#meToo
#meToo. Een hashtag die momenteel toch exclusief door vrouwen wordt gebruikt. En dat is goed. Het is goed om nu eindelijk eens duidelijk te maken dat seksuele intimidatie en seksueel misbruik veel te veel voorkomen en dat het nu eindelijk eens tot de botte hersens van heel veel mannen door moet dringen dat het nooit 'normaal' mag zijn. Gezien de keiharde cijfers lijkt het namelijk wel de normaalste zaak van de wereld te zijn. Toch ga ik als heteroseksuele, blanke man deze hashtag nu ook gebruiken: #meToo. Niet om vrouwen hun alleenrecht te ontnemen. Het is om hun zaak te steunen.
Ook ik ben als peuter misbruikt door een man. Een buurman die aan mijn lijf zat. Iets wat hij achteraf gezien bij meerdere jongens en meisjes uit de buurt heeft gedaan. Dit soort roofdieren heeft namelijk geen specifieke voorkeuren. Het gaat over bevrediging van de eigen behoeften, ten koste van alles en iedereen wat zwakker is. Ten koste van slachtoffers waar ze zoveel autoriteit over hebben, dat het risico om betrapt te worden bijna nihil is.
Figuren als Harvey Weinstein hadden het wat dat betreft zelfs nog makkelijker dan de gemiddelde pedofiel. Een peuter of kleuter kan er nog weleens spontaan wat uitflappen. Jonge actrices waren zich er echter zeer bewust van dat ze voor hun droom, hun baan en hun toekomst bijna 100% afhankelijk waren van Weinstein. Als je wat ouder bent zal dat lastiger te begrijpen zijn, maar voor een aantrekkelijk meisje van rond de twintig, dat carrière wil maken in Hollywood, is het bijna van levensbelang om succes te hebben. 'Verraad' had het einde van die levensdroom kunnen betekenen.
Wat doet zo'n vrouw tien jaar later? Als ze succesvol is gebleken? Klapt ze dan wel eventjes uit de school? Gaat ze toegeven dat ze misschien wel mede succesvol is geworden omdat ze over dat varken heeft gezwegen? Dit is en blijft gewoon aan alle kanten enorm denigrerend. Aan de ene kant is er de smerige daad zelf, maar aan de andere kant ook het verwijt dat ze zo lang heeft gezwegen.
Zelf ben ik ruim dertig jaar later – vele járen na de dood van die buurman – uit de school geklapt. Tijdens mijn verslavingstherapie. Er was namelijk nogal wat misgegaan in mijn verdere jeugd en leven. Bovenop een viespeuk van een buurman was er ook nog mijn vader die zijn gezin als een tiran bestuurde. Dat was ook weer zo'n man die zijn macht in zijn eigen wereldje misbruikte en voor de buitenwacht altijd succesvol het beeld van het perfecte gezin suggereerde. Als kinderen konden wij nauwelijks uitspreken wat wij ervoeren, want die buitenwacht geloofde toch vooral dat door hem geschapen perfecte beeld van dat perfecte gezinnetje.
Met al deze vrouwen zijn er vele slachtoffers in allerlei vormen en omstandigheden. Slachtoffers van mannen – en ook zeker wel vrouwen – die voor zichzelf een wereld weten te creëren, waarin zij de absolute macht hebben. Zowat iedereen is het er over eens dat niemand ooit ergens de absolute macht mag hebben. Binnen onze families en op werkvloeren lijken we het echter gewoon toe te staan.
