Comfortabel Cultuurrelativerend Correct
Blijkbaar waren de allochtonen welkom om Leefbaar Rotterdam weg te werken, maar moet men nu de stemmen geteld zijn niet meteen denken dat er met de religieuze vingers aan de beleidsknoppen gedraaid mag worden. Deze vrees is opmerkelijk, we zijn toch allemaal exact gelijk bij de PvdA? En de nieuwe islamitische raadsleden zijn toch gewoon overtuigde sociaal-democraten? Die door hun andere culturele achtergrond vooral een verrijking van het duffe, ingeslapen oubollige Nederlandse stadsbestuur zullen zijn? De PvdAleiding gelooft haar eigen verhaal blijkbaar niet meer. En ik geloof er niets van dat Wouters terughoudendheid ten aanzien van de islamitische raadsleden alleen komt omdat hij de Nederlandse 'racisten' niet wil vervreemden van zijn partij, er is meer aan de hand.
Wat dat precies is, heeft natuurlijk breeduit de media gehaald vorige maand(not). Onder bezielende leiding van een aantal professoren, waaronder Paul Cliteur, Paul Scheffer en Hans Jansen werd 'The Pim Fortuyn Memorial Conference on Muslim Attitudes to Europe's Public Order: Rebellion and Acceptance" gehouden. Er werden workshops gegeven met wereldberoemde gastsprekers zoals de befaamde Bat Ye'or, die als een van de weinige wetenschappers het ontstaan van Eurabia heeft gedocumenteerd, en schrijvers als Ibn Warraq en Robert Spencer. Van de laatste is op zijn site een typerend verhaal te vinden over zijn korte verblijf in Nederland.
Hij vertelt hoe hij de eerste avond van zijn aankomst in Nederland uitgenodigd was voor een diner op de Amerikaanse ambassade, zij het zonder de vriend van Bush, die was nog niet aangekomen. Tijdens de avond werd hij geďntroduceerd aan "an official of the Dutch Ministry of Integration, who spends her days in dialogue with Dutch imams and other Muslim leaders." Hij stelde haar onder andere de vraag waarop iedere Nederlander in dit land zo graag het antwoord wil weten: "Hoeveel moslimsleiders in Nederland zijn bereid de islamitische staatskundige wet (sharia) opzij te zetten om als staatsburgers de democratie te omarmen?" Het antwoord was: "Heel weinig. Maar met die weinigen zullen we het doen, daar gaan we de toekomst mee in" of woorden van gelijke strekking. Ookal betrof dit een conferentie met de naam "Pim Fortuyn", en was hij misschien wel gericht op het aanbrengen van kloven tussen bevolkingsgroepen, naar de Amerikaanse ambassade stuur je als Departement van Integratie geen koffiejuffrouw of uitzendkracht, dit moet een beleidsdame van formaat zijn geweest. En zij vertolkte het regeringsbeleid dat Nederland al zo lang kenmerkt: "We merken geen wil, geen inzet vanuit de islamitische gemeenschap om tot een volwaardig democratisch burgerschap te komen, hooguit bij een paar mensen. Maar met die paar mensen zijn we in dialoog". Ze zitten werkelijk niet stil bij onze overheid, die hele conferentie kon eigenlijk worden afgelast na deze geruststelling. Wantrouwend van aard waagde Robert Spencer nóg een vraag, en hij kreeg een griezelig antwoord: "I asked her if she had read the Qur'an. She told me no, she hadn't, and wouldn't, because she didn't want to lose all hope"
Flauwe opmerkingen over goede kwaliteit elastiek in je broek kunnen achterwege blijven, het staat er echt: Als die beleidsbobo van dat departement de koran zou doorlezen verliest ze de hoop dat het ooit goedkomt met de integratie van de Nederlandse moslims in onze democratie, dus doet ze dat maar niet. Robert Spencer geeft haar nog wat vaderlijke raad die ze waarschijnlijk ook optimistisch terzijde legt en hij schrijft er -oprecht verbaasd- een kort stukje over op zijn weblog, blijkbaar als ode aan de overtuigde stupiditeit waar Nederlandse topambtenaren vanuit ideologische motieven toe in staat zijn. En ergens kan ik die vrouw ook wel begrijpen, verzen als: "9:29 Fight those who believe not in Allah, nor acknowledge religion of truth until they pay jizya and feel themselves subdued" geven weinig ruimte aan een ideologisch ingericht brein om achteroverleunend positief te kunnen blijven fantaseren over de toekomst. Zeker als je je daarbij realiseert dat de islam in haar hele geschiedenis laat zien zich nooit (achteraf) te schamen voor welke vorm van religieus (wapen)geweld dan ook, compleet met ijzeren rookgordijnen om ongelovigen met prachtige kluiten in een vredig wuivend riet te sturen.
Ik heb dit een paar dagen geleden gelezen en ben er nog beduusd van. Ik hou me altijd voor dat de Nederlandse politieke realiteit meestal gestoorder is dan ik me voor kan stellen, maar om zo overdonderend gelijk te krijgen is ook weer zoiets... We hebben het hier notabene over het departement van onze ijzeren Rita, over een van haar topambtenaren. Maar die meid zal wel omhooggeklommen zijn in de hoogtijdagen van het politiek-correctisme, waarin het absoluut not done was om kritisch te kijken naar de religie van de nieuwe Nederlanders. Tijdens de parlementaire enquęte over het gefaalde integratiebeleid kwam ook boven tafel dat dat simpelweg niet gedaan werd, omdat men bang was door collega's en leidinggevenden als 'verdacht persoon' in de racistische hoek weggezet te worden, ontdaan van alle carričremogelijkheden. Deze topmuts heeft netjes gedaan wat van haar verwacht werd: meedromen met de politiek-correcte leiders en vooral niet wakker willen worden. Dát is immers de basis van positief beleid, daarmee hou je het zaligmakende poldermodel in stand. Want de dialoog -ookal voer je hem met een spiegel-, die zal ervoor zorgen dat het allemaal goed komt. In theorie. Want aan de praktijk durven we ons niet te wagen, als we daar aan beginnen weten we immers zeker dat het een verloren zaak is en wat schiet je daar nou mee op.
Waar zou Wouter van dromen? Dat zijn stralende gezicht en zijn strakke achterwerk garant staan voor een stabiele, florerende en saamhorige toekomst van Nederland? We boffen maar met deze kwaliteit van bestuur, de dorpen en steden van dit land gaan weer vier mooie jaren tegemoet.
