Tong's voetbalverhalen #SpecialEdition
24 jaar geleden.....17 augustus 1995 werd een historische voetbaldag. Weinigen zullen onmiddellijk denken aan Marco van Basten. Toch was het San Marco die schitterde zonder te voetballen in San Siro. AC Milan-Juventus voor de Trofeo Silvio Berlusconi. Een onbeduidende wedstrijd. De 65.000 toeschouwers zullen het nooit vergeten.
Volgens Johan Cruijff kon je een goede wedstrijd spelen terwijl je amper aan de bal bent. Van Basten schitterde in een wedstrijd die hij niet meer kon en mocht spelen. Het afscheid was majestueus. In een bruin jasje, alsof ie even boodschappen ging doen was hij de ster van het veld. Hoe de wedstrijd ook zou zijn. Dit zou nooit overtroffen kunnen worden.
Sterker nog, het was één van de emotioneelste voetbal/sport gebeurtenissen ooit. Trainer Capello van AC Milan zat doorgaans stoïcijns op de bank. Gehard als voetballer en veel gewend als coach.
Er kwamen geen vreugdetranen na een mooi doelpunt. Er kwamen tranen van emotie en verdriet. Daar stond Marco op de middenstip. Officëel afstand genomen als één van de grootste voetballers ooit. Zijn verbrijzelde enkel belette hem echter al 4 jaar om te kunnen voetballen.
De tranen van Capello vertegenwoordigden het verdriet van iedere voetballiefhebber. Faas Wilkes werd in Italië "De Tulp" genoemd. De ploeggenoot van Marco van Basten bij AC Milan Ruud Gullit "De Zwarte Tulp". Hier stond een voetballer die nooit helemaal tot bloei is mogen komen. Niemand weet wat ie allemaal nog had kunnen presteren. Een bloem waar bloemlezingen voor tekort schieten. Raak schieten deed Marco vanaf jonge leeftijd. Dit afscheid raakte iedereen recht in het hart. Op zijn jasje ontbrak alleen nog een roos. 'Grazie, Marco Per Sempre.'
