Film: Lemony Snicket - Ellendige Avonturen
Het verhaal
‘Als jij van verhalen met een happy end houdt, kun je beter een ander boek lezen. Niet alleen loopt dit boek niet goed af, het begint niet eens goed en er gebeurt ook weinig goeds in het midden.’
Zo begint het verhaal van Klaus, Violet en Sunny Baudelaire. De drie kinderen verliezen hun ouders in een brand en worden liefdevol opgevangen door een ijdele oom, Graaf Olaf. Nou ja, liefdevol. Hij is wel erg geïnteresseerd in hun erfenis, die ze pas krijgen als ze volwassen zijn. Hij trekt daarbij alle registers open, bijvoorbeeld door zich steeds weer te vermommen en zich voor te doen als andere mensen. De kinderen maken een heleboel ‘ellendige avonturen’ mee. Soms denk je dat het wat beter met ze gaat, bij oom Monty of tante Josephine, maar dat is schijn. Gelukkig zijn ze een stuk slimmer dan al die volwassenen. Violet is uitvinder, Klaus leest alles wat los en vast zit en onthoudt alles en Sunny bijt graag.
De film
‘Lemony Snicket’ ziet er werkelijk fantastisch uit. De artdirection is subliem, de naargeestige sfeer is echt treffend goed neergezet. Geen idyllische plekjes voor de kids, geen gezellige sfeerbeelden in huis. Het is een en al ellende. De wereld waar de Baudelaire-kids in verzeild raken had gecreëerd kunnen worden door Tim Burton. Brad Silberling heeft precies de juiste sfeer weten te raken van het boek.
De acteurs zijn met zorg gekozen. De drie kinderen zijn zelfstandig, vindingrijk en zeker geen watjes. Ook Meryl Streep als tante Josephine is weer ouderwets op dreef. Maar de show wordt gestolen door Jim Carrey, als Graaf Olaf. De ijdele oom is uit op het fortuin van de kinderen, en Carrey doet je echt geloven dat deze slijmerige man niets goeds voorheeft met de Baudelaire-kids.
Het knappe is dat Carrey wel weer los mag gaan, maar nergens irritant wordt of over de top acteert. Hij zet zichzelf in dienst van de film: het blijft een Lemony Snicket-film en geen Jim Carrey-film.
Dat de boeken van Snicket over de Baudelaire-kids, er zijn er nu elf en er verschijnen er nog twee, in Nederland nog niet zo bekend zijn is geen enkel probleem voor de film. Sterker, je wilt de boeken zeker gaan lezen na het zien van de film. Dat je de boeken nog niet hebt gelezen is niet erg. De film is sterk genoeg om het op eigen kracht goed te doen.
Zijn er dan geen minpuntjes? Ja, een paar. De film ontbeert een gedegen spanningsboog. Het is voornamelijk een 'En toen-verhaal' in plaats van een 'En dus-verhaal'. Ze gaan van hoofdstuk naar hoofdstuk, er had wel meer naar een climax toegewerkt mogen worden. En de Nederlandse ondertitels zijn soms belabberd, er ontbreekt van alles, voornamelijk dat wat Sunny zegt.
Conclusie
‘Lemony Snicket: Ellendige Avonturen’ is een erg leuke film waarbij je je zeker zult vermaken. Aangezien de film is gebaseerd op de eerste drie boeken, komt er zeker een vervolg. Je wilt toch weten hoe het afloopt met de Baudelaire-kids. Het is zo’n film waarin alles klopt: het verhaal, de personages, de vormgeving, het acteren en de humor. Snicket is een fijne film om te zien tijdens de feestdagen, maar ook daarna blijf je je vermaken met de avonturen van de kinderen en Graaf Olaf. En als je er maar geen genoeg van kan krijgen, dan pak je gewoon het boek, waarvan de eerste drie nu zijn gebundeld. Of je speelt de game. Oh ja, blijf zitten tijdens de aftiteling, want die is echt wonderschoon.
|
