Het Nintendom

Satoru Iwata, die in Japan zijt
Uw bedrijf worde geheiligd,
De Wii kome,
Uw marktpercentage voor consoles als voor handhelds,
Geef ons dagelijks DS-games
en vergeef ons ons fanboy-gedrag,
zoals wij ook aan anderen fanboy-gedrag vergeven,
leid ons niet tot de concurrentie
maar verlos ons van Sony
Pika

Het klinkt misschien overdreven, maar ik zou niet verbaasd zijn als er dagelijks mensen naar bed gaan terwijl ze dit gebed even opdreunen. Sinds het uitkomen van de Nintendo DS lijkt alles wat Nintendo aanraakt in goud te veranderen. Ze kunnen het maken om na een jaar een upgrade van de handheld uit te brengen en nog miljoenen exemplaren te verkopen en sterker nog, de steun voor Nintendo groeit er alleen maar door. Waar andere bedrijven stevig support zouden verliezen, gaan mensen op de knieën voor de Big N. Waar komt deze grenzeloze support vandaan en waarom lukt het Sony en Microsoft niet om zo'n schare fans om zich heen te verzamelen?

Natuurlijk liggen voor Microsoft de problemen al in de jaren '80 en '90. Windows is door de jaren heen flink bekritiseerd en iedereen ouder dan 15 kent de enorme frustratie van de zogeheten Blue Screen of Death. Hoewel de reputatie van Microsoft tegenwoordig zeker stijgende is, heeft dit ze geen goede marktpositie gegeven. Veel van jongeren die gamen hadden door deze problemen niet veel op met Microsoft. Toen de console aangekondigd werd was er dan ook veel kritiek in de trant van: Microsoft zuigt, het ding crasht natuurlijk gewoon altijd en het zou een waardeloze PC zijn wat weer terugslaat op punt twee, nog daargelaten dat mensen vonden dat de Xbox moest floppen, omdat het een lelijk en log ding was.

Waarom Microsoft niet zo populair is als Nintendo is dus vrij duidelijk, maar hoe zit het dan met Sony? Het bedrijf heeft gigantische successen geboekt met de PlayStation en PlayStation 2. Natuurlijk was de PlayStation waarschijnlijk nooit uitgekomen zonder Nintendo (de bedrijven hebben tenslotte samengewerkt om het concept achter de console in elkaar te zetten), maar het is Sony geweest die het apparaat uiteindelijk in de markt zette en het is Sony geweest die voor het succes gezorgd heeft. Ook de PlayStation 2 was een overweldigend succes; met zo'n 60% van de console-gamers achter zich heeft Sony toch veel steun. Ook nu nog, terwijl de kritiek op Sony toeneemt en toeneemt blijft de console een gigantisch succes, met nog steeds vele honderdduizenden verkochte exemplaren wereldwijd elke maand.

Is het verschil tussen Sony en Nintendo dan te wijten aan de handheld-markt? Tuurlijk, de DS is een groter succes dan zelfs de grootste Nintendo-fanboy ooit had durven dromen, maar de PSP is absoluut geen flop. Hij is miljoenen keer over de toonbank gegaan, ondanks de beperkte hoeveelheid games. Sony verloor misschien wat steun toen ze de handheld in Europa bijna een jaar later uitbrachten dan in Japan, maar zelfs daarna was het bedrijf nog immens populair. Het ging voor Sony pas mis met de PlayStation 3. Sony stelt zich arrogant op in de markt en gamers kunnen dat blijkbaar niet waarderen. Toch is het raar dat Nintendo niet hetzelfde verweten wordt. Met uitspraken als 'The only next-generation console' zijn ze toch stevig hun concurrentie aan het dissen. Waarom kan Nintendo het maken om voor een console die technologisch veruit minder vooruitgang kent dan de concurrentie en alleen een nieuwe manier van besturing biedt uit te brengen, zonder enige steun te verliezen?

Het verschil zit hem denk ik in de harde kern van de fans. Waar Nintendo-fans al meedraaien sinds de tijd van de NES kwam Sony pas twee generaties later opzetten. Nintendo draait ruwweg al twee keer zo lang mee en de fans van Nintendo hebben het al te stellen gehad met de Sega-supporters. Ze zijn wel wat gewend en vallen hun bedrijf dus minder snel af. Sony-fans zijn van een jongere generatie, deze is minder hardcore. Daar komt bij dat Nintendo vrijwel geen loze beloften doet. Nintendo geeft pas een releasedatum van de Wii als ze er 99% zeker van zijn dat ze die gaan halen. Hierdoor kunnen ze het maken om een game als Zelda eeuwig uit te blijven stellen en uiteindelijk zelfs dreigen met het niet uitbrengen van die game. Die ene fout wordt ze wel vergeven. Deze fout werd daarbij ook nog eens overschaduwd door het succes van de Nintendo DS. Door de lofzang op dit systeem kregen critici niet eens de kans om Nintendo zwart te maken.

Nu met de komst van de Wii lijkt de positie van Nintendo in dit opzicht alleen maar beter te worden. Waar Microsoft en de mist in gingen door enorme tekorten en in het geval van Sony een enigszins arrogante opstelling, heeft Nintendo haar zaakjes netjes op orde. Dat is het voordeel van een technisch minder hoogstaand apparaat op de markt brengen onder het motto 'Gameplay over graphics'. Het kost weinig en de Nintendo achterban die is blijven hangen in de gloriedagen van de NES en met DS onder hetzelfde concept succes ziet, vindt het toch wel briljant. Dat misschien lang niet iedereen het concept zit te wachten geloven ze niet en dat de handheld-markt en console-markt totaal anders werken (dat heeft Sony wel bewezen) is ook onzin. Nintendo is briljant en alles wat ze bedenken is heilig, punt.