Dubbele identiteit

Een potje UNO online spelen sla ik niet gauw af. Ik vind het heerlijk om een beetje onderuit gezakt een rustig kaartspelletje te spelen en te speculeren over met wat voor mensen ik in de lobby zit. Deze speculaties worden meer gevoed wanneer mensen bijvoorbeeld hun headset of de Xbox Live Cam aan hebben staan. Altijd leuk om te zien hoe dan bijvoorbeeld een koter voorbij komt gerend en recht in de camera gaat staan staren. Simpele voorbeelden van hoe je toch een beetje interactief bezig bent met de mensen waarmee je speelt, ook al ken je ze niet. Echter heerst er vaak ook een immense anonimiteit op zo een netwerk. Af en toe zie je bijvoorbeeld gamertags zoals 'ImGonnaKillYouAll' voorbij komen en dan link ik dat meteen aan een brute massamoordenaar. Al gauw blijkt dan maar weer dat niets is wat het lijkt, aangezien de 'ImGonnaKillYouAll' je dan met een piepstemmetje van een puberend jongetje uit begint te schelden. Pardon? Wat is mijn moeder?!

Ja, er zitten ook wat nadelen aan de anonimiteit op het net. De grenzen voor pestgedrag vervagen enorm en werkelijk iedereen kan zijn frustraties uiten op een ander zonder dat er consequenties aan vastzitten. Oké, je kunt Amerikanen die jouw moeder weer voor van alles uitschelden wel aangeven met een klacht, maar er kan gewoon niets aangedaan worden. Mensen kunnen makkelijk een dubbele identiteit aannemen in bijvoorbeeld MMORPG's op het internet en het Xbox Live netwerk om anderen gewoon te jennen. Dan begin ik mij ook wel eens af te vragen wat voor mensen er eigenlijk achter de gamertag zitten. Niemand weet wat van elkaar en zelfs als je met Nederlanders speelt weet je vaak niet waar diegene zich bevindt. Zo kan het bijvoorbeeld best zijn dat jij vanochtend een brood hebt afgerekend bij dat aardige kassamiepje van de Albert Heijn dat jou toevallig de avond ervoor in Gears of War een kettingzaag in je rug heeft gezet. Of dat je vandaag een hele dag gewerkt hebt met een naaste collega die jou in het weekend genadeloos afschiet bij een potje Unreal Tournament.

Je kunt eigenlijk heel paranoïde gaan kijken naar alle mensen om je heen. Het is inmiddels bekend dat allerlei mensen gamen; jong, oud, vrouw, man en noem maar op. Maar bijna niemand weet het van elkaar. Het staat namelijk nog steeds een beetje raar als je aan collega's gaat vertellen dat je het weekend gespendeerd hebt aan het bij elkaar zoeken van nieuwe armor in World of Warcraft. Nee, dat willen zij niet horen. Zij willen horen dat je leuk bent wezen stappen en dat je niet meer weet hoe je op de desbetreffende zaterdagnacht nog thuis bent gekomen. Maar wie weet staat er juist een collega bij die ook een weekend in de wereld van World of Warcraft is geweest en ook niet goed weet hoe hierover te beginnen. Het gamen als hobby lijkt haast wel een geheime dubbele identiteit. Het valt mij gewoon op dat er eigenlijk in het openbaar en in gezelschap van mensen erg weinig gepraat wordt over gamen. Ook al weet ik gewoon dat zoveel mensen hun avond doorbrengen achter een pc of een console. Het is nog geen populair onderwerp om eens te bespreken tijdens een pauze of op een verjaardag tenzij je natuurlijk met mensen in contact staat die bekend staan om het gamen. Maar over het algemeen komt het onderwerp nog niet veel aan bod. Mensen waarvan ik weet dat zij gamen, zwijgen het nog steeds dood in het openbaar. Alweer een kenmerk van een geheime dubbele identiteit als je het mij vraagt.

Hou jullie oren maar gespitst want wellicht stap je de volgende keer in de bus en hoor je een jongen tegen een vriend enthousiast praten over een spannend potje Halo waarbij hij details beschrijft die jou bekend in de oren klinken. Voilà, dan zit je zomaar achter diegene waarmee jij gisteren een hele avond hebt zitten gamen. Wat is de wereld toch klein.