Guus Hiddink: wereldwijd succesvol

Wie kent Guus Hiddink niet? Al jarenlang wordt de man uit Varsseveld gezien als een van de beste trainers van Nederland. Op het grootste podium van de wereld heeft Hiddink al het een en ander gepresteerd, en stond op het punt om dat aankomende zomer weer te doen.

Zijn carrière als WK-coach begon in zijn thuisland, Nederland. In aanloop naar het WK van '98 plaatste het Nederland elftal zich moeiteloos via de kwalificaties, en ook tijdens het WK ging het Oranje voor de wind. Onder de hoede van Hiddink stoomde Oranje snel door de achtste en kwartfinales. Pas in de halve finales ging het tegen Brazilië mis dankzij penalty's. Nederland werd uiteindelijk vierde, maar vanaf toen leerde Nederland Hiddink kennen.

Direct naar het WK vertrok Hiddink naar Spanje, om Real Madrid en later Real Betis Sevilla onder zijn hoede te nemen. Begin 2001 begon het echter toch weer te kriebelen om een land te coachen, en dit keer zocht hij het wat verder weg. Zuid-Korea mocht met trots Guus Hiddink als trainer presenteren. Vanaf dat hij trainer was van het Koreaanse elftal had hij enkele eisen, die zonder tegenstand werden ingewilligd. Hij kreeg de financiële middelen om tegen topteams te oefenen, en ging vaak met zijn team op trainingskamp. Alles voor een beter teamgevoel, en de kwaliteiten van de ploeg werden steeds beter zichtbaar. Omdat Zuid-Korea medeorganisator was van het WK was het land direct geplaatst, en kon er dus nog niets zinnigs over de kwaliteiten ten opzichte van andere teams gezegd worden. Kwaliteiten die er, bleek later, zeker wel waren.

Zuid-Korea had voor dat het WK begonnen was nog geen enkele wedstrijd gewonnen op een mondiaal toernooi, en in een poule met Portugal, de Verenigde Staten en Polen leken de Koreanen verreweg de minste kwaliteit te hebben. Het liep echter anders. Tijdens de poulefase imponeerde Zuid-Korea door geen enkele wedstrijd te verliezen. De eerste wedstrijd wonnen de Koreanen met 2-0 van Polen. Later werd er gelijkgespeeld tegen de VS, en de grootste klapper kwam nog. Portugal werd met 0-1 verslagen door een excellerende Ji Sung Park. Tijdens interviews hadden de spelers stuk voor stuk meer dan lovende woorden voor trainer Hiddink. Mede hierdoor werd hij immens populair in het Aziatisch land. Het hele land was in extase, want hun Zuid-Korea kwam verder dan de poulefase. Steeds duidelijker werd dat de aanpak van Hiddink, net als vier jaar eerder, van hoge kwaliteit was. Vanaf de achtste finales werd het sprookje alleen maar mooier en mooier, voor het schiereiland. Tijdens de achtste finales werden ze gekoppeld aan grootmacht Italië. Iedereen ging er natuurlijk vanuit dat de Italianen de opmars van Korea wel zou stoppen.

Niets bleek minder waar, want Zuid-Korea won uiteindelijk via een Golden Goal van Ahn Jung-Hwan. Wéér was Hiddink succesvol, en het land werd steeds voetbalgekker. Overal doken posters van Hiddink op, er waren zelfs fans die hem helemaal imiteerden wat betreft kledij en uiterlijk. Toen ook nog Spanje werd verslagen na penalty's leek Korea wel te ontploffen. Wie had kunnen denken dat een land wat bestaat uit meer dan 3.000 kleine eilanden heel voetballend Europa op zijn kop zou zetten? In de halve finales ging het uiteindelijk dan toch mis voor de ploeg van Hiddink. Opper-duitser Michael Ballack schoot Duitsland in de 75ste minuut naar de finale, en heel Korea rouwde. Zij hadden maar wat graag gezien dat hun ploeg het WK gingen winnen.

Echter, wat ze in Zuid-Korea leerden was iets dat wij al een langere tijd wisten. Hiddink is een geniale trainer.

Mede door deze geweldige prestatie met Zuid-Korea werd hij Nederlands Sportcoach van het Jaar, werd er in zijn geboorteplaats Varsseveld een Guuseum opgericht, en als klap op de vuurpijl, het Gwangju World Cup Stadium werd omgedoopt tot Guus Hiddink Stadium.

Het werd uiteindelijk Australië. Down Under wilde hij met de voetbaldwerg een grootse prestatie neerzetten. Vanuit Nederland werd er met een dubbel gevoel naar gekeken. Enerzijds geloofden we niet dat dit land voor een grote verrassing kon zorgen, maar aan de andere kant bleef het toch Guus Hiddink. Niemand durfde er geld op te zetten wat hij avontuur precies ging worden. Wel kunnen we er achteraf van zeggen dat het avontuur met Australië schrikbarend veel overeenkomsten toont met de extase van vier jaar eerder.

Het werd, zoals we van Guus Hiddink konden verwachten, ook deze keer een prachtig spektakel. Australië was voor Hiddink slechts één keer actief op een WK geweest. Net nadat de houten gulden was uitgevonden (lees: 1974) deden de Kangaroos voor spek en bonen in West-Duitsland mee. De ploeg ging roemloos ten onder en wist in totaal slechts één punt te halen. Het WK van 2006 zou echter een stuk anders lopen, wederom met een groot aandeel van Hiddink.

Ironisch was dat het WK weer in Duitsland werd gehouden, maar dit keer was het land niet verdeeld. Onder de hoede van Hiddink werd Australië in een poule geloot met Brazilië, Kroatië en Japan. Net zoals vier jaar eerder leek het een schier onmogelijke kans dat de ploeg van Guus door zou gaan. Ook deze keer werd het een sprookje om niet snel te vergeten.

Het WK begon geweldig voor de Kangaroos, Japan werd met 3-1 verslagen en dit zette meteen de trend voor het verdere verloop van het WK. Tegen Brazilië werd, niet geheel tegen de verwachting in, verloren met 2-0 en de laatste wedstrijd werd met 2-2 gelijkgespeeld tegen Kroatië. Ook in Australië hadden ze vooraf niet zoveel met voetbal. Zij vonden rugby een stuk interessanter, en om reëel te blijven was dat niet zo gek. Daar waren ze immers een stuk succesvoller in. Naarmate het WK vorderde en het thuisfront werd enthousiaster en enthousiaster. Toen bleek dat hun team door was naar de knock-outfase werd Australië één groot feestplein, overal doken fans op, en ook in dit land werd Guus niet achtergesteld. De fanbase van Hiddink werd maar groter, en groter, en groter, en groter. Wat kan Hiddink eigenlijk niet? Was de vraag voor velen. Daar kwamen ze in Australië helaas snel genoeg achter. Wederom was Italië de tegenstander in de achtste finales. Maar dit keer was de La Squadra Azzurra wel opgewassen tegen de ploeg van Hiddink. Met een lullige 1-0 overwinning werd Australië naar huis gestuurd. Italië zou later de finale winnen zo wereldkampioen worden.

Hiddink had het weer geflikt, een klein voetballand had de Hollander omgedoopt tot een land wat wel punten kan pakken op een mondiaal toernooi. Wat opvallend was, was dat de aanpak bij Australië bijna identiek aan die van Zuid-Korea. Ook hier was Hiddink veel weg met het team, om een zo goed mogelijke band te scheppen. Ook hier hield hij van begin tot eind ongeveer dezelfde selectie. Hij oefende ook vaak tegen teams die eigenlijk veel te sterk waren, maar wist toch steeds een aardig resultaat te bereiken.

Het rare met helden uit Nederland is dat de waardering vanuit eigen land steeds achterblijft bij de rest van de wereld. Waar Hiddink overal ter wereld aanbeden wordt, blijft het in Nederland alleen bij een documentaire. Waarom er zo met grote namen om wordt gegaan in Nederland is voor mij onbekend, en komt in mijn ogen zelfs respectloos over naar iemand als Hiddink die wereldwijd zoveel aanzien geniet.

In Korea is de hype rond Hiddink nooit gaan liggen, zij waren zo in extase over de Nederlander dat ze van gekkigheid niet wisten wat ze moesten doen. Zo kreeg hij, zonder ook maar een stap binnen te zetten, een eredoctoraat van de Universiteit van Ulsan. Wat hij in Nederland wel heeft gekregen is in 2007 de oeuvreprijs voor zijn gehele carrière als speler en trainer.

Het WK dit jaar zal Hiddink vanuit Turkije bekijken waar hij is aangesteld als bondscoach. Lange tijd leek het erop dat Hiddink Ivoorkust zou leiden in Zuid-Afrika, maar dit werd op het laatste moment afgeblazen. Hierdoor zullen wij Hiddink pas weer in 2012 kunnen bewonderen op het WK in Polen en Oekraïne als trainer van de Turken.