review

CD: Absynthe Minded - New Day

Noud de Greef (gr8w8)
Geen gemakkelijk plaatje voor de gemiddelde popliefhebber. Een plaatje dat moet groeien en gun het die tijd. Het is evenals de voorganger Acquired Taste een mengelmoesje van stijlen, zij het dat de keuze nu wat dichter bij elkaar ligt. Gelukkig niet zo nauw verwant dat het snel gaat vervelen, ondanks de zestien nummers die deze CD telt. Op de eerste drie nummers na, is de muziek redelijk ingetogen. Opvallend veel rustige nummers, een lichte kruisbestuiving tussen pop, blues en jazz. Ondanks de rust voel je een soort onderhuidse hitte, het geluid van een sluimerende onweersbui in een zwoele zomer. Dat is het, de muziek ademt een zuiderlijk temperament uit, maar of dat nu komt door de viool in zigeuner stijl of de swing door de gebruikte ritmes is niet geheel duidelijk. Denk aan het gevoel dat hoort bij een tango of mambo. Bij die stijlen kriebelt er ook iets. Ondanks het relatief rustige tempo, zit er iets opzwepends onder de oppervlakte. Misschien beïnvloedt iedereen in de muziekscene in Gent elkaar wel en heeft Gabriel Rios hier zijn invloed laten gelden, maar dat is pure speculatie.

Belangrijkste kenmerken van deze band zijn het allom bekende en geroemde Hammond-orgeltje en de viool. Belgen en violen, dan krijg je al snel te maken met het stempeltje dEUS-kloon. Onterecht, er zijn immers wel raakvlakken met Captain Beefheart en dus ook dEUS en in de verte misschien een beetje DAAU, maar er zit toch een behoorlijk potje jazz en zigeunermuziek in verwerkt. Beduidend meer dan je bij die namen ziet. Sommige nummers neigen ook wel naar het Britse Gomez. Het orgeltje is vooral rustig aanwezig en is samen met de ritmesectie grotendeels verantwoordelijk voor de zwoelheid en het jazzy gevoel, terwijl de tweede viool samen met het gitaargepingel juist voor het drukkende zorgt. Een rockende nachtclub. Lounge, het blijft een vies woord, maar dan tenminste niet van die dertien in een dozijn meuk. De hitparades worden regelmatig overstroomd met moderne jazz, maar dat mist gewoon power. Norah Jones & Jamie Cullum zijn daar de boegbeelden van, maar het is zo... saai. Het klinkt lekker, het zit goed in elkaar, maar het is zielloos. Er zit geen kracht in, in tegenstelling tot New Day. Ik weet dat er meer mensen zijn met dat gevoel en die zullen met Absynthe Minded geen verkeerde aankoop doen!

Zoals gezegd is Absynthe Minded's New Day dus duidelijk een groeiplaat, door het ontbreken van zware climaxen en echte stevige stukken die je direct pakken. Toch betekent dat een gigantische houdbaarheid. Door de popachtige jazzy ondertoon is het een zeer swingende luisterplaat. Wat mij betreft is deze jazzy-zigeuner-rock de nieuwe Lounge. Barbecuetje, biertje erbij, beetje met je vingers knippen en stiekem zachtjes headbangen. Kortom, vier sterren. Ach, ik had net zo goed meteen kunnen zeggen dat het label Excelsior is. Dat is al genoeg garantie.


Label: Excelsior Releasedatum: 16-mei-2005 Waardering:

Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!