F3-hoofdrace Spa: regenbanden vs slicks, titel zo goed als beslist

Op het circuit van Spa-Francorchamps is zondagochten de hoofdrace in de Formule 3 verreden. Het was de op twee na laatste race van het jaar en met afstand de meest chaotische en daardoor ook wel vermakelijke van allemaal.

Pepe Marti vertrok vanaf poleposition en had Leonardo Fornaroli naast zich, gevolgd door Franco Colapinto, Nikola Tsolov, Zak O'Sullivan, Dino Beganovic, Jonny Edgar, Caio Collet en Taylor Barnard - Gabriele Mini had vanaf plek acht moeten starten, maar zijn auto stond na een aanvaring kapot langs de kant van het circuit.

Na een rondje achter de safety car kon men met een rollende start vertrekken op het vochtige Spa, met een flinke mix aan regenbanden en slicks. De regenbanden waren veel sneller, zo toonde onder meer Paul Aron: vanaf plek elf kwam hij in bijzonder rap tempo naar voren zetten en bij de eerste keer in Les Combes pakte hij zelfs al de leiding.

Barnard reed ver achter Aron op plek twee na de openingsronde, voor Mari Boya, Nikita Bedrin, Christian Mansell, Alex Garcia, Oliver Gray, Sophia Flörsch, Sebastian Montoya en Ido Cohen - de gehele top-10 reed op regenbanden, polesitter Marti was op plek elf de 'leider' van de helft van het veld op de slicks, dus effectief was het veld precies omgedraaid ten opzichte van de start.

Mansell kwam nog wat verder naar voren en ging langs Boya naar plek drie. Inmiddels zaten we nog maar in ronde vier en kwam de safety car naar buiten: Oliver Goethe was stevig in de barrières geknald in Raidillon, hij was wel in orde. Aron kwam vanaf de leiding naar binnen om slicks te halen, net als Boya, Gray en Cohen. Barnard, Mansell, Bedrin en Garcia bleven juist op de regenbanden rijden.

Na de opruimwerkzaamheden konden we door, met Barnard, Mansell, Bedrin, Garcia, Montoya en Flörsch voorop op de regenbanden. Zij bleken véél sneller dan de rest, na één ronde reden ze al een seconde of negen voor de rest, waar Collet zich naar voren had gewerkt en via Aron de zevende plek in beslag nam. Voorin streden Barnard en de van plek 23 vertrokken Mansell om de leiding, wat een fraai duel werd.

Met een ronde of drie te gaan begon Collet op zijn slicks op plek zeven vergelijkbare tijden te rijden als de coureurs voor hem, wat al snel omsloeg in beduidend snellere tijden. Met een kleine twee ronden te rijden was het gat naar de op plek zes rijdende Flörsch nog vijf seconden, terwijl Flörsch een buffer pakte: ze passeerde Montoya, die Collet in rap tempo op zag doemen.

Montoya sloeg de aanval af en door het duelleren sloot Collet moeiteloos aan bij Flörsch, die kansloos was tegen de slicks van de Van Amersfoort-coureur. Barnard reed ondertussen naar een prachtige overwinning, voor Mansell en Bedrin, een tamelijk sensationeel podium. Garcia werd vierde, Collet ging ook nog langs Montoya bij het uitkomen van de Busstopchicane en werd vijfde, voor Montoya en Flörsch, de eerste vrouw ooit met punten in de Formule 3.

Gabriel Bortoleto werd ondertussen elfde, wat een bijzonder grote stap was richting de titel: met alleen nog het weekeinde in Monza te gaan staat hij 38 punten voor op Aron, met maximaal 39 punten te halen in één weekeinde.