Milaan - San Remo staat weer op het programma

Vandaag is het weer zover. Milaan - San Remo, de eerste grote klassieker van het wielerseizoen, staat voor de 102de keer op het programma. Omdat de klassieker van oudsher op Sint-Jozef verreden wordt, spreekt men ook wel van de Sint-Jozefklassieker. Tot 2004 was Milaan - San Remo de eerste wedstrijd van de wereldbeker wielrennen. Vanwege een conflict maakt de koers geen deel meer uit van de ProTour, wel hoort hij sinds 2008 in de UCI World Tour.

De rit begint, hoe kan het ook anders, in Milaan. Vanuit de stad rijden de mannen richting het zuiden, naar de Riviera. De moeilijkheid van de rit ligt hem vooral in de afstand, met 300 kilometer is het ruim de langste klassieker van het seizoen. De rit wordt vaak dan ook niet gewonnen door de snelste renner, maar door de renner die het best voorbereid is. Er zijn al jaren mensen die zich ervoor inspannen om het parcours aan te passen. De klassieker zeult al sinds jaar en dag met het imago dat het een loterijkoers is.

Sinds 1960 gaat de koers over de Poggio di San Remo, een berg die vlak voor de finish in de rit is opgenomen. Omdat de renners bij aankomst al bijna 300 kilometer in de benen hebben, staat deze berg bekend als een zware klim en dan vooral door het eerste stuk. Gedeelten van het eerste deel van de klim hebben een stijgingspercentage van 5%. Veel sterke klimmers proberen hier het verschil te maken en zo een massasprint te voorkomen. De laatste die dit wist realiseren was Fabian Cancellara, drie jaar geleden. Twintig jaar eerder, rond de jaren 80, werd de berg Cipressa vlak door de Poggio in de koers geïntegreerd . Dit zou de moeilijkheidsgraad van de koers enkel opvoeren.

Al sinds dat de koers bestaat is het vaak een prooi voor de Italianen. De rit werd in totaal 101 keer verreden tot op heden. Vijftigmaal was het een Italiaan die als eerste over de streep kwam. In 1909 was het Luigi Ganna die als eerste Italiaan Milaan - San Remo op zijn naam wist te schrijven. Twee jaar eerder, tijdens de eerste editie, was het de Fransman Lucien Petit-Breton die als eerste de finish wist te bereiken. Ook Nederlanders kenden enkele successen in de Italiaanse koers. In 1965 was het Arie den Hartog die als eerste Nederlander beslag wist te leggen op eerste plaats in de koers. Daarna waren het achtereenvolgens Jan Raas in 1977 en Hennie Kuiper in 1985 die op de hoogste trede van het podium stonden. Naast de Italianen doen de Belgische renners het over het algemeen ook goed in MSR. Zij wisten in totaal 20 twintig keer te winnen in Zuid-Italië. De grootste verdienste daarvan komt van Eddy Merckx, de Belg die in totaal zevenmaal beslag wist te leggen op de titel in San Remo. Een aantal dat tot op heden nog niet geëvenaard is.

Vorig jaar was het Óscar Freire, destijds rijdend voor Rabobank, die de koers wist te winnen. Na een slopende rit, werd het een massasprint waarin de Rabo-rijder aan het langste eind trok. In totaal deden er vorig jaar 25 wielerteams mee, alle vertegenwoordigd door acht rijders. Freire kwam uiteindelijk over de streep na 6 uur, 57 minuten en 28 seconden koersen, vlak voor Tom Boonen uit België en Alessandro Petacchi uit Italië.

Laatste twintig winnaars: