De grote RPG frustratie
Enkele weken geleden verscheen hier op FOK!games de review voor Persona 3. Dat is iets wat me altijd erg blij maakt, want ik ben een groot fan van Japanse Role Playing Games. De schattige poppetjes, gecombineerd met de meest kleurrijke magische aanvallen wekken de Otaku in mij tot leven. Ik kan uren doorbrengen met het kijken naar filmpjes op Gametrailers met de beschrijvingen van de personages en verhalen. Er is alleen een minpunt, ik kan er namelijk geen flikker van.
Het begon allemaal een jaar of 9 geleden toen ik voor mijn zoon op zoek was naar Megaman action figures, mijn zoon is namelijk een groot Megaman fan. Al snel stuitte ik op de anime serie Rockman.exe, wat voor mij een hernieuwde kennismaking was met anime. Van het een kwam het ander, ik ging steeds meer series bekijken en raakte niet alleen verslingerd aan anime, maar aan heel veel zaken die vallen onder de noemer J-pop cultuur.
Ik had natuurlijk al eerder Final Fantasy games gespeeld, dus het genre was niet direct nieuw voor mij, maar het kijken naar anime, luisteren naar J-pop en zelfs kijken naar drama series maakte het plaatje wel compleet en ik wist dat als er 1 genre is dat bij mij past, dat wel het JRPG genre zou moeten zijn. Ik schrijf hier expres zou moeten, want zoals ik schreef in de introductie, ik bak er helemaal niets van. Ik ben veel te chaotisch om mijn items netjes op orde te houden, te ongeduldig om te gaan levellen en meestal te laat met mezelf potions toe te dienen om mijn HP op peil te houden.
Ik had mijzelf er al lang bij neergelegd, ik kan het gewoon niet.
Er zijn gelukkig vele andere genres waar ik mijn gamer-ei in kwijt kan. Hoewel mijn interesse altijd gewekt werd bij nieuwe titels, heb ik jarenlang al het moois, tientallen top titels, aan me voorbij laten gaan. Totdat enkele maanden geleden mijn Xbox360 de geest gaf. Het feit dat er bij de jongens ook eentje in hun kamer staat zorgt ervoor dat ik nog een paar maandjes wacht met de aanschaf van een nieuwe. Aangezien er toch iets te gamen moet zijn in de woonkamer heb ik het stof van mijn Playstation 2 geblazen, een mooie gelegenheid om toch nog eens een poging te wagen om de games te gaan spelen, die ik allang gespeeld zou moeten hebben.
Ik heb namelijk enkele weken geleden FF7: Crisis Core op de PSP met een goed einde volbracht, zonder cheats. Hoopvol heb ik alle klassiekers van stal gehaald, want Dennis gaat eindelijk JRPG spelen. Final Fantasy 12, Dark Cloud 2, Kingdom Hearts, Grandia 3, ze hebben deze afgelopen week allemaal de binnenkant van mijn PS2 mogen bekijken, maar het resultaat is teleurstellend. Ik kan het nog steeds niet, ik kom een heel eind waarna ik tegen mijn eigen tekortkomingen oploop.
Ik heb er nu nog een stapeltje liggen, want ik geef nog niet op. Er moet toch die ene game zijn die bij mij het kwartje laat vallen? De game die mij laat zien hoe het moet, wat ik nooit heb begrepen? Want ooit wil ik toch eens mijn eigen avontuur beleven, met mijn schattige poppetjes.
