De sociaaldemocratie ten grave gedragen
In de rubriek Plat Haags nemen TheGrandWazoo, Driek Oplopers en Harry64 op zondagmiddag het Nederlandse politieke landschap onder de loep. Driek vanuit zijn gezellige studeerkamer met een liter koffie, en TheGrandWazoo vanuit het gemoedelijke Limburg.
Treurig, Harry64 en TheGrandWazoo, het wordt een nare gewoonte. De voorzitter van een club, die het boegbeeld een dolk in de rug steekt. Daar zijn we goed in. We herinneren ons in dat kader de laffe daad van een stomdronken ROVER-voorzitter in 2008 nog wel. Hij niet, maar wij wel. PvdA-prominent Michael van der Vlis moest later door zijn beleidsmedewerker aan zijn in Corenwijn gedrenkte wandaden worden herinnerd.
Deze week was het wederom bal. Lilianne Ploumen. Het was haar niet gelukt om van de PvdA weer een succesvolle en aantrekkelijke partij te maken. Dus vertrekt ze voortijdig. Maar ze vond het nodig, om partijleider Job Cohen in haar val mee te slepen. Door tegen de krant te zeggen, dat Job "te onzichtbaar was". Waar haalt ze de gore moed vandaan?
Het was een bewuste keuze van de PvdA, de zachtmoedige en immer beschaafde Job Cohen op het schild te hijsen. Het was iedereen bekend, dat Cohen geen straatvechter is, maar een genuanceerd spreker. Toch gedaan. De partij heeft er welbewust op gegokt, bij de Tweede Kamerverkiezingen als winnaar uit de bus te komen. Die vlieger ging helaas niet op. Dus heeft de PvdA in zijn partijleider geen bestuurder, maar een oppositieleider. Dat is een ander ambacht. Maar het nemen van dat risico was een bewuste keuze, gemaakt onder rechtstreekse verantwoordelijkheid van Lilianne Ploumen. Ook zij wist, dat de beschaafde gentleman Cohen herhaaldelijk de verbale degens zou moeten kruisen met de onbeschofte straatvechter Wilders. Cohen, die in de aanloop naar de verkiezingen met een zwakbegaafde spindoctor werd opgescheept. Namens Ploumen, dus.
Dan op het moment dat ze niets meer te verliezen heeft Job Cohen publiekelijk afserveren, dat is wel het laagste van het laagste. Ploumen moet zich diep schamen. Er wordt door velen op arbeiders neergekeken. Arbeiders. Onbehouwen, onbetrouwbaar tuig. Zonder fatsoen. Laag. Achterbaks. Dat is de mening van velen over de door grondwerkers en roestbikkers gehanteerde fatsoensnormen. In die zin is de PvdA inderdaad onze arbeiderspartij. Het stereotype gedrag wordt feilloos gekopieerd. Door Lilianne Ploumen. En niet alleen Lilianne Ploumen zit fout, de hele PvdA zit fout. Want waarom is ze niet door de rest van het bestuur of door een stevige actie van de leden op staande voet de tent uitgetrapt? Omdat ook de PvdA dat soort streken dus blijkbaar normaal vindt. Net zoals bij voorbeeld de Utrechtse PvdA-fractie, die de hufterigste burgemeester van ons land nog steeds de hand boven het hoofd houdt. Al meer dan twee jaar lang.
Trouwens, Ploumen zei in de krant dat de samenwerking op links beter moest. Onvergetelijke woorden van een onbetrouwbaar en achterbaks sujet. Samenwerking op links. Lianne heeft het binnen haar eigen partij zelfs onmogelijk gemaakt, dat samenwerken. Nee, we vechten elkaar de socialistische tent uit...
Cohen moest "meer zichtbaar worden". Ook binnen de partij. Buitengewoon raar, om dat uit de mond van uitgerekend Lilianne Ploumen te moeten optekenen. Zichtbaarheid binnen de partij. Dat begint met een voorzitter die de leden serieus neemt.
En neemt Ploumen haar leden serieus? Welnee. Iets meer dan twee jaar geleden schreef ik haar een brief waarin ik omstandig uitlegde, waarom ik niet langer lid van haar partij wilde zijn. Nooit antwoord gekregen. Maar nog iedere maand wordt mijn lidmaatschapsgeld afgeschreven. De PvdA als moderne Robin Hood. Stelen van de rijken, je kent dat wel. Ik ga opnieuw proberen, mijn lidmaatschap op te zeggen. Dat zal wederom per brief moeten. Raar eigenlijk: op de website van de PvdA staat wel een grote knop "word lid", maar een knop "zeg op" ontbreekt...
Vrijdag was ik een hapje eten met een bevriend journalist. Die was er heilig van overtuigd, dat ik socialist in hart en nieren was. Ook hem heb ik uitgelegd, dat politieke keuzes van meer afhangen dan de vraag, of je partij het juiste gedachtegoed heeft. Het gaat ook om de vraag, of een partij in staat is, zich een beetje handig te gedragen. En juist aan dát criterium voldoet de PvdA niet. Treurige grapjassen als drankorgel Michael van der Vlis, powerplayburgemeester Aleid Wolfsen en faalvoorzitter Lilianne Ploumen hebben in ons land de sociaaldemocratie definitief ten grave gedragen.
