Het lange wachten
Weet je nog, vroeger, toen je ergens tussen de drie en zes jaar oud was en de zomer op zijn einde liep? Dat was het moment dat je vooruit kon gaan kijken naar wat er die herfst ging gebeuren, langzaam gingen je gedachten daar meer en meer om draaien tot het uiteindelijk half november was. Het moment was daar, Sinterklaas kwam met zijn stoomboot aan in Nederland. Voor mij was dit elk jaar weer een spannende periode, ik genoot van het uitkijken naar het moment dat die kindervriend weer uit Spanje kwam om mij te verblijden met snoep- en speelgoed. Juist de spanning van het wachten die daarna nog een keer volgde op pakjesavond was één van de mooiste dingen uit die periode van mijn leven.
Naarmate ik ouder werd verdween dat gevoel, niet alleen tijdens Sinterklaas, maar eigenlijk voor alles. Het was niet dat ik niet meer uitkeek naar speciale evenementen, mijn verjaardag bleef tot mijn tiende of elfde iets om naar uit te kijken al waren dat dan vooral de cadeautjes natuurlijk. Het was meer dat kinderen gewoon makkelijker enthousiast zijn en zo in spanning kunnen zitten. Toch zijn er nog wel heel af en toe van die gebeurtenissen waar ik naar uit kan kijken. Het zijn eigenlijk altijd vrij simpele dingen, zoals de wedstrijd Nederland – Rusland kijken met alle vrienden van de middelbare school of voor het eerst in bijna tien jaar weer een bezoekje brengen aan de Efteling (ik was als kind vaste klant). Maar voor games bestaat dat gevoel eigenlijk niet. Er zijn wel games waar ik voor gehypt ben geweest, maar echt kinderlijk enthousiast. Dat is me maar twee keer overkomen
De eerste keer is alweer wat jaartjes geleden. Ik las in een inmiddels ter ziele gegaan gamesblad over de game Star Wars: Knights of the Old Republic. Ik was gelijk laaiend enthousiast en kon absoluut niet wachten tot de game uitkwam. Juist doordat de game me ook niet teleurstelde toen hij eenmaal in mijn Xbox zat was deze titel een extra succes. De tweede keer was een paar jaar terug met Mass Effect. Vanaf het moment dat BioWare aankondigde bezig te zijn met een sci-fi RPG was ik gehypt, dit dankzij KotOR, en dat gevoel hield niet op tot het moment dat de game eindelijk in mijn Xbox 360 verdween. Het verschil was dat waar ik pas een week voor KotORs launch van de titel hoorde, ik al jaren wist dat Mass Effect er aan zat te komen. Jaren kon ik dus genieten van de teasers die BioWare losliet, de zenuwslopende manier waarop ik telkens weer een tikje enthousiaster werd gemaakt met een simpele trailer of screenshot. Hoewel de game op een paar puntjes liet liggen, overtrof hij op veel vlakken zoals verhaallijn en beleving mijn stoutste verwachtingen. Nog steeds krijg ik kippenvel van het moment vlak voor het einde als de confrontatie met Saren op zijn hoogtepunt komt en de muziek aanzwelt.
Binnenkort is het dan eindelijk zo ver dat BioWare het vervolg op de markt brengt en nog meer dan met het origineel, nog meer dan met Knights of the Old Republic voel ik mij momenteel weer een kind in de week voordat Sinterklaas in het land is. Je weet dat het moment bijna daar is, lang heb je hier al naar uitgekeken en nu het moment bijna daar is kan het niet snel genoeg komen. Gevolg is natuurlijk dat elke dag een eeuwigheid lijkt te duren en de seconden expres langzamer weg lijken te tikken. Speciaal voor de gelegenheid ben ik het origineel nog maar eens gaan doorspelen, maar dit maakt het gevoel alleen maar erger. In alles zie ik nu de potentie die Mass Effect had en die Mass Effect 2 kan waarmaken en dat zorgt alleen maar dat de spanning oploopt. Voor mijn gevoel heel leuk, voor mijn tentamenresultaten wellicht wat minder.
Het is nog een weekje wachten, een weekje in spanning zitten en hopen dat BioWare alle verwachtingen dit keer weer weet waar te maken. Ik ben benieuwd hoe goed ik me kan concentreren op mijn studie, maar één ding weet ik zeker. Nu is er nog de mogelijkheid dat ik daadwerkelijk iets leer, zodra dat moment eenmaal daar is en de game in mijn brievenbus ligt vergaat de rest van de wereld en telt voor mij nog maar één ding, de game spelen totdat ik door honger, uitputting en een stinkende kattenbak geen andere keus heb dan mijn Xbox even uitzetten. Hopelijk laat BioWare me niet in de steek en kan dat warme gevoel van binnen dan ook nog een tijdje na de launch blijven. Volgens mij ben ik braaf genoeg geweest de afgelopen twee jaar om dat te verdienen.
