Maarten van Rossem
Men noemt hem een Amerika-deskundige en mag zich vanwege die titel regelmatig op televisie vertonen. Of iemand daadwerkelijk deskundig is, moet ieder voor zich weten. Ik vind Van Rossem in ieder geval kundig. Hij blijkt zelfs hoogleraar moderne geschiedenis te zijn. Daar had ik nooit weet van. Ik vind dat mooier klinken dan Amerika-deskundige. Verder was hij zes jaar columnist bij de volkskrant, maar die kregen een beetje genoeg van zijn eeuwige gerelativeer en lieten dat zo duidelijk merken, dat Maarten er uiteindelijk zelf maar mee ophield. Het is ook niet gemakkelijk, als je als krant een ware chaos meldt, waarna er een nuchter brommend "nou...chaos...choas..." uit de literaire zendtijd van je eigen columnist klinkt. Exit Maarten van Rossem dus.
Regelmatig was hij te zien bij Nova. Vooral sinds die vreselijke 11 september van 2001, is Maarten een ware media-babe geworden. Er waren momenten dat hij elke avond wel ergens op de beeldbuis te vinden was, om zijn mening te uiten over de Amerikaanse situatie. Altijd weer even relativerend en nuchter. Hijzelf noemt het gewoon zakelijk. Hij wilde niet mee met de paniekerige journalistiek, die leek te smachten naar sensatie, oorlog en dramatiek met dikke tranen. De houding die bij de volkskrant zijn eigen aftocht betekende, werd een minuscule hype in de televisiewereld.
Van Rossem dook steeds vaker op in verscheidene televisieprogramma's en kreeg steeds meer de kans om ook zijn mening te geven over onderwerpen buiten zijn specialisatie. Zo is Maarten tegenwoordig te vinden bij de TROS. Hij is daar pannellid bij Studio 2. En dat is een hele grote fout als je het mij vraagt. Ik ga er voor het gemak even vanuit dat het mij ook gevraagd wordt. Maarten is namelijk een hele grote brompot, die hele wijze dingen zegt over zijn vakgebied. Maar ondertussen moppert hij ook mee over voetbal en andere schattige TROS-weetjes. En dan valt mij opeens op dat deze man nooit wat anders doet dan klagen.
Hij zit achter een lange tafel. Volgens mij is hij niet erg groot, want hij komt er niet ver boven uit, zo lijkt het. Hij zit daar met die robuuste baard en grote wallen onder zijn vermoeide ogen. Elke opmerking die hij verwerkt wordt brommend terug gesmeten door de meest open deur die hij zogauw vinden kan. Ik vraag me af of hij een vrouw heeft en hoe dat dan tijdens het avondeten gaat. Op de vraag of hij nog rode kool bij zijn aardappelen wil, zal hij wel zachtjes "nou...willen...willen.., het moet toch op" murmelen. Van Rossem is een soort Johan Derksen; die is ook nooit positief. Ik las laatst een interview met Jack van Gelder, die heel terrecht stelde dat Derksen zijn geloofwaardigheid gaat verliezen, als hij immer blijft zeuren. De impact is er wel een keertje af. En dat geldt nou ook voor van Rossem. Hij lijkt te genieten van zijn eigen rebellie. Dat was vroeger niet zo.
Natuurlijk gaf Van Rossem zijn mening al jaren lang in de volkskrant, maar dat had het voordeel dat er geen geluid bij zat. Van Rossem zegt niet alleen zeurderige dingen, hij heeft ook nog eens een stem alsof hij op de wc zit. Bij Nova stoorde ik me daar nooit aan, maar nu ik hem laatst bij de TROS bezig zag, kwam er toch een naar gevoel bij me op. Hij had de neiging tot het laatste woord, die hij meestal half verstaanbaar door de voortzetting van de presentator heen bromde. Telkens die verongelijkte toon, als een kind dat zijn zin niet krijgt. Volgens mij voelt hij zich niet thuis aan die tafel. En dat zou hij ook niet moeten. Hij is te intelligent om in discussie te gaan aan een tafel die mede mogelijk is gemaakt door de grootste (en tevens engste) familie van Nederland. Hij moet weg uit de de felle kleuren en gewoon weer sporadisch aanschuiven aan een donkerbruine tafel met een glas water, waar hij af en toe eventjes uit nipt om vervolgens alle paniek te verwerpen met die heerlijke nuchterheid en pindakaas-droge ironie.
De hype rond Van Rossem is te ver doorgeslagen. Dat hij nu bij de TROS in discussie gaat met tweederangs moppentoppers en andere fleurige familiedieren is tekenend. De impact is niets vergeleken met voorheen. In mijn ogen heeft van Rossem zichzelf op het moment flink weggerelativeerd.
