Interview: Ernst-Paul Hasselbach
Ik denk niet dat dat zo moeilijk wordt. Presentatie is veel minder belangrijk in ER en PE dan in andere programma's die meer draaien om de presentator als personality, dus ik denk niet dat dat zal beklijven.
Is er nog een programma wat je heel graag zou willen maken/presenteren?
Ik zou graag een programma willen maken dat op een wetenschappelijke manier naar paranormale fenomenen kijkt en koken heeft ook mijn passie. Voor de rest sta ik altijd open voor een goed format.
Wat is zwaarder om te doen, ER of PE? En dan zowel als deelnemer als presentator.
Voor presentatoren is PE moeilijker vanwege het vele reizen en de vele last-minute beslissingen die invloed hebben op de presentatie. Voor deelnemers lijkt ER mij zwaarder, en dan vooral vanwege de enorme psychisch/sociale druk. In PE ben je met zijn tweeën, dat scheelt ook.
Wat vind je van de vergelijkingen tussen ER en de Bauers voor het Gouden Beeld en de televizierring? Heeft ER terecht het gouden beeld gewonnen en de Bauers terecht de televizierring?
Ik denk van wel, ER is een productioneel en inhoudelijk een groot ingewikkeld programma. De vakjury van het Gouden Beeld zag en waardeerde dat. De Bauers net als Frans Bauer is van het volk en dus is het logisch dat hij de publieksprijs wint.
In Expeditie Robinson zijn de maatregelen die worden genomen en met name sommige "verrassingen" best wel sadistisch. Zijn er momenten geweest waarover je denkt dat je te ver bent gegaan in Expeditie Robinson?
Nee.
De proeven zien er altijd heel ingewikkeld uit. Allemaal moeilijke palen, wiebelbruggen, stellages en nog meer. Wie bedenkt die dingen, hoe worden ze gebouwd en kost dat niet ontzettend veel tijd (en geld)?
De proeven worden vier maanden van tevoren bedacht en bepaald. ER wordt inmiddels in veel landen geproduceerd en we 'inspireren' elkaar regelmatig. Twee maanden van tevoren gaat een team Zweedse en Maleisische timmermannen (20 man) aan de slag om de verschillende stellages te bouwen. Zelfs tijdens de produktie worden er nog proeven gebouwd en veranderd. En nee, dat is niet goedkoop!
Welke kandidaten zijn je het beste bijgebleven en waarom?
Dezelfde kandidaten die de meeste kijkers zouden noemen: Figuren als Melvin, Eva, Richard, Jennifer, Nolleke, Bjorn, Robin, Klaar. Sterke, kleurrijke figuren die al tijdens de selecties extra opvielen. Ze waren ook een 'open boek'; ze maakten ons deelgenoot van hun diepste gevoelens en gedachtes, vaak zonder stil te staan bij het effect van hun uitspraken op de kijkers. Voor ons programmamakers natuurlijk uiterst dankbaar.
Dit jaar zijn er (te) veel kandidaten vrijwillig opgestapt. Probeer je dit als programmamaker tegen te gaan, omdat het voor de kijkers toch minder interessant en leuk is dan wegstemmen?
We willen nooit dat iemand opgeeft en we proberen deelnemers soms ook achter de schermen te motiveren om te blijven als we denken dat hun 'dip' van tijdelijke aard is. Feit blijft dat je nooit weet hoe iemand op het eiland en het spel gaat reageren – een spel dat elk jaar zwaarder en moeilijker wordt. Vervelende is dat als je alleen voor de keiharde surivors gaat, je een veel minder gevarieerde cast aan deelnemers zult hebben. Die onvoorspelbaarheid maakt het natuurlijk ook spannend.
Hoe verklaar je het dat er dit jaar zoveel kandidaten het hebben opgegeven? Was de expeditie lichamelijk danwel geestelijk zo zwaar, of waren de kandidaten gewoon niet sterk genoeg?
Allebei een beetje. Denk dat we de hardheid van het sociale spel (onverwachte opdrachten, extra stemmen) misschien een beetje hebben onderschat. Voor de rest zie vorige antwoord.
Heb je wel eens medelijden met kandidaten als je ziet dat ze echt in de put zitten door iets of duidelijk ziek zijn, maar (nog) niet willen opgeven? Of heb je zoiets van: "Eigen schuld, je geeft je zelf voor zoiets op"
Tuurlijk is er af en toe medelijden. Voorbeeld: Drie jaar geleden wilde Jennifer per se doorgaan. Ze had een verstoorde stoelgang en lag kermend van de pijn bij onze dokter maar wilde per se niet opgeven. Ik heb haar tegen haar zin in uit de expeditie gehaald. Zoiets gaat ook mij niet in de koude kleren zitten.
