Hotel Dusk: Room 215
Hotel Dusk maakt optimaal gebruik van de twee schermen van de DS. Net als bij Brain Training moet je de DS op zijn kant vasthouden. Of je links- of rechtshandig bent bepaalt waar het touchschreen zich bevindt. Op het touchscreen is een 2D plattegrond van het hotel weergeven. Door met je stylus hierover te bewegen gids je de hoofdpersoon door het hotel. Op het bovenste scherm van de DS is gelijktijdig in first person te zien hoe je je door het hotel voortbeweegt. Hiervoor wordt gebruikt gemaakt van een 3D-engine waardoor de verschillende locaties (beter gezegd, kamers) in het spel er realistisch uitzien. Op de 2D plattegrond zijn tevens een aantal iconen te zien, een daarvan is een vergrootglas. Wanneer je op een plek komt die het onderzoeken waard is licht dit icon op. Door er op te klikken wisselen de schermen en kun je in de 3D-omgeving interessante objecten aanklikken. Hierbij kun je de camera beperkt van links naar rechts bewegen waardoor je de omgeving nader kunt onderzoeken. Wanneer je iets aanklikt waarbij gepuzzeld moet worden gebeurt dit ook op het touchscreen.
<\/center>
Personages in het spel worden in de 3D-omgeving weergegeven als een soort platte kartonnen borden, en op de plattegrond als blauwe cirkels. Wanneer je in gesprek gaat met iemand veranderen de schermen en komen de personen die het gesprek voeren in beeld. Kyle links, de persoon met wie je het gesprek voert rechts. Bijzonder is dat personen zijn weergegeven alsof ze met een potlood zijn getekend. Voor de oudere gamers onder ons, het lijkt treffend op de clip horende bij het nummer Take on Me van A-ha. De karakters bewegen niet vloeiend maar bestaan uit een serie tekeningen die elkaar afwisselen om verschillende emoties te tonen. Het merendeel van de speeltijd wordt ingenomen door deze gesprekken met de personages in Hotel Dusk. Hierbij luister je naar hun verhaal, vraag je door om meer informatie te vergaren en confronteer je ze met gevonden bewijsmateriaal dat tegenstrijdig is met hun verhaal. Een minpunt hierbij is dat het soms onduidelijk is wat een goede en wat een foute vraag is. Als je te vaak een foute vraagt stelt klapt de persoon die je ondervraagt dicht of word je het hotel uitgegooid. Beiden resulteren in een Game Over scherm. Gelukkig zijn er binnen elk hoofdstuk een aantal checkpoints en hoef je niet een heel groot deel van het spel opnieuw te spelen. Maar het kan geen kwaad om voor een belangrijk confronterend gesprek zekerheidshalve even te saven, hetgeen overigens op elk moment in het spel kan.
<\/center>
Gedurende het spel moeten op bepaalde momenten puzzels worden opgelost om verder in het verhaal te komen. Deze puzzels zijn op enkele uitzonderingen na erg makkelijk. De puzzels lijken meer ontworpen om gebruik te maken van de specifieke kenmerken van de DS (touchscreen, microfoon, dichtklappen, etc.) dan om de hersens van de speler te stimuleren. Denk dus eerder aan een legpuzzel die je met behulp van de stylus moet leggen dan aan een banaan die je op een metronoom moet prikken om een pianospelende aap te hypnotiseren die je vervolgens kunt vouwen om als Engelse sleutel te gebruiken. Dit is een beetje teleurstellend aangezien een beetje denkwerk een essentieel onderdeel van een adventure-game is. En een bijzonder goed uitgewerkte puzzel aan het einde van het spel laat zien dat dit in Hotel Dusk zeker mogelijk was geweest.
Naast de plattegrond, het kiezen van dialoogopties en het oplossen van puzzels kun je het touchscreen nog voor een aantal andere zaken gebruiken. Zo kun je een notitieblok openen waarin je gedurende het spel zelf aantekeningen kunt maken als geheugensteuntjes, of piemels kunt tekenen. Ook is er een inventory-scherm waar je alle gevonden spullen kunt bekijken. Tenslotte kun je in een optie-scherm een aantal kenmerken als muziekniveau aanpassen. Overigens verdient de muziek in Hotel Dusk bijzondere lof. Het zijn vrij eenvoudige midi-deuntjes, maar het zijn er veel verschillende en ze zijn allemaal even “catchy’. Ze vervelen niet snel en blijven lang in je kop hangen.
<\/center>
