Hoge bomen vangen veel wind
Nu zou je kunnen zeggen, superhelden zijn fictioneel. Mensen zouden juist blij zijn in de echte wereld als een man van een verre planeet met superkrachten ons zou beschermen tegen allerlei boosdoeners. Ik twijfel hier aan, niet zozeer uit ervaring met helden, maar meer uit ervaring met succesvolle mensen en minder succesvolle mensen.
In de jaren ’80, toen games nog bestonden uit een flinke verzameling pixels en besturingen nog niet verder waren dan met de pijltjestoetsen en ALT en SHIFT werken, was er een bedrijf genaamd Electronic Arts. Dit bedrijf zag al snel de meerwaarde van het uitbrengen van games op meerdere systemen zoals de Commodore en de Amiga. Door slimme marketing en het uitbrengen van aansprekende en kwalitatief goede games groeide EA al snel uit tot een van de grootste publishers in de industrie. In de vroege jaren van de game-industrie kreeg het bedrijf veelal lof voor games als FIFA en SSX, tegenwoordig is dat wel anders.
Sinds het bedrijf is uitgegroeid tot marktleider is de kritiek groter dan ooit, en misschien wel terecht. EA brengt jaarlijks vele tientallen games op de markt waarvan het merendeel niet meer is dan voldoende en vaak zelfs matig. Al deze games steunen flink op de licenties die eromheen hangen, waardoor ze weliswaar interessant worden voor casual gamers; mensen die gewoon lekker met Ronaldo een balletje willen trappen. Deze jaarlijkse stortvloed aan games zorgt wel weer voor veel kritiek. Hardcore gamers spugen op EA, omdat wat ze uitbrengen maar matig is en slechts goed voor de casual gamer. Meer dan eens wordt op grote gameforums EA dan ook een pijnlijke dood toegewenst.
Een ander bedrijf met dezelfde problemen is Sony. Met de PlayStation werd Sony marktleider op de console-markt en met de PlayStation 2 behielden ze niet alleen deze positie, ze verstevigden hem zelfs. Blijkbaar is zo’n 60% van de consolekopers enthousiast over het product, anders was het geen succes geworden. Toch krijgt het bedrijf erg veel kritiek. Waar het er eerst simpelweg om ging dat er te veel casual games op het systeem waren, loopt iedereen nu te juichen bij elk bericht dat Sony het moeilijk heeft met de productie en levering van de PlayStation 3.
Mijn vermoeden is dat het tweede voortkomt uit het eerste, maar de vraag rest dan nog steeds: Waarom? Is het bedrijf soms slecht, omdat er op hun console zoveel casual games uitkomen? Bedrijven maken nu eenmaal spellen voor de markt waar ze het meest kunnen verdienen, en omdat Sony goed werk aflevert is dat de PlayStation. Moet het bedrijf gewoon boeten voor het afleveren van een goed product waar het merendeel van de consument enthousiast over is? Het klinkt te belachelijk voor woorden, maar het is wel waar. Tuurlijk, Sony heeft een wat arrogante instelling en de PlayStation 3 is erg duur. Maar zijn we bereid een mooi product zijn graf in te helpen, puur vanwege een arrogante houding van een bedrijf?
EA en Sony zijn natuurlijk niet de enige bedrijven die kritiek krijgen op de kwaliteit van de games die ze afleveren, dan wel speelbaar zijn op hun console. Er zijn tientallen bedrijven die regelmatig matige zooi op de markt brengen. Toch komen dit soort bedrijven zelden in de spotlights. Het is blijkbaar niet leuk om een kleine ontwikkelaar die het al zwaar heeft nog even stevig na te trappen. Misschien is het fanboy-gedrag, of misschien zijn de zeikerds gewoon schapen die denken dat als één persoon zeikt ze stoer zijn als zij het ook doen. Wat het probleem ook mag zijn, het is het volgens mij niet waard om nog een keer te zien hoe een bedrijf sneuvelt, terwijl het gewoon een goed product aflevert. Één Dreamcast was wel genoeg.
