CD: Mike Oldfield - Tubular Bells / The Collection
Op 25 mei 1973 werd voor de eerste maal het baanbrekende werk Tubular Bells uitgebracht en hoewel het heden ten dage wat gedateerd klinkt, was het destijds een gewaagd "stukje" muziek. Veel platenmaatschappijen zagen er dan ook niet veel heil in om met Oldfield in zee te gaan. Virgin was echter wel bereid om het pas twintigjarige talent een kans te geven. Oldfield speelde al professioneel vanaf zijn vijftiende (samen met zijn zus in Sallyangie) en bleek een muzikaal talent te zijn, iets dat niet onopgemerkt bleef.
In de studio The Manor van Richard Branson zou Oldfield redelijk lang werken aan de afronding van zijn stukken. Bij de opnames van John Cale hoorde hij het gebruik van de "tubular bells" voor het eerst en besloot ze ook in zijn compositie te gebruiken. Alleen ging Oldfield wat rigoureuzer te werk en bewerkte ze met een grote, zware hamer om het gewenste geluidseffect te creëren. Dit zou uiteindelijk ook tot het idee van de cover en de naam van het album leiden. Het succes kwam al snel na de release toen John Peel het werk oppikte en het later ook nog in de film The Exorcist werd opgenomen (later werd de muziek van het album zelfs nog in Bassie en Adriaan gebruikt). Het progressieve geluid van Tubular Bells werd wereldwijd omarmd en geldt nu nog steeds als een klassieker.
De opname die je hier voor je kiezen krijgt is duidelijk een stuk beter dan het origineel. Oldfield heeft de 2009 mix zelf uitgevoerd op de Bahama's. Het geluid is helder, ruim en open en de luisteraar zal al snel allerlei nieuwe fragmentjes en geluiden herkennen in de compositie. Tubular Bells komt met deze uitgave in een ander daglicht te staan, waarin details uit de schaduwen naar voren komen en de kleuren beter zichtbaar zijn.
De toegevoegde cd met daarop een overzicht van Oldfields werk van 1974-1983 is aardig, maar geen volledig en compleet overzicht zoals sommige eerdere best ofs dit wel waren. Toch klinken de tracks hier in de geremasterde versie ook een stuk beter dan voorheen. De excerpt van 'Ommadawn' klinkt bijvoorbeeld nog bezwerender. 'Shadow On The Wall' is hierdoor een stukje agressiever en 'Moonlight Shadow' klinkt minder wollig, al blijft het natuurlijk een 'eighties' geluid.
Voor de fan en de nieuwe luisteraar is de geremasterde versie van Tubular Bells in elk geval de moeite waard. De fans zullen echter nog meer genieten van de Deluxe Edition, met alle traktaties van dien.
Label: Mercury Records Releasedatum: 15 juni 2009 Waardering:
Kijk voor meer muziek in CD's.
