Media-Mangel: Lola zoekt Brood
Iedere zaterdagochtend bespreekt Luc van Lier een hoogte- of dieptepunt van het Nederlandse medialandschap. Vandaag aandacht voor de vierdelige programmareeks Lola zoekt Brood van de Avro op Nederland 3.
Alweer tien jaar dood. Herman Brood. Reden voor de Avro om een vierdelige reis door het leven van ‘De Schele van de Pierik' te maken. Eerst vooral muzikant, later vooral beeldend kunstenaar. ‘De Schele van de Pierik', zo werd Herman Brood in zijn jeugd door zijn vrienden in zijn geboorteplaats Zwolle genoemd.
De presentator van het programma neemt Lola Brood (dochter van) op zijn reis door de geschiedenis overal mee naartoe. En dat is meteen de zwakte van het verder prachtige programma. Lola staat erbij en kijkt ernaar. Maar veel meer dan steeds horen dat ze zo op haar vader lijkt, en af en toe iets mompelen in de trant van "Ja, zo was Herman" voegt ze niet toe.
Mooie jeugdherinneringen gezien en gehoord, hoor. Over kamperen in Callantsoog. Dat pa en ma Brood dan voor de hele vakantieperiode aardappelen in het aanhangkarretje hadden gestopt. Dat de ondeugende Herman graag een wekker achter een tent mocht neerzetten, die dan midden in de nacht met veel lawaai zou aflopen.
Herinneringen aan de eerste bands waarin Herman speelde. The Moans, met vrienden van de Arnhemse Kunstacademie. En later Cuby and the Blizzards. Veel dikke pret en het eerste drugsgebruik. Bravoureverhalen over het ruilen van lekkere meisjes. En dat allemaal onder het geluid van buitengewoon goed uitgezochte hits van die tijd. Briljant gedaan. Brood moest vertrekken bij Cuby and the Blizzards. Betrapt op drugsgebruik en diefstal, dus kon hij niet mee op tournee door de VS.
Het mooiste onderdeel van het programma? Een soort virtueel museum, waarin bezitters van ene kunstwerk van Brood dat kunnen tonen en vertellen, hoe ze het in de wacht hebben gesleept. Een treinconducteur die wel een doekje wilde, dus maakte Herman dat voor hem, in een kwartiertje in de trein van Tilburg naar Dan Bosch. Een mevrouw die een doek van tien meter lang had gekocht, op de Dam in Amsterdam. Terwijl ze de benodigde 500 gulden ging pinnen, bood een andere passant meer. "Nee," zei Brood, "het is al verkocht." Herman Brood was een junk. Maar wel een eerlijke junk.
Het programma zit mooi in elkaar. Snel gesneden, een beetje BNN-achtig. Inhoudelijk sterk. Alleen die overbodige Lola had er wel uit gekund. Maar ik ga de komende vrijdagen zeker weer kijken. Aanrader!
