Robby wordt Verknuffeld
Nu ja, niet te lang treuzelen, want als hij te laat kwam zou Winnie hem pardoes er nog een dag bijgeven en daar had hij al helemaal geen zin in. Nadat hij zijn vacht had gewassen stapte hij naar buiten en zag hoe de zon opkwam. Het zou een prachtige dag worden, maar niet voor hem...
De bijenfabriek was vlakbij en toen hij door de poorten kwam hoorde hij verschillende bijen al zingen. Door de grote aantallen klonk het donker en bedreigend. Robby kwam schoorvoetend dichter bij. De bijen keken hem meewarig aan. Een blik die opgevat kon worden als oprechte deelneming, maar ook als, pas jij maar op jonge Teddy. Eenmaal langs het bijenglas gekomen werd het gezoem echt oorverdovend.
Zoem, zoem, zoem
Honing is ons leven
En ook al leven we maar even
Wij zullen het geven
Voor honing en zijn zoete smaak
Zoem, zoem, zoem
Aan zijn rechterkant vloog een bij die met een kwastje de graten die aan verval onderhevig waren aan het bijwerken was. Zonder enige structuur van werkwijze ging de bij van boven naar beneden, van links naar rechts.
Zoem, een graatje honing hier...
Zoem, een graatje honing daar...
Nu pas keek Robby goed om zich heen en wat hij zag was overweldigend. De bijenfabriek was enorm en de bedrijvigheid hevig. Nog nooit had hij zoveel bijen bij elkaar gezien. In het teddybos zelf waren geen bijen meer. Op school had hij geleerd dat de bijen niet goed voor zichzelf konden zorgen. Dat wanneer ze vrij waren, ze onderling ruzie maakten, en soms zelfs Teddy's staken met hun angels. Nu kon dat niet meer. Een geleerd teddy had een manier uitgevonden om de angels onschadelijk te maken zonder de bijen te doden. Gevolg was echter wel dat ze elkaar niet meer doodstaken en de bijengroep onnoemelijk groot werd. En dit kon de natuur niet meer aan. Daarom was ervoor gekozen om ze in fabrieken te zetten, zodat er een oogje in het zeil kon worden gehouden. Naast dat de omvang zo beperkt bleef konden ze zich ook nog nuttig maken voor de Teddy's, die zo van honing hielden.
De opzichter was groot en zag er vervaarlijk uit. Zijn ogen waren dof, wat voor een Teddy niet echt het beste was wat hem kon overkomen. Robby werd aan het werk gezet in de inpakfabriek. Hier stonden nog meer Teddy's die geen zuiver leven hadden geleid. Naast hem stond Rufus. Die was ooit opgepakt voor knuffelen met te kleine Teddy's. En daar stond Barend de Boze. Hij had ooit eens zomaar een Teddy zijn hoofd afgerukt en het zaagsel opgegeten. Robby was bang en hield zich maar stil. Jammer genoeg waren de andere criminelen wel uit op een verzetje en kwamen dreigend op hem af.
'Zo kleine Teddy, ben je wel eens geknuffeld door een 40 kilo wegende Teddy? Dat je oogjes blauw aanlopen van de druk?'
Robby keek om zich heen en zocht naar een vluchtweg, maar hij was omringd door vieze grote harige Teddy's.
'Help,' schreeuwde hij naar de opzichter. 'Help me dan!' Maar de opzichter keek strak naar de andere kant.
Hoe kon Robby ook weten dat hij eigenlijk een offer was, om de criminelen wat rustig te houden. De Teddygemeenschap wilde zo min mogelijk energie steken in dit soort Teddy's, dus hadden ze gekozen om af en toe de criminelen hun eigen ding te laten doen. Zo werden ze niet te snel lastig en waren er maar weinig Teddy's nodig voor de bewaking.
'Rufus wil zachte Teddyvachtjusss,' klonk het hoog boven het bijengezoem uit. De andere Teddy's keken grimmig en gemeen. Ze pakten Robby's armen en trokken ze wijd uit elkaar. Daar kwam Rufus, Robby gilde en schreeuwde maar niemand kwam hem te hulp. Langzaam sloten de machtige armen van Rufus zich om zijn lichaam. Hij voelde de druk die vrij kwam en dacht dat hij zou stikken. Zijn borstkas werd fijngeknepen, waanbeelden schoten door zijn hoofd terwijl hij werd Verknuffeld door de meest gore Teddy die hij ooit had gezien. Het zaagsel werd alle kanten uitgeknepen en toen Rufus klaar was, was Robby al lang niet meer bij zinnen. Pas drie dagen laten werd hij wakker in het ziekenhuis en het eerste wat door zijn hoofd heen schoot was:
Dit Nooit Meer
Tot volgende week, waarin Robby besluit te vluchten en te zoeken naar betere manieren van leven, voor hem, en het Teddyberenbos.
