"Dat doet-ie anders nooooit!"

Wanneer een controversiële game zijn weg zoekt naar de markt zijn er altijd wel wat personen bereid om tegengas te geven. Bijvoorbeeld enkele regeringsleden die meteen op hun achterbenen gaan staan en moord en brand roepen. In Nederland kwam het mooie kunstje á la steigeren niet verder dan dat er een strengere verkoop-controle gaat gelden, maar de Britten en de Duitsers kregen het zover dat het spel niet verkocht mag gaan worden in hun land. Over welk spel hebben we het dan? Juist, Manhunt 2.

Nu zullen sommige van jullie zich afvragen: "Manhunt 2? Wasda?". Nou, allesomvattend speel je een moordenaar die lekker op de meest sadistische wijzen andere mensen mag doden. Stiekem vind ik het niet veel anders dan bijvoorbeeld een spel als Condemned waar je junkies tot moes mag slaan met een loden pijp, maar goed... dat is mijn visie er dan weer op. Je kunt bij Manhunt 2 in ieder geval helemaal los gaan. Beeld je bijvoorbeeld die enorme pestkop uit je klas in en sla op hem in met een klauwhamer. Niets leukers toch? Even al die frustraties kwijt raken. Toch zien andere mensen dit spel als een gevaar voor de samenleving en dus niet zomaar een simpel spelletje. Onze minister van Justitie, de alombekende CDA'er Hirsch Ballin kon ons eind augustus vertellen dat het omstreden spel niet verboden kon worden in ons koude kikkerlandje. Wel kon Justitie ervoor zorgen dat de verkopers nu extra aandacht moeten gaan besteden aan wie ze het spel in de handjes duwen. Geen tienjarig jongetje gaat meer met Manhunt 2 de deur uit, nu schijn je dan toch echt zestien te moeten zijn. Of dit in de praktijk ook zo gaat werken is natuurlijk altijd nog de vraag. Laten we even eerlijk zijn, een vader kan ook voor zijn zoontje de winkel in stappen en het spel afrekenen.

Maar waarom al die commotie? Waarom extra controle? Waarom zelfs strijden voor een verbod? Ik denk dat we hier gewoon te maken hebben met enkele regeringen die het "beste" met de burgers voor hebben. "Minder geweld en seks op de televisie en burgers gaan zich ook netter gedragen." Wij als kijkbuiskinders kopiëren namelijk alles wat wij zien op de televisie... dat is althans de insteek. Het is trouwens gebleken dat het voorgaande een mooi excuus vormt. Kinderen die in Amerika een bloedbad aanrichten op school gaan zich nu al snel richten op het verwijt dat ze een te gewelddadig spelletje thuis speelden en dus maar over moesten gaan op echte actie: "Master Chief vertelde het me om het te doen!". Lekker makkelijk toch om de schuld bij iemand anders te leggen? Om juist bovengenoemde gedragingen te gaan beperken hebben Engeland en Duitsland besloten om Manhunt 2 te verbieden. Dat Engeland deze keuze heeft gemaakt is opzich nog niet eens zo gek te noemen. Neem nu het voorval van februari 2004. Een zeventienjarige jongen vermoorde een veertienjarige jongen op een wijze die verdacht veel leek op de handelingen van de kerel in Manhunt 1. Met een klauwhamer en een mes werd de veertienjarige omgebracht. De moeder van de dader wist te melden dat haar zoon twee dagen voor de moord het spel Manhunt had gekregen. Kijk, daar hebben we het al. "Nee, mijn zoon heeft de moord gepleegd vanwege het spel. Zoiets doet hij anders noooooit!".

Om dit soort praktijken weer te voorkomen denken Duitsland en Engeland (en stiekem ook Nederland) dat het verbod op het spel zal werken. Nu is onlangs gebleken dat je in Engeland het spel Manhunt 2 wèl kunt gaan spelen. De wet genaamd British Video Recordings Act (1984) waarop het verbod gebaseerd is verbiedt namelijk niet het downloaden van het spel. Tja, in het jaar 1984 was het downloaden ook nog totaal niet actief, de wet heeft daar geen rekening mee gehouden, logisch toch? Zo kunnen de slimme Britse gamers toch nog dit omstreden spel gaan spelen. Eigenlijk wordt zo het gehele verbod toch weer ontkracht. Verbod op een spel en extra controle gaat naar mijn inziens echt niet werken. De gamers onder ons komen er toch wel aan als ze het echt willen gaan spelen. Tevens betwijfel ik of het allemaal wel echt nodig is. Dagelijks worden er gruwelijke daden gepleegd zonder dat die daders dan ook maar ooit een spel aangeraakt hebben. Onlangs las ik een huiveringwekkend verslag van een moord op een tweejarig jongetje in het jaar 1993. Waar? Juist, in Engeland. Daar besloten twee tienjarige jongetjes op een dag een peutertje mee te nemen vanuit een winkelcentrum. De gehele dag werd het jongetje meegesleurd en mishandeld om uiteindelijk ergens dood te eindigen. Ik zal niet op de details ingaan, maar het was verschrikkelijk. Nu kun je mij niet wijs maken dat deze twee tienjarige jongetjes deze gruwelijke daad begaan hadden doordat ze een game thuis speelden. Nee, moordenaars ontstaan niet door films of games. Ik betwijfel zelfs of het geheel door opvoeding komt dat zelfs kinderen tot deze daden kunnen komen. Moordenaars worden denk ik geboren en een verbod op games als Manhunt kan hier helemaal niets aan gaan doen.

Mijn hele punt is eigenlijk dat Justitie zich wat meer moet gaan bemoeien met de aanpak van echte criminaliteit dan nutteloos procederen over het verbod op een game die later toch wel te verkrijgen is met een omweg. Er lopen al genoeg echte "manhunters" rond, ga je daar eerst maar mee bemoeien voordat je de fictieve wereld gaat aanvallen.