Geen EK-finale voor Nederlandse hockeyers na verrassende nederlaag tegen Spanje

De Spaanse hockeyers hebben voor de grootste EK-stunt gezorgd in jaren, door titelverdediger Oranje in de halve finale met 4-3 van de mat te spelen, na een 4-0 voorsprong. De nummer negen van de wereld overrompelde in de halve finale vanaf de eerste minuut de Nederlandse hockeyers, die passief begonnen en paniekerig reageerden terwijl de score opliep. Met drie uit vier strafcorners was Spanje effectief tegen een defensief chaotisch Oranje.

In de negentiende minuut was er even hoog overleg bij een klein groepje Oranje-spelers. De 2-0 was net gemaakt en het moest beter. Echt véél beter. Maar het gebeurde niet. Sterker nog, de Spanjaarden kregen veel meer kansen op de 3-0, dan Oranje op de 2-1. Defensief leek Oranje de hele wedstrijd verrast en kwam het keer op keer in de problemen. Aanvallend kon het zelfs bij een 3-0 achterstand nauwelijks een vuist maken.

Oranje was op jacht naar de derde EK-titel op rij en leek met de overtuigende poulewinst op de juiste route voor weer een finale. Maar dit Nederlands elftal was defensief kwetsbaar en aanvallend onmachtig. De nummer 3 van de wereld speelde een zeldzaam slechte halve finale, een wedstrijd waarin de toeschouwers elkaar aankeken: wat is er in godsnaam aan de hand met dit Oranje? Deze 4-1 nederlaag tegen het zwakker geachte Spanje zal mentaal lang nadreunen bij de Nederlandse hockeyers, die onherkenbaar acteerden, met paniek in de ogen. Het olympische ticket gaat aan hun neus voorbij. Spanje verdient na de 4-1 oorwassing overigens alle credits voor hun geweldige spel, hun beste wedstrijd sinds jaren, met uitblinkers Pau Quemada en Xavi Lleonart.

1e kwart
In de jacht naar de EK-titel op rij en de vijfde halve finale op rij kon Oranje niet dramatischer beginnen. De 35-jarige sluwe veteraan Pau Quemada wist raad met het passieve en slappe begin van Nederland, dat volledig overrompeld werd. Hij forceerde een strafcorner, die hij daarna zelf langs de spartelende Sam van der Ven sleepte. Er waren nog geen twee minuten gespeeld.

Het zou een passief Oranje wakker moeten hebben geschud, maar na balverlies van Sander Baart moest Van der Ven weer in actie komen na een harde flats van Ricardo Sanchez. Langzaam liepen de tribunes vol en waren ook een groot stel Spaanse supporters gearriveerd, die met halve finales bij de mannen en vrouwen de koning te rijk waren en luidruchtig ‘España’ schreeuwden. Ze zouden later niet weten waar ze in beland waren.

Spanje verloor nog met 5-0 van België
Oranje moest voor het eerst met een achterstand omgaan dit toernooi en dat lukte matig in het eerste kwart, waarin het Nederlands elftal geen goede kans kon creëren tegen de sterke Spanjaarden, de nummer negen van de wereld, die in de poulefase nog met 5-0 onderuit gingen tegen wereldkampioen België.

In het tweede kwart werd een opleving van Oranje verwacht, een statement, agressie en dominant spel, zeker na een passief eerste kwart. Het tegenovergestelde gebeurde. Bij het uitverdedigen van Spanje mocht Xavi Lleonart zomaar vrij een scoop aannemen, Mink van der Weerden was te laat, waarna Enrique Gonzalez de strafcorner haalde via Lars Balk.

En weer was het de 35-jarige Pau Quemada – die tien jaar in Leuven hockeyde – die de Nederlandse hockeyers geselde, nu met een fijne corner hoog langs Pirmin Blaak. Pas in de 22ste minuut kreeg Oranje een eerste kans via Mirco Pruyser en Seve van Ass. Vlak voor rust kreeg een vrijstaande Jeroen Hertzberger de bal, maar die stuiterde hoog van zijn stick. Zou het zo’n dag worden waar niets zou lukken? Kon Nederland het defensief op orde krijgen en de paniek in hun ogen sussen?

Het antwoord was nee. Hoewel ‘plok’ het eerste belangrijke geluid was dat Oranje hoorde na de rust. De paal die strafcornerschutter Mink van er Weerden hoorde bij zijn goede inzet tegen het ijzer in Antwerpen. Aanvoerder Seve van Ass had net daarvoor in de catacomben voor de camera nog gezegd dat als Oranje beter ging spelen, ze Spanje in de tweede helft weg zou tikken.

Daarna was het Xavi Lleonart die Sander de Wijn zijn hielen liet zien in de cirkel, waarna er een strafcorner volgde. Het was niet Quemada, maar Josep Romeu die goed binnen pushte aan de handkant van Van der Ven. De gepasseerde middenvelders Robbert Kemperman en Valentin Verga zagen vanaf de tribune hoe hun team kansloos was tegen dit Spanje.

Geen comeback hing in de lucht
In Valencia stond het in de Pro League nog 3-0 voor Oranje en kwam Spanje terug tot 3-3, waarna ze de shoot-outs wonnen. Die comeback zat er vandaag nooit in. Toen Jip Janssen de vierde Nederlandse strafcorner – net als Van der Weerden – ook op de paal pushte wist iedereen in het stadion dat de nachtmerrie van Oranje waarheid zou blijken.

Het was uitblinker Xavi Lleonart die daarna maar weer eens fantastisch versnelde en Ricardo Sanchez in staat stelde de 4-0 te maken. Lleonart liep triomfantelijk weg, met de armen in de lucht. Dit Spanje had de op een of andere manier de achilleshiel van dit Oranje gevonden, het Nederlands elftal bij de keel gegrepen en nooit meer losgelaten. Billy Bakker scoorde nog de 4-1 en Jip Janssen de 4-2. Maar met 1:20 op de klok was twee scoren te veel gevraagd.