Yakuza 6: The Song of Life

Yakuza heb ik al jaren gevolgd. Nee, niet de echte maffia in Japan, maar de gameserie van Sega. Het was soms puzzelen, want de games werden niet eens uitgebracht in het westen. Dus met mede-gamers waren we bezig de boel maar te snappen qua verhaal, zijmissies en minigames. Gelukkig is Sega de laatste tijd goed bezig met het uitbrengen van Yakuza in het westen en kunnen we nu alles een stuk makkelijker volgen. Yakuza 6: The Song of Life komt binnenkort uit en ik werd al in het virtuele Tokio losgelaten om te zien of de nieuwe Dragon Engine meehelpt om het verhaal van Kazumu Kiryu waardig af te sluiten.

Het verhaal start met Haruka, een jong popidool, dat on stage aangeeft te stoppen om verder te gaan leven met haar familie, waaronder Kazuma Kiryu. Japan geschokt, want de Yakuza staat nu eenmaal niet positief in het daglicht. Ondertussen wordt Kazuma in het ziekenhuis gebracht na de laatste knokpartij. De 'heldhaftige' politie is er als de kippen bij en arresteert de bewusteloze Kazuma. Eenmaal bijgekomen wil hij de gevangenis in om zijn straf uit te zitten. Zo hoopt hij daarna met een schone lei te kunnen beginnen, samen met Haruka en de weeskinderen in de Morning Glory in Okinawa.

Yakuza 6: The Song of Life - Night on the Street (Foto: Sega)

Haruka zal drie jaar moeten wachten op hem in het weeshuis, maar ze verlaat het al snel als paparazzi haar achtervolgt en de andere kinderen erbij betrekt. Drie jaar later komt Kazuma terug om te ontdekken dat Haruka spoorloos is verdwenen. Alle contact is sinds een tijd verbroken. Tijd om terug te gaan naar Tokio en haar te zoeken. Daar is er ondertussen ook van alles aan de hand. Kazuma's Tojo Clan is flink aangepakt door de Chinese Saio Clan. De zoon van de baas daarvan was vermoord en de Tojo kregen de schuld. Hun hoofdkwartier in Little Asia is zelfs afgebrand door weer een andere onbekende clan. Het vermoeden gaat richting de Koreaanse maffia. Een grote chaos dus, en Kazuma mag in die problemen nog zoeken naar Haruka.

De intro van het verhaal in Yakuza 6: The Song of Life is erg lang, want er moet van alles opgebouwd worden. Je krijgt wel wat kleine intermezzo's waarin je zelf wat mag doen, maar al met al ben je een half uur film aan het kijken. Het is wel kwaliteit, en zeker ook nodig als je geheugen opgefrist moet worden. Ben je nieuw in de serie dan komen de namen van personages misschien wel erg rap achter elkaar, maar verderop wanneer je aan het spelen bent worden ze nog eens mondjesmaat voorgesteld. In ieder geval valt het op dat het in de eerste drie uur veel meer om Kazuma en Haruka draait, de overige personen staan niet echt in de spotlight.

Yakuza 6: The Song of Life zet je in het begin van het spel in Kamurocho, een wijk die wel erg lijkt op het echte Shinjuku in Tokio. Het bruist er van het leven, er zijn veel mensen op straat en er is heel erg veel te doen. Hier zie je waarom Yakuza zo'n heerlijke serie is. De makers krijgen het voor elkaar een drukke wijk op het scherm te toveren. Geen drie mensen die stil in een 'winkel'straat staan zoals bij veel spellen, maar pachinko-lawaai, bellende mensen, en natuurlijk bende-leden. En dan zijn er nog de vele tijdverdrijven. Want naast het hoofdverhaal kun je in allerlei winkels terecht. Bij de een kun je eten kopen, zodat je honger gestild wordt en je tijdelijke bonussen krijgt, maar waar Yakuza vooral om bekend staat zijn de vele minigames om je uiteindelijk sterker te maken.

Yakuza 6: The Song of Life - Restaurant Menu (Foto: Sega)

Je hebt namelijk verschillende attributen, zoals kracht, verdediging en snelheid. Elk gevecht, minigame of andere acties levert je punten in een of meerdere attributen op. Nu kun je een attribuut upgraden als je genoeg punten hebt. Er zijn de al genoemde basis-attributen, maar ook bonussen als snellere combo's, nieuwe speciale bewegingen, enzovoort. Deze kosten ook attribuutpunten, dus je moet zelf een goede verdeling maken, naargelang je speelstijl. Nu knok ik graag in Yakuza, dus mijn basisattributen kracht, dashen (om klappen te mijden) en combo's wil ik zelf altijd graag als eerst upgraden.

Punten verdien je ook door allerlei dingen te doen. Zo krijg je al punten als je meer dan 50 mensen hebt verslagen, met 30 mensen hebt gepraat, 10 objecten hebt gesloopt tijdens een gevecht, maar ook als je 90 punten of hoger hebt gescoord met karaoke. Die minigames zijn soms al verslavend zat. Er zijn onder andere darten, karaoke, fitnessen, de uitdagingen van een personal trainer, en live chatten met webcamgirls. Jawel, je kunt chatten met meiden in lingerie. Je vriendin of vrouw zal er blij mee zijn als je dat op je televisie aan het doen bent ... Maar er is ook de SEGA Club, een arcadehal waarin je onder andere Virtual Fighter 5: Final Showdown (ook tegen elkaar), Puyo Puyo en Space Harrier kunt spelen. Deze activiteiten speel je al in de eerste drie uur vrij en dan zijn er nog wat extra zijmissies, zoals het zoeken naar Haruka-merchandise voor een jonge fan. Al deze activiteiten en zijmissies vind je overzichtelijk terug op je mobieltje in het spel. Van wat ik tot nu toe vrijgespeeld heb zijn er wel minder minigames dan eerdere spellen. Is dat erg? In mijn ogen niet omdat er nog steeds genoeg te doen is. Maar het is wel jammer dat ze bij elke nieuwe engine niet wat meer tijd nemen om in ieder geval net zo veel content als in het vorige deel te maken. Sega weet dat mensen hierover gaan klagen, dus waarom ze dat niet voor willen zijn?

Yakuza 6: The Song of Life - Hostess (Foto: Sega)

In de straten van Kamurocho lopen er bendeleden rond. Zo gauw ze je zien is het knokken geblazen. Het vechten is in het begin nog wat beperkt, hopelijk kun je na een x aantal uur meer bewegingen en combo's vrij spelen. Ten opzichte van Yakuza 0 is het zeker een stap terug, want daar had je meerdere speelbare personages en daarmee ook meerdere vechtstijlen. Het blijft tof, want je kunt naast je eigen vuisten en voeten ook allerlei objecten in de omgeving oppakken. Op iemand inbeuken met een fiets of reclamezuil is fantastisch. Of je pakt een van de bendeleden, draait er mee rond om hem daarna tegen iemand anders aan te werpen. Als ze wapens hebben kun je ze afpakken, al moet je natuurlijk wel uitkijken. Je opgelopen schade blijf je namelijk houden, ook na het gevecht. Eten en jezelf oplappen is belangrijk anders weet je niet of je volgende knokpartij de laatste zal zijn.

Ondertussen ben ik toch wat verder met het verhaal gegaan. Het is niet dat de makers brutere scenes mijden. Zo snijdt een hoge pief van de Saio Clan iemand de keel door om een boodschap duidelijk te maken. Haruka wordt gevonden en in kritieke toestand naar het ziekenhuis is gebracht. Daar leert Kazuma dat ze een baby had die ze beschermde terwijl ze aangereden werd door een auto. Vanaf nu is de Dragon of Dojima ontwaakt en gaat hij op jacht naar de daders. Waren het de Chinezen, de Koreanen of nog iemand anders? Het wordt knokken geblazen, dat is zeker. Maar ondertussen moet hij ook babysitten, want de baby is ook niet veilig in een kinderopvang.

Yakuza 6: The Song of Life - Smartphone (Foto: Sega)

Yakuza 6: The Song of Life ziet er erg gaaf uit. Ik speelde het op de non-Pro PlayStation 4 en merkte wat schokjes toen ik snel door de dialogen ging en de personages me bij wilden benen met praten. Ook bij wat grotere gevechten wil het soms even wat minder gaan met de frames. De vorige engine was natuurlijk al een tijd oud maar wel volwassen en bekend bij de gameprogrammeurs. De Dragon Engine is nog in ontwikkeling en zal nog verder verbeteren. Het is zoals Yakuza 3: nieuwe engine, nieuw platform, minder content omdat ze meer tijd nodig hadden de boel te herschrijven voor de nieuwe engine. Hoeveel er daadwerkelijk in content gesneden is en of ze de performance-issues hebben kunnen verbeteren kunnen we pas 17 april gaan zien, wanneer Yakuza 6: The Song of Life uitkomt op PlayStation 4.