je kiezen en je wordt constant getrakteerd op gejuich van het publiek die hun team supporteren. Dit laatste is ook erg goed gedaan en afgestemd op de situaties in de game. Blokkeer je een schot, dan zal dat gejuich opleveren. Zet je echter met twee snelle passes je Forward vrij voor de basket waardoor hij een dunk kan maken zal dat matige gejuich overslaan in een hysterische explosie van gegil en geklap. Een ander voorbeeld is als je in de laatste minuut van de wedstrijd zit en 2 punten voorsprong hebt. Als je dan thuis speelt zal het publiek massaal ritmisch \"DE-FENSE! DE-FENSE!\" roepen.

Het enige wat ik op de presentatie aan te merken heb is eigenlijk dat de camera niet echt ideaal werkt. Als het spel zich meer richting de middellijn beweegt, bijvoorbeeld omdat de centrale speler naar achteren beweegt, gaat de camera niet mee. Hierdoor kan hij zich vrij bewegen zonder dat je hier iets tegen kunt doen, behalve van speler wisselen, maar dat kan gewoonweg niet de bedoeling zijn. Zeker als je je bedenkt dat hetzelfde probleem zich voordoet bij 2-vs-2-games in de Street-mode.

De soundtrack van de game is vrij eenzijdig; het is alleen maar rap en hiphop. Op zich is dat geen probleem, rap en basketball komen voort uit dezelfde zwarte cultuur van de VS en zijn dus onlosmakelijk met elkaar verbonden. Er is echter meer variatie in het genre dan op deze soundtrack ten gehore gebracht wordt. Enige positieve uitschieter is Afrika Bambaata, die dan ook de intro-tune verzorgden.