Com, com, commer!
Augustus is aangebroken. De oogstmaand, het hartje van de zomer (*kuch*) en de maand van mijn verjaardag. Maar sinds vorig jaar staan die dingen niet meer centraal in mijn augustus. Mijn augustus is specialer. Iets waar ik al het hele jaar naar uitkijk, want:
Augustus is de maand van gamescom!
Mijn man en ik hadden er al veel over gehoord en zeiden tegen elkaar dat we er graag een keer heen wilden, maar de Europese gamesbeurs was gewoon te ver weg (Leipzig). Tot 2009, want toen kwam "de com" naar Keulen en werd het voor ons eindelijk bereisbaar. Dankzij verplichtingen, vakanties en financiële perikelen moesten we nog twee jaar afwachten, maar vorig jaar zijn we dan eindelijk geweest.
Ik had geen idee wat ik moest verwachten, maar ik had mijn huiswerk gedaan: ik wist ruwweg welke uitgevers er zouden staan, ik had me mentaal voorbereid op grote drukte en we hadden al uitgestippeld welke games we in ieder geval wilden uitproberen. Wat me allemaal totaal niet heeft voorbereid op de werkelijkheid.
Wat een gekkenhuis
We zijn van donderdag tot en met zondag op de gamescom geweest en ik kan je één ding vertellen: het was een gekkenhuis. Het begon al bij binnenkomst: duizenden enthousiaste gamers die staan te dringen om naar binnen te mogen. We waren vroeg opgestaan en stonden redelijk vooraan te wachten tot de hallen open gingen. Toen dat eenmaal gebeurde ontstond er een ware stormloop. Ik was blij dat ik een grote, stevige man bij me had anders was ik vast onder de voet gelopen.
Wij stormden natuurlijk ook naar binnen, want de game waar we allebei heel erg naar uitkeken was Star Wars: the Old Republic. De route naar de stand van EA was al uitgestippeld en we haastten ons om in de rij te gaan staan. We hadden geluk: we zaten in de tweede groep die de game mocht proberen. Wat een extase om toch die eerste blik op een game te kunnen werpen die op dat punt nog niet uit was.
Klein maar fijn
De stormloop bij de entree was maar één van de vele dingen waar mijn lengte in het nadeel was. Waar ik me totaal niet op had kunnen voorbereiden was de gekte die ontstond bij de vele presentaties. Dat was trouwens een teleurstelling: alle presentaties - behalve die van Bioware - die ik op de com heb gezien, waren in het Duits. Nu kan ik me redelijk redden in het Duits, maar er ging toch nog een hoop langs me heen. Niet erg klantvriendelijk van ze, zeker aangezien ik ook bezoekers heb gesproken uit Hongarije en Amerika die helemaal geen Duits spraken.
Maar de presentaties dus: het ene moment is het publiek nog een poel stilstaand water (tijdens het praatje), het volgende moment raast er een orkaan door de menigte (zodra de goodies tevoorschijn komen). Ik heb menig elleboog in mijn zij en grote poten op mijn teentjes gehad. Als jonge vrouw van maar 1 meter 61 hoefde ik daar echt niet te proberen iets te bemachtigen. Na de eerste paar praatjes hadden we de strategie bepaald: zodra het erop leek dat het praatje voorbij was, maakte ik me uit de voeten en bleef mijn man staan om keychains, t-shirts en buttons te vangen.
Koekiemonster
Toch, als je het goed doet, kan je lengte ook in je voordeel uitpakken. Zo had ik bij bijna elke presentatie een excuus om me naar voren te wurmen. En zo stond ik ook vooraan bij de presentatie van Bioware over de Operation (raid) van Star Wars: the Old Republic. De crew van de studio zou ons het eerste stuk van de Operation laten zien, maar er werden ook twee mensen uit het publiek gekozen om mee te spelen. Ik stond natuurlijk net zo hard te springen als de rest van het publiek, toen de presentator zei: "How about the little lady in the cookie monster shirt?" Yay!
Sindsdien is mijn koekiemonster-shirt mijn geluksshirt - maar dat terzijde.
Hoekjes en gaatjes
Maar wat me het meest verraste aan gamescom, waren niet de grote uitgevers en bekende series, maar de kleine games die je in alle hoekjes en gaatjes kon vinden. Letterlijk om elke hoek was wel iets nieuws te zien. Van grappige browser-games tot Steam-games die ik na de com meteen heb aangeschaft omdat ik ze zo leuk vond. Er was een stand waar ze aan het casemodden waren. Er was zelfs een loungehoek waar een bedrijf speciale "game-stoelen" had uitgestald. Oh, wat zaten die lekker na een hele dag staan! En wat dacht je van op de foto gaan met je eigen Transformer?
Wat me ook erg verbaasde was het aantal "normale mensen" dat op de beurs rondliep. Ik geef eerlijk toe dat ik redelijk bevooroordeeld was: ik had verwacht dat het aantal nerds en geeks een stuk hoger zou liggen. Maar zelfs buiten het weekend zag je genoeg oudere stellen of mensen met jonge kinderen rondlopen. Gamescom is echt voor iedereen.
En omdat iedereen daar (in meer of mindere mate) een gamer is, raak je zo aan de praat met mensen van over de hele wereld over datgene wat je leuk vindt: games.
Doen!
Ja, het is druk. Ja, de rijen voor de bekende games zijn lang (zeker in het weekend). Ja, het is (praktisch) allemaal in het Duits. Ja, het is enorme chaos zodra er goodies uitgedeeld worden. Maar gamescom is een beleving. Als je het mij vraagt, zou iedereen die van games houdt op zijn minst één keer in zijn leven naar de com moeten.
Ik ben in ieder geval alweer de dagen aan het aftellen tot het moment dat ik die wonderlijke en knotsgekke wereld weer binnen kan stappen.
Tip: heb je een Nintendo (3)DS? Zet hem dan eens aan terwijl je over de beurs loopt en kijk achteraf hoeveel Mii's (en uit welke landen) je bent tegengekomen. Wij zijn vorig jaar Mii's uit onder andere Australië, Oostenrijk, Frankrijk, Italië en Denemarken tegengekomen.
