Het xenofobendrama
Fleur Jurgens heeft opgeschreven dat Marokkanen niet deugen, in een boek dat het Marokkanendrama heet. Over het feit dat ze in haar 'research' geen Marokkaan gesproken heeft, is al heel wat afgegniffeld. Maar Pieter van Os wijst in De Groene Amsterdammer op een ander probleem met de redenering van Jurgens: de valse claim van lekker politiek incorrect bezig te zijn. Het werkt eenvoudig. Als ik bij hoog en bij laag tegen de mainstream in een standpunt volhoud, moet dat wel een bijzonder standpunt zijn. Ik ben immers bereid voor dat standpunt de hoon van mijn medemens over me heen te krijgen. Zo verleen je je standpunt extra glans.
Het vervelende is alleen dat allochtooontjebashen allang niet meer politiek incorrect is. Het boek 'Moslim in de Polder' van Frits Bolkenstein (1997), het essay 'Het multiculturele Drama' van Paul Scheffer (2000) en de opmerking van Pim Fortuyn dat Nederland zo niet vol, dan wel een beetje druk was (2002): het dateert allemaal van rond de millenniumwisseling. Toen baarden die standpunten nog opzien, en gingen ze tegen de mainstream in.
Maar we zijn nu zeven (magere) jaren verder en je moet echt heel erg eigenwijs zijn om nog te beweren dat het met de Marokkanen allemaal wel goed komt - met een beetje begrip en geduld, een banenplannetje hier en daar en wat extra geld voor het jongerenwerk in de grote steden.
In de jaren '70 mocht je nog bittertafeltaal over buitenlanders uitslaan; eerste generatie Turken en Marokkanen hadden we toen. Daarna is er twee decennia lang een warme deken over de integratieproblemen gegaan; we konden het er maar beter niet over hebben. Het hoefde eerlijk gezegd ook niet zo, want de immigranten en hun kinderen woonden in kansloze torenflats en erg veel last had je er als gemiddelde kaaskop in Zeewolde nou ook weer niet van.
Toen Bolkenstein, Scheffer, Hirsi Ali en Fortuyn die deken van het bed haalden, bleek een grote meerderheid in Nederland gevoelig voor het wij/zij denken dat nu eenmaal diep in ons verankerd zit. Onder het vaandel van Nieuwe Politiek en Luisteren Naar De Mensen nam Den Haag het xenofobe geluid bliksemsnel over. Niet vreemd eigenlijk: daar hebben we tenslotte een democratie voor. Als het volk de ausländer 'raus wil, naja, dan moeten de ausländer maar 'raus hè. Vorige week nog liet de PvdA-minister van Binnenlandse Zaken Ella Vogelaar weten een debat over de Islam te willen, omdat Wilders duidelijk heeft gemaakt dat we dat willen, zo'n debat.
Kortom: zowel de deftige discussie in opiniebladen, als het volkse geborrel op FOK! en De Telegraaf.nl, áls het politieke discours in Den Haag kenmerken zich door een hoog gehalte aan xenofobie. Om dan te beweren dat je eigen xenofobe standpunt 'politiek incorrect' is, is zó dom, dat het de rest van je betoog ook meteen een stuk minder geloofwaardig maakt.
Ik zou de deelnemers aan de discussie die meehuilen met de wolven in het bos dan ook het volgende willen aanraden: begin je betoog voortaan met een oprecht excuus voor het volkomen gebrek aan originaliteit ervan. Dan kunnen wij 'allochtonenknuffelaars' onze argumenten kracht bij zetten door een beroep te doen op de politieke incorrectheid van ons standpunt. Want wij hebben er recht op, jullie niet.
