The Place Beyond the Pines

Het is opvallend dat sommige filmmakers de kijker het liefst bij de hand nemen door op een nogal geforceerde wijze hun boodschap over te brengen. Voor hen is het niet voldoende om de kijker te ontroeren of te inspireren en hoewel er voorbeelden zijn op te noemen waar dit goed heeft uitgepakt, neem bijvoorbeeld het briljante Magnolia van Paul Thomas Anderson, zijn er met name in potentie uitstekende dramafilms op deze wijze om zeep geholpen.


Regisseur Derek Cianfrance liet met het uit 2010 afkomstige Blue Valentine zien hoe het wel moet. Deze rauwe en vooral oprechte dramafilm die gedragen werd door Ryan Gosling en Michelle Williams bleek een schot in de roos te zijn en lanceerde de carrière van Cianfrance in Hollywood. Voor zijn volgende project, The Place Beyond the Pines, had hij overduidelijk een veel groter budget tot zijn beschikking. Dit blijkt niet alleen uit het indrukwekkende rijtje acteurs dat hij tot zijn beschikking had, maar tevens is de film qua verhaalstructuur en tijdsduur groots opgezet.

De samenwerking tussen schrijver en regisseur Cianfrance met de atypische Hollywoodster Ryan Gosling (Half Nelson, Drive) verliep blijkbaar uitstekend, aangezien beiden elkaar wederom troffen op de set van The Place Beyond the Pines, een film die draait om vaderschap en dan met name de relatie tussen falende vaders en hun zonen. Gosling speelt dit keer de rol van een mysterieuze motorrijder genaamd Luke, die werkzaam is als stuntrijder in een circus. Zonder geïnformeerd te zijn door zijn ex-vriendin Romina (Eva Mendes), blijkt Luke de vader te zijn van een eenjarig zoontje. Hij besluit het circus te verlaten om met zijn geweldige stuurkunsten een aantal banken te overvallen om zo zijn zoontje financieel te kunnen ondersteunen. Zijn leven verandert echter op een drastische wijze wanneer hij oog in oog komt te staan met de ambitieuze politieagent Avery Cross (Bradley Cooper).


De opzet van The Place Beyond the Pines is niet alledaags. Deze vakkundig gemaakte film is verdeeld in een drietal delen, waarbij met name het eerste omslagpunt kan komen als een teleurstelling bij veel kijkers. Na een grandioos en soms beklemmend eerste deel, is het wat wennen aan deze abrupte perspectiefverandering, hoewel dit middenstuk onmogelijk matig genoemd kan worden. Dit geldt echter wel voor de overbodige slotconclusie waarin het onvermijdelijke de waarheid wordt en regisseur Cianfrance zijn eigen glazen ingooit door niet te beseffen dat dit soort dramafilms geen grote gebaren en melodramatische scènes nodig hebben om indruk te kunnen maken.

Afgezien van deze verhaaltechnische misstappen, is The Place Beyond the Pines allerminst een mislukking. Filmtechnisch zit de film prima in elkaar en het verhaal bevat voldoende intense momenten om de kijker in zijn greep te houden. Ook bewijst Ryan Gosling met zijn overtuigende acteerwerk wederom waarom hij momenteel één van de meest gevraagde acteurs in Hollywood is. Zijn ingetogen maar tegelijkertijd dreigende uitstraling spat van het scherm en het moment waarop hij als gladiator de stuntkooi betreedt met zijn motor is indrukwekkend. Sowieso bevat The Place Beyond the Pines enkele geweldige individuele scènes waarmee de grijze middelmaat die momenteel te zien is in de bioscopen ruimschoots wordt voorbijgestreefd.