Boek: Empire Falls - Richard Russo

Astrid (lizardtattoo)

In eerste instantie komt het boek langzaam op gang. De personages komen in het begin plat en oppervlakkig over, maar na een tijdje merk je dat dit juist de bedoeling van Russo is. De mensen die hij zo beschrijft, zijn gewoon echt alleen in (bijvoorbeeld) hun uiterlijk geïnteresseerd. Langzamerhand leer je de inwoners van Empire Falls echter beter kennen en als bijvoorbeeld Janine toch ook haar twijfels over haar nieuwe vlam blijkt te hebben, krijgt ze haar menselijkheid, en daarmee je sympathie, terug.

Het hele boek is in de derde persoon enkelvoud geschreven, maar je ziet niet alles steeds alleen maar vanuit het gezichtspunt van Miles. Soms verschuift het perspectief naar één van de andere inwoners van Empire Falls. Daardoor leer je ze beter kennen en wordt het verhaal van verschillende kanten belicht. De personen zijn levendig en geloofwaardig beschreven.

Empire Falls is een tragikomedie. Russo heeft subtiel wat humor in het verhaal gestopt door onder andere de droge opmerkingen van Max, de seniele pastoor Tom en een agressieve kat die het voortdurend op Miles gemunt heeft. Tick en haar vader amuseren zich door elkaar attent te maken op fouten op uithangborden. Sommige inwoners beschikken over een flinke dosis zelfspot, anderen maken grappige situaties mee. Toch is het nergens uitbundige humor, het levert een glimlach op die de ellende even doorbreekt.

Het boek is prima opgebouwd en blijft boeien. De personen en hun onderlinge relaties zijn overtuigend neergezet door Richard Russo. Van heimelijke en onbeantwoorde liefdes tot het ongelofelijk wrede gepest tussen scholieren, alles komt realistisch en indringend over. Aanrader!