CD: Snow Patrol - Final Straw
Snow Patrol ging in de beginjaren van de band, omstreeks 1994, als Polar Bear door het leven. De ex-bassist van Jane's Addiction gebruikte deze naam echter al, waardoor Snow Patrol geboren was. Om hun oorspronkelijke naam toch nog een beetje te eren heette de debuutplaat, die in 1998 uitgebracht werd, 'Songs For Polar Bears'.De opvolger 'When It's All Over We Still Have To Clear Up' kwam uit in 2001, de band tussen Snow Patrol en hun toenmalige platenmaatschappij stond echter op ontploffen. Vanwege het grote succes van bands als The White Stripes, The Strokes, The Vines, etc. wilde Jeepster Records de naam van Snow Patrol ook in een soortgelijk stramien zetten. De band wilde echter de naam Snow Patrol houden en ging op zoek naar een nieuwe platenmaatschappij. Onder deze nieuwe platenmaatschappij, Polydor U.K., onderdeel van de Univeral Music-groep, brengt Snow Patrol binnenkort hun derde langspeler uit, 'Final Straw'.
'Final Straw', dat doet vermoeden dat dit het laatste loodje is van de band. Laat ik dan ook meteen met de deur in huis vallen; ik hoop van niet. De plaat klinkt wel alsof het een laatste meesterwerk is van een band die op zijn hoogtepunt wil stoppen. Het hele album is doordrenkt met een streven naar perfectie. De band heeft alle registers opengetrokken om dit hun perfecte album te laten zijn.
'Shatterproof Is Not A Challenge' van Hundred Reasons kreeg van mij het predikaat emo, vanwege de kenmerken van de muziek. Eigenlijk zou je Snow Patrol ook het emo-label kunnen opplakken, maar vanwege andere redenen. Ik roemde Hundred Reasons vanwege de emotie die zij in hun muziek konden leggen, Snow Patrol gaat hier een stapje verder mee.
De productie is enorm rauw, waardoor het allemaal een stuk "echter" klinkt. Het gevoel dat in deze plaat zit is perfect vastgelegd. Het is echter niet allemaal kommer en kwel, zoals mijn verhaal misschien doet vermoeden, dat op deze langspeler te horen is. Er staan ook genoeg vrolijke liedjes op, zoals 'Spitting Games', het nummer waar ik Snow Patrol mee leerde kennen.
De huidige single 'Chocolate' is net zo vrolijk, maar het nummer daarna 'Run' is een popachtige rockballad. Als dit nummer als single wordt uitgebracht in Nederland heeft het een ongelofelijke hitpotentie. Dat zou ik deze band van harte gunnen. Zulke schoonheid verdient het om door veel mensen geluisterd te worden.
Het mooie aan dit album is dat de nummers allemaal singles zouden kunnen zijn. Elk nummer is uniek, apart, maar toch klinkt het album zeer coherent. Vanaf de opener 'How To Be Dead' tot de twee prachtige afsluiters 'Somewhere A Clock Is Ticking' en 'Same' bevat dit album alleen maar juweeltjes.
