Interview: Opeth op Lowlands
"Als je punkrock ofzo speelt kan je het je permiteren om 'shitfaced' op het podium te staan", is zijn mening. Zelf vindt hij dat hun muziek zich daar niet voor leent en dat ze ook een verantwoordelijkheid hebben na het publiek toe daar in. Ter voorbereiding begint hij een uur van tevoren met gitaarspelen om zijn vingers los te maken. Het enige ritueel dat ze hebben voor een optreden als band is elkaar de hand te schudden wanneer de intro speelt. Het bier vloeit pas na afloop. Hij wil graag Faith No More zien en vindt het jammer dat ze tegelijk spelen. Wat ik zo hoor van mede-Lowlanders is hij daarin niet te enige. Gister liepen ze Faith No More ook al mis toen ze op hetzelfde festival in België speelden, ditmaal vanwege de drukte daar. De sfeer op Lowlands vindt hij tot nu toe prima, ook al is het niet 'supermetal', wat hij voor de verandering wel leuk vindt.
Lowlands biedt een diverser publiek dan bijvoorbeeld een metalfestival of een eigen concert. Waar Bloc Party daarop inspeelt door vooral hitsingles te spelen, heeft Opeth de tactiek om in het uurtje dat ze hebben zo veel mogelijk de nummers te verdelen over de albums die ze hebben uitgebracht en daarbij ook het nieuwste album te promoten. Ze gaan dus niet per se mee met de sfeer van een bepaald type festival, maar doen hun eigen ding.
Lowlands moge dan geen metalfestival zijn, toch zijn er genoeg metalheads aanwezig die zich kenbaar maken door hun bandshirts. Mensen met een Opeth tshirt kregen van mij de kans om een vraag te verzinnen voor het interview. Dat bleek lastig, zo ter plekke, en de uiteindelijke winst varieerde van "komen ze op mijn verjaardag spelen?" tot "welke richting gaan ze op met het nieuwe album?". Op deze vraag geeft Frederik een antwoord waar ik persoonlijk erg blij van word: "het komende album zal het donkerste album tot nu toe worden". Het zal dezelfde ingrediënten hebben die te vinden zijn in voorgaande albums maar keer op keer hetzelfde doen is gewoon niet interessant, vandaar dat ze ieder album wat speciaals proberen mee te geven.
Hoe 'dark' zullen de teksten gaan worden? Het is altijd 'dark', zegt Frederik. Het één na laatste album (Ghost Reveries, 2005) had een cult concept, terwijl het laatste album (Watershed, 2008) tekstueel heel persoonlijk is. Hierdoor is besloten geen tekstboekje bij de cd te voegen, aangezien het over echte personen gaat. Nu we het toch over persoonlijke dingen hebben informeer ik naar de zoon van Frederik. Die blijkt ouder te zijn dan ik verwachtte, wat komt doordat Frederik al op zijn 17e vader werd. Zijn zoon is inmiddels 19 jaar en heeft zelf niet het geduld om muzikant te zijn, sport is meer zijn ding. Wel luistert hij veel muziek en vindt hij Opeth erg goed. In Zweden gaat hij nog wel eens mee met tours en ook internationaal heeft Frederik plannen: "Ik ben van plan hem dit jaar nog mee te nemen met de tour in Australië". Ook de aanhang van andere bandleden komt nog wel eens mee. Behalve wanneer ze bijvoorbeeld helemaal naar de Verenigde Staten gaan, "dan is het wat duur om veel extra mensen mee te nemen en bovendien hebben de echtgenotes ook hun eigen werk en bezigheden". De campagne rondom hun laatste album begonnen ze in april 2008 en sindsdien zijn ze aan het touren met hier en daar een week thuis, maar met nog een vol schema tot aan Kerst. Het reizen zelf kan nog wel stressvol zijn maar nu met het festivalseizoen voelt het meer als vakantie omdat ze vaak te weekenden gewoon thuis kunnen zijn. De drijvende kracht is hoe dan ook de energie die ze krijgen van het spelen van muziek voor hun fans.
Helaas is het niet altijd makkelijk voor ze om hun muziek naar de fans te brengen. Zo worden ze nog wel eens bedreigd, hoewel voornamelijk over het internet. Als voorbeeld geeft hij een bedreiging die ze via internet ontvingen van een Libanees, toen ze in Israel wilden spelen. Uiteindelijk moesten ze die tour afzeggen wegens oorlog in dat gebied. Ook in Zuid-Amerika, zoals in Colombia, kunnen ze het zich niet zomaar permitteren om over straat te struinen en hebben ze bodyguards. "Ik ben blij dat Opeth geen politieke band is, dan kan je nergens meer spelen", grapt Frederik. Toch hebben ze een geweldige tijd gehad in dat werelddeel, met name in Chili. De fans daar zijn helemaal gek volgens hem en hij geeft als voorbeeld dat ze daar stagediven vanaf twee meter hoge stellages. Zijn verbazing is erg groot wanneer ik vertel dat stagediven in Nederland niet meer is toegestaan.
Door vier van de Lowlands bezoekende fans werden ze vandaag herkend terwijl ze over het terrein liepen. Toch vindt hij het vooral erg fijn om gewoon rond te kunnen lopen en een 'normaal leven' te kunnen leiden. Nu we het weer over fans hebben vraag ik, net als bij Bloc Party, hoe hij denkt over downloaden. "Geen goede zaak voor de industrie", is zijn eerste reactie, die hij daarna nuanceert door te zeggen dat het wellicht wel een goede methode is voor mensen om nieuwe bands te ontdekken. Zelf downloadt hij niet, hij houdt van de kleine platenwinkeltjes en vindt het jammer dat die moeite hebben met overleven. Het laatste album dat hij gekocht heeft is 'Blood, fire, death' van de Zweedse heavy metalband Bathory. In totaal koopt hij zo’n 10 tot 15 platen per maand.
Tijd om het eens te hebben over andere bands, zoals Arch Enemy waar Frederik ook in gespeeld heeft. Wat is het verschil in sfeer voor hem? Het grootste verschil vindt hij de mate van eigen inbreng. "Bij Arch Enemy speelde ik (op een paar solo's na) de gitaarstukken van Chris Amott". Bij Opeth kan hij echter meedenken en -werken. Hoewel de leiding van de muzikaliteit van Opeth ligt bij zanger en gitarist Mikael Åkerfieldt, is het binnen Opeth een democratisch proces wat betreft het ontstaan van nummers. Bovendien is de muziek van Arch Enemy meer trashy qua metal, sneller, terwijl de muziek van Opeth technisch moeilijker is met veel vingerwerk en langere nummers. Bovendien heeft hij met Opeth gespeeld op albums, wat hij niet gedaan heeft met Arch Enemy. Ironisch genoeg is de eerste tour die Frederik deed met Opeth samen met Arch Enemy. "In het begin was dat wat ongemakkelijk maar dat duurde gelukkig niet lang".
Na dik 20 minuten ontzettend gezellig gekletst te hebben wil hij nog graag laten weten dat hij het Nederlandse publiek erg fijn vindt, hoewel hij er grappend bij zegt dat het allemaal stoners zijn. Bovenal vindt hij de faciliteiten in Nederland erg goed bij optredens en hij kijkt ook uit naar het de volgende show in Nederland. Je kan ze dus inderdaad binnenkort weer live gaan zien wanneer ze 7 oktober samen met Dream Theater in het Rotterdamse Ahoy staan.
(Trouwens, wanneer je bier voor ze koopt is er een kans dat ze op je verjaardag willen spelen...!)
Links:
De zeer uitgebreide officiële Opeth website
Muziekforum FOK!
Lowlandsforum FOK!
