One on One - Fight Endure Kill
Het is vrijdagavond 20.00u in Amsterdam. De magen zijn vol en het lijf wil bier. Metalhok The Cave zou daarvoor uitkomst moeten bieden, maar de uitbaters hebben nog geen haast met het openen van de deuren. Dit ook tot verbazing van de band die er vanavond gaat optreden en die met al hun spullen voor de deur staan te wachten. De vijf mannen van One on One spelen groovy thrash (of thrashende groove) metal en worden geïnspireerd door bands als Lamb of God en Pantera. Een mooie gelegenheid voor deze FOK!-reviewer om eens extra goed te luisteren en hun demo te scoren.
Na dik een half uur wachten (en koffie halen op de hoek) kan men eindelijk de grot in. Voor wie niet bekend is met The Cave hoeft zich niet veel meer voor te stellen dan een kroegje op kelderniveau, met aan de linkerzijde een bar, aan de rechterzijde een paar tafeltjes en achterdoor een klein podium. Klein en gezellig met een grote keur aan metal door de speakers. Tot 22.00u, daarna is het tijd voor live muziek.
Een manklopende drummer begeeft zich richting drumstel, een slank gespierde krullenbol in opgewekt blauw shirt pakt de microfoon. Ojee. Het publiek telt inmiddels een groepje Britten die aan het overleggen zijn of ze nog wat gaan roken in de coffeeshop een deur verderop, een handjevol gasten en de leden van een andere band die later op de avond spelen. Wanneer de mannen losbarsten is de sfeer die door het zaaltje spoelt in één woord samen te vatten: ongelofelijk. Ongelofelijk, wat een stemgeluid, wat een muziek. En wat kan het schelen dat het de stoner-Britten wegjaagt. Het is metal zoals het hoort te zijn. Nee, het is muziek zoals het hoort te zijn. Rauw, vanuit de tenen, met passie. En dan maakt het geen fuck uit dat de installatie van The Cave nooit is wat het zou moeten zijn en dat de gitaristen hier en daar wat missen op het laatst. Het gevoel is er en daar gaat het om. Metal tot op het bot, tot in het hart.
Na afloop is dan ook het bemachtigen van de demo een must. In 2007 en 2008 hadden ze er al een, maar wisselingen in de line-up (waaronder een nieuwe zanger) zorgden echter voor een nieuwe demo in 2009, genaamd Fight Endure Kill. Voor een relatief onbekend bandje als deze klinken de opnames zeer netjes. De nieuwe zanger heeft een zwaarder stemgeluid dan zijn voorganger, wat het geheel ten goede komt, zeker in combinatie met de backingvocals. De band klinkt volwassen en ook de teksten vragen respect, met thema's die verder gaan dan dood en verderf. Deze review is dan misschien een jaar te laat om een primeur te hebben voor Fight Endure Kill, maar een band als deze verdient alle exposure.
Tracklist
01 Humanity vs. Divinity 04.37
02 Neglect 04.39
03 Endurance Above All 3.33
04 A Fathers Burden 6.35
