It's not a Sims life
 *Piep, piep...* 05.00u. *Piep, piep...* 05.09u. 'Verdomme!' Opstaan, naar beneden, koelkast, ontbijt, naar boven, douchen, omkleden, naar beneden, fiets pakken, werken. *ZOEF!* 17.00u. Thuis, koelkast, snack, TV kijken, koelkast, diner, douchen, computeren, omkleden, slapen. It's a Sims life... of niet? Sinds kort ben ik een ex-studente, dit houdt in dat ik ben gaan werken voor de kost. En dat valt af en toe zwaar als er bijna iedere dag om klokslag 05.00u een wekker te horen is ergens op de verre achtergrond. Bruut word ik gewekt door een tsjerpend geluid dat maar niet lijkt te vervagen, het wordt steeds scherper. Tsjonge, het is echt de wekker! Iedere ochtend lijk ik wel weer in een ritueel te vervallen, een soort van automatisme. Vanochtend zat ik om 06.30u in de trein en bedacht me ineens dat ik me een beetje aan het gedragen ben als een heuse Sim. Het lijkt alsof mijn 'automatische ik' allerlei dingen aanklikt om te doen voor een bepaald tijdsbestek en zo kom ik de laatste paar dagen door. Het doet zeer om van een luie student te evolueren in een werkend mens. Waar blijft voor mij de tijd om nog relaxed te gamen? Om te genieten van een episch avontuur als Okami of Final Fantasy XII? Het enige wat ik de laatste tijd nog een beetje kan spelen zijn een paar Sudoku's op mijn Nintendo DS waarna ik na één spelletje alweer voor pampus lig te snurken op bed. Ik vind het schandalig! Houdt de arbeidsmarkt dan tegenwoordig geen rekening meer met de mensen die ook daadwerkelijk nog tijd willen besteden aan hun hobby? Vooral in de sector waar ik werk, de geestelijke zorg, lijken ze hier lak aan te hebben. Gewoon een late dienst draaien, om 00.00u in je nest liggen en om 05.00u weer die verrekte wekker. Het werk is leuk hoor, maar kunnen ze niet wat consoles voor de cliënten neerzetten? Dat is toch ook een soort van therapie? Samen de Big Daddy's in BioShock slachten? Het zal zeer zeker op sommige mensen een positieve uitwerking hebben. En dan heb ik ook weer de nodige uurtjes vertier achter de rug waar ik de laatste tijd toch zo een behoefte aan heb, zoals de Sims hun fun-balkje hebben. Stiekem vind ik ook gewoon dat wij net als Sims ook gewoon ervoor moeten kunnen kiezen om juist niet te gaan werken. Wellicht komt er dan ook ooit bij ons een telefoontje met de mededeling dat we 10.000 Simoleans gekregen hebben omdat een verre achtertante van een achterneef overleden is. En als dat telefoontje nooit rinkelt, dan typen we toch gewoon één of andere vage code in waardoor we weer heerlijke centjes op ons negatieve saldo zien verschijnen? Sommigen van jullie zullen nu roepen dat je daarvoor de Sociale Bank hebt die je wat Simole... ik bedoel euro's toeschuift maar dat is tegenwoordig ook niet meer zo makkelijk als dat het lijkt. Binnenkort ben ik werkeloos en toch valt er voor mij haast geen euro te krijgen via een uitkering voor bijvoorbeeld werkzoekenden, dit omdat ik net afgestudeerd ben en ook nog eens thuis woon. Men gaat ervan uit dat je papa netjes voor je betaalt of dat je gewoon meteen ergens aan het werk kan als jong broekie. Niets is minder waar. Ik denk dat ik maar een keus moet gaan maken. Niets geen fun-balkje voor mij vullen, keihard werken en mijn andere balkjes totaal leeg laten lopen om de volgende ochtend in dezelfde sleur te vervallen. Dit allemaal opdat ik ooit genoeg centjes verdiend zal hebben voor die huge-ass HDTV voor op de muur, inclusief de Xbox360 Elite en de PS3 (die dan zo mooi bij mijn zwarte HDTV passen). Pas dan zal mijn fun-balkje voor eeuwig vervuld zijn... Ja, morgen zal de wekker mij weer om 05.00u verblijden met diens tsjerpend geluid. Rise and shine Laniboekje, rise and shine! |
