Forum Weblog Zoek Actieve Items Nieuws Columns Reviews Previews Specials Archief

Ziyech koos met zijn hart voor Marokko

Redactie

Hakim Ziyech komt niet meer terug op zijn besluit voor de nationale ploeg van Marokko uit te komen. "Het was een keuze met mijn hart", zei hij zondag na de zege van FC Twente op Roda JC (2-1) voor de camera van FOX Sports.

Ziyech bereidde de treffers van Jari Oosterwijk en Kamohelo Mokotjo voor. Hij was betrokken bij maar liefst 25 van de 26 laatste competitietreffers van FC Twente. "Maar het kan nog beter", stelde Ziyech. "Er zit nog rek in en dat is mooi. Ik kan dus nog groeien."

Ziyech was blij met de eerste competitiezege van FC Twente. "Er is veel gebeurd hier. Maar nu moeten we verder", zei de middenvelder die het niet eens was met het ontslag van trainer Alfred Schreuder.

Ziyech koos met zijn hart voor Marokko (Foto: ANP)

Help ons; deel dit item als je het leuk vond

Interessant sportnieuws gevonden? Tip ons dan via de submit!

Helemaal sportgek? Kom schrijven bij de sportcrew!

21 reacties

zondag 27 september 2015, 20:17 uur #2

Ferdo

quote:
Op zondag 27 september 2015 @ 20:15 schreef Sneeuwbataljon het volgende:
Dom, denk dat het Nederlands elftal op zijn CV hem een stuk meer zal brengen.

Het is in elk geval een eerlijke keuze. Of het een domme keuze is zal moeten blijken.

"Bijna niemand durft de islam te bekritiseren en te bespotten zoals dat met het christendom werd en wordt gedaan, terwijl daar gezien het totalitaire en onderdrukkende karakter van de islam toch alle reden toe is." ~ H.Heeresma

zondag 27 september 2015, 20:34 uur #3

Osiris024

Doei !

Als het enige eer of status geeft dan kiezen ze allemaal voor Marokko.....

Wat dat zijn ze allemaal in hun hart.......

zondag 27 september 2015, 20:37 uur #4

MisterCe

The B but not the C

quote:
Op zondag 27 september 2015 @ 20:34 schreef Osiris024 het volgende:
Als het enige eer of status geeft dan kiezen ze allemaal voor Marokko.....

Wat dat zijn ze allemaal in hun hart.......

Maar niet in hun portemonnee......

zondag 27 september 2015, 20:40 uur #5

Justevo

Hij heeft met z'n verstand gekozen. Wetende dat er meerdere spelers beter zijn dan hem en dat ie nooit een vaste waarde zal worden.

zondag 27 september 2015, 20:48 uur #6

Yi-Long

Snorloze Zeiksnor

quote:
Op zondag 27 september 2015 @ 20:40 schreef Justevo het volgende:
Hij heeft met z'n verstand gekozen. Wetende dat er meerdere spelers beter zijn dan hem en dat ie nooit een vaste waarde zal worden.

Als Sneijder straks stopt kan ik zo heel snel geen Oranje speler noemen voor die positie die beter is dan Ziyech op dit moment. Natuurlijk kan dat over 2-3 jaar weer helemaal anders zijn.

zondag 27 september 2015, 20:59 uur #7

Serieuzeonderwerpen

Doet er niet toe

El Ghazi heeft wel voor Nederland gekozen. Een Karim Bellarabi (Duitse en Marokkaanse paspoort) heeft vorig jaar voor Duitsland gekozen (spelmaker van Bayer Leverkusen). Niet dat Duitsland hem nodig heeft maar ze hebben een spelmaker van behoorlijk niveau bij terwijl ze al enorm veel kwaliteit hebben. Low heeft hem al tijdens een paar kwalificatiewedstrijden voor het EK van volgend jaar in de basis gezet dus dat staat vast. Die gaat sowieso minimaal mee als reserve voor het EK volgend jaar en wie weet meer.

[ Bericht gewijzigd door Serieuzeonderwerpen op zondag 27 september 2015 @ 21:11 ]

zondag 27 september 2015, 21:01 uur #8

Serieuzeonderwerpen

Doet er niet toe

quote:
El Ghazi kiest voor Oranje: sta er volledig achter

Anwar el Ghazi heeft gekozen om in de toekomst uit te komen voor Oranje. De topscorer van de eredivisie werd door Danny Blind opgenomen in de voorselectie voor de twee kwalificatiewedstrijden tegen Kazachstan (10 oktober) en IJsland (13 oktober).

"Ik ben heel blij met mijn voorselectie voor Oranje", liet El Ghazi weten via zijn Twitter-pagina. "Bij deze heb ik mijn keuze gemaakt. Ik heb er goed over nagedacht en sta er 100% achter."

Marokko
De 20-jarige El Ghazi, die nog nooit uitkwam voor Oranje, had er ook nog voor kunnen kiezen om voor Marokko uit te komen. Sinds 2011 is hij al wel actief in diverse jeugdelftallen van Oranje.

Met zeven doelpunten is de aanvaller van Ajax topscorer in de eredivisie.

http://nos.nl/artikel/205(...)volledig-achter.html

zondag 27 september 2015, 21:15 uur #10

SledgehammerOfTruth

quote:
Op zondag 27 september 2015 @ 20:17 schreef Ferdo het volgende:

[..]
Het is in elk geval een eerlijke keuze. Of het een domme keuze is zal moeten blijken.

Nou ja, "eerlijke keuze" vraag ik me af, als je eerst ingaat op een uitnodiging van Oranje en daarvoor je vakantie verkort. Maar goed, het is uiteindelijk zijn keuze natuurlijk.

zondag 27 september 2015, 21:20 uur #11

Justevo

quote:
Op zondag 27 september 2015 @ 21:06 schreef Dr_g0nz0 het volgende:
Ik snap best dat je niet voor een land wilt uitkomen waar Wilders veel aanhang heeft.

Ga lekker een boom knuffelen.

zondag 27 september 2015, 21:27 uur #13

Serieuzeonderwerpen

Doet er niet toe

foto

El Ghazi

Is dat zijn oudere zus?

zondag 27 september 2015, 21:49 uur #14

#ANONIEM

In potentie een goede speler voor later, wel jammer. Succes in Marokko dan maar.

Beter had Afellay trouwens voor Marokko gekozen destijds

zondag 27 september 2015, 23:35 uur #15

tizitl2

quote:
Op zondag 27 september 2015 @ 21:15 schreef SledgehammerOfTruth het volgende:

[..]

Nou ja, "eerlijke keuze" vraag ik me af, als je eerst ingaat op een uitnodiging van Oranje en daarvoor je vakantie verkort. Maar goed, het is uiteindelijk zijn keuze natuurlijk.

De vraag is natuurlijk of de keuze met het hart was voor het land of voor de bondscoach. Die van Marokko heeft namelijk wel vertrouwen in hem, waar Blind nadat hij dreigt voor Marokko te kiezen eindelijk eens gaat bellen, tja...

Dat een bondscoach ervaring vraagt is natuurlijk verdedigbaar, alleen talenten van Ajax staan wel na 2 goede wedstrijden in oranje en dan gaat dat knagen. Hij had gewoon veel eerder een keer een uitnodiging voor in ieder geval de voorselectie verdiend. Waarschijnlijk voor beide beter zo, echt basisklant gaat hij niet worden en nu kan hij wel lekker ballen.

maandag 28 september 2015, 00:29 uur #16

Tong70

Tong is God

Marokkanen hebben identiteitscrisis.

quote:
Hoe Nederlandse Marokkanen hun identiteit verkwanselden

ESSAY Marokkaanse Berbers in Nederland verloochenen zichzelf. Asis Aynan onderneemt een louterende zoektocht naar zijn wortels.

Ik weet nog precies wanneer ik over mijn identiteit na kon gaan denken zonder de uitkomst van mijn hersenspinsels in het voordeel van mijn achtergrond te beslissen. Ik was halverwege de twintig en kwam terug van een bruiloft, in het holst van de nacht. Toen durfde ik voor het eerst te twijfelen aan mijn ouders, gemeenschap, cultuur en religie.

Eerst durfde ik dat niet, bang om ontrouw te zijn. Tot ik begreep dat als ik mijn geest niet toestond vragen te stellen, ik ontrouw was aan mezelf en daarmee aan alles en iedereen. Het gevolg was dat de misstanden en leugens van mijn achtergrond aan het licht kwamen.

Mijn verhaal is het verhaal van veel migranten, maar eerst en vooral van Marokkaanse Nederlanders.

Het makkelijkste is om deze geschiedenis bij de eerste generatie te beginnen, maar dat doe ik niet. Voordat de Marokkaanse gastarbeiders de Middellandse Zee overstaken, was er een ander verhaal, dat helaas vaak wordt vergeten.

Breuklijn
Mijn vader was een gastarbeider, zoals velen; halverwege de jaren zestig van de vorige eeuw kwam hij naar Nederland. Hij was het kleinkind van iemand die weigerde tegen de bezetter te vechten, bijna een eeuw geleden. De Spanjaard had zich de Noord-Marokkaanse Rif-regio toegeëigend. De Riffijnen kwamen in opstand. Het leidde tot de Rifoorlog (1921-1926), de oorlog die generaal Franco voorbereidde op het dictatorschap van Spanje.

Mijn overgrootvader wilde de wapens niet opnemen tegen de Spaanse soldaten en moest met zijn gezin vluchten. Was hij bang, een pragmaticus, pacifist, deserteur? De reden is mij onbekend. De vrijheidsstrijders bestempelden zijn houding in ieder geval als verraad.

Dwars door de familie liep een breuklijn, want de vader van mijn overgrootvader had wel tegen de Spaanse bezetter gevochten, wat hij met de dood moest bekopen. Hij kwam om het leven tijdens een vuurgevecht in het dorp Tazaghine. Waar mijn betovergrootvader begraven ligt weet niemand - we denken in een massagraf. Zijn vrouw trouwde viermaal, niet omdat ze een mannenverslindster was, maar de oorlogsmachine verzwolg ze.

Mijn overgrootvader vluchtte naar een heuvelrijk gebied met de mythische naam M'hajer. Daar was het veilig, maar het land was moeilijk te bewerken en weinig vruchtbaar, waardoor mijn vader onder miserabele omstandigheden opgroeide. Hij werd rond 1940 geboren; de hongerjaren. Hij verloor zes broertjes en zusjes door honger en armoede. De jongste was een paar maanden oud, de oudste zestien jaar.

Getekend
De bezetter vertrok en het land kwam in 1961 in handen van de wrede dictator Hassan II. Dat was van de regen in de drup, want onder diens bewind begonnen de jaren van lood, vol angst, geweld en marginalisatie. Toen mijn vader als twintiger Marokko verliet voor een beter bestaan was hij al door het leven getekend.

Hij (en velen met hem) belandde in de Lage Landen, met geasfalteerde wegen met haltes waar de bus op de aangegeven tijd arriveerde. Hier vonden ze werk. Dat moet een fantastische ervaring zijn geweest. Plots waren er schoenen met veters, een inkomen, centrale verwarming, margarine en een vrolijke vrijheid. Het leven in de polder deed de hongerjaren en onderdrukking in het thuisland vergeten. Iedere gastarbeider bouwde beetje bij beetje een leven op, om uiteindelijk tot gezinshereniging over te gaan; ze haalden vrouw en kinderen naar Europa.

Het woord 'gezinshereniging' heeft me altijd verwonderd. Op het eerste gehoor herbergt het een tranentrekkend orkestje, maar wat werd er herenigd? Meestal kende moeder de vrouw haar echtgenoot, aan wie ze was uitgehuwelijkt, enkel van de vakanties. En voor die kinderen was het helemaal verwarrend: wie is die man die eens in de twee jaar op vrijdag de gebakken ansjovis verdeelt?

Het was geen gezinshereniging. Met de komst van de vrouwen en hun kroost werd in wezen voor het eerst een gezin gesticht. In Europa moesten vader en moeder leren zich tot elkaar te verhouden. Dat was niet gemakkelijk: de gastarbeider was zijn oude leven kwijt, zijn vrouw werd weggesneden uit haar vertrouwde omgeving. Dat was desastreus voor de kinderen die nog geboren moesten worden, de tweede generatie.

Disco en drank
De pater familias woonde tien, twintig jaar langer in Europa dan de rest van het gezin. Je zou denken dat hij vrouw en kinderen de dagelijkse mores bijbracht en hen zo de nieuwe wereld inloodste. Dat gebeurde niet. De vader leidde eerst een leven van hard werken en in z'n vrije tijd blies hij stoom af: drank, disco en af toe een meisje. Daar ging een streep door. Het was alsof het gehele gezin net in Europa arriveerde. De vader had naar de Europese zeden geleefd, zeden die hij ongeschikt vond voor zijn gezin. Maar de Marokkaanse tradities waren ver weg. Het enige wat gebleven was, was de richtingwijzende islam met zijn ge- en verboden. Die kwamen goed van pas bij het stichten van een gezin.

Eind jaren zeventig klapte de industriële economie in elkaar, de branche waar veel gastarbeiders hun centen in verdienden. Zij hadden de minste baantjes, vlogen als eersten de laan uit, met als compensatie een arbeidsongeschiktheidsuitkering. Het gratis geld leidde hen naar hun geïmproviseerde buurthuisje, dat moskee werd genoemd.

U moet weten dat de gastarbeider van islamitischen huize was, maar de religie was niet het kloppende hart van zijn leven. In z'n geboortedorp maakten moskee en imam een klein deel uit van het alledaagse leven. Heugelijke en belangrijke gebeurtenissen - geboorte, besnijdenis, naamgeving, huwelijk, doodsmaal - werden niet in de moskee gevierd, maar gewoon thuis, met een gastrolletje voor de imam.

Pas hier in Europa kregen het gebedshuis en de geestelijke een centrale plaats, zoals in het dorp de kerk in het centrum staat en de voorganger vaak de woordvoerder van de gemeenschap is. In Marokko staat de moskee aan de rand van het dorp en maakt de imam geen deel uit van de gemeenschap.

De ware islam
Het duurde niet lang voordat de baksteenbiljetten uit Libië en vooral de oliestaten bij die bouwvallige moskeetjes binnenstroomden. In het kielzog daarvan arriveerde een andere islam: die van de islamitische broeders. Zij legden gebedshuis na gebedshuis hun religie uit, de ware islam.

Het zijn nog altijd de jaren tachtig.

De vaders kwamen met de vreemdste ideeën thuis; vijf keer per dag bidden was opeens niet meer genoeg voor de hemelse god, cola drinken werd taboe, het stond op een lijst met verboden etenswaren, en het Palestijns-Israëlische conflict werd als belangrijk geïntroduceerd. Opmerkelijk is dat een kwart van de Joodse Israëliërs Berberjoden zijn die halverwege de jaren zestig uit Marokko naar Israël getrokken zijn.

Dit is de wereld waarin mijn generatie opgroeide, een nieuwe wereld, waarin geen plaats was voor de geschiedenissen van vader en moeder. Sommige gezinnen sloegen helemaal door. Ze verbanden de Berbertaal en begonnen steenkolenarabisch te spreken. Zo konden ze met een gerust hart richting hiernamaals, want God spreekt Arabisch. Het was allemaal nieuwe religie wat de klok sloeg.

Over de klok gesproken: bij ons thuis hing er een, omringd door een koranvers in kunststof gekalligrafeerd. Verder hadden we drie lijsten aan de muur. De blauwe moskee in Jeruzalem, de moskee van de Profeet in het Saudische Medina en de grote moskee met steen in het midden in Mekka. Wij waren niet uniek met deze kitscherige inboedel, iedereen kocht die spullen op de plaatselijke bazaar. Bij mijn opa hadden nog familiefoto's aan de muur gehangen, gevlochten tapijten en klassieke wapens.

Eendimensionale leven
Hoe konden mijn ouders zulk cultureel verraad plegen? Zeker, er was indoctrinatie in de moskee, waar je werd verteld hoe je te kleden en seks te hebben, en dat de vrouwen hun tatoeages weg moesten laten laseren.

Toch werp ik hun voor de voeten: waarom heeft u, papa, mama, zich laten uitkleden en daarna laten inpakken, terwijl u begiftigd bent met verstand? Papa, mama, hoe kan dat toch? U weet toch dat iedere samenleving, iedere cultuur, net als het lichaam een samenspel van organen en ledematen is, net als de geest; een beetje religie, een beetje cultuur, net als de Marokkaanse stoofpot, van alles wat. Hoe kon u kiezen voor het eendimensionale leven, waarin geen plaats was voor de dans, de liederen, de verhalen, de geschiedenissen, het bijgeloof? En laat ik de gedichten niet vergeten. Waar is de poëzie gebleven? Mierzoete gedichten, bijtende verzen, of rijmpjes die zelfs de grote god aan het lachen maakten:

God zij geprezen

neem de benen

Europa's zegen

is beter dan uw regen.

Ik heb het ze vaak gevraagd, maar een antwoord kwam er niet. Toch denk ik het antwoord te weten: de honger en de oorlog in het land dat ze achterlieten. Onze ouders hebben ons, de tweede generatie, dat nare verleden willen besparen.

Ook gêne doet zwijgen. In tijden van oorlog en honger doen mensen zaken waarvan de erfenis schaamte is. Het zwijgen heeft voor mijn generatie desastreuze gevolgen gehad.

Schaamte
Van Ludwig Wittgenstein is het aforisme: 'Waarover men niet spreken kan, daarover kan men niet anders dan zwijgen'. In mijn hoofd verbasterde ik dat: 'Waar men niet over mag zwijgen, daarover kan men niet anders dan spreken.'

foto

Mijn ouders schaamden zich voor hun vroegere leven, maar ze wisten in ieder geval nog waar ze vandaan kwamen, wie ze waren. Wij, hun kinderen, kennen Marokko slechts van de vakanties. En vakantie is geen echte tijd, maar vrije tijd.

Elke generatie onderzoekt wat er in haar identiteitsvat zit. Het vat van het tweedegeneratiekind is - op religie na - vrijwel leeg. En het gevolg daarvan is dat het ons ontbreekt aan cultuurbesef en historisch bewustzijn. De geletterde kinderen van mijn lichting verdiepten zich in hun religie. Ze kwamen erachter dat hun ouders de regels vaak niet juist volgden en corrigeerden hen.

De kinderen pakten door. Op bruiloften werd gewone muziek vervangen door religieuze liederen. Pubers gingen op bedevaart. Onbekenden kregen geen hand meer. Jongeren verstoorden moskeediensten omdat ze die soft vonden, ook hinderden ze her en der debatten. Theo van Gogh werd vermoord, andere extremisten vertrokken om elders op de wereld dood en verderf te zaaien. De actielijst van die dolende zielen is eindeloos.

Achtergrond
Het bijna lege vat levert niet alleen streng-religieuzen op, ook cultureel verdwaalden. De hogeschool waar ik doceer, gunt de student in het vierde jaar de vrijheid een aantal bijvakken te kiezen. Onder hbo'ers met migrantenouders is Arabische taal en cultuur veruit het populairst. Ieder jaar vraag ik hun waarom ze juist voor die minor hebben gekozen. Ons verdiepen in onze achtergrond, is het antwoord. Wat natuurlijk niet klopt. Ik kan u verzekeren dat er geen enkele Arabier op de opleiding zit. Een docente daar vertrouwde me toe dat ze nauwelijks toekomt aan lesgeven, doordat haar studenten antwoorden zoeken voor hun identiteitscrisis.

Wordt hier dan binnen families niet over gedebatteerd? Jazeker, maar de door de eerste generatie aangenomen nieuwe cultuur is oppermachtig. Wie haar aanhangt, heeft de waarheid aan zijn zijde. Wie anders is, tegenwicht biedt, nieuwe ideeën introduceert, heeft het altijd fout. Ik zei het u al: mijn generatie mist cultuurbesef en historisch bewustzijn.

Waar dat op uitloopt, bleek laatst in Vlaanderen. De Marokkaanse gemeenschap had de Antwerpse burgemeester Bart De Wever voor racist uitgemaakt. Waarom? Wel, de burgervader was ontevreden over de integratie, wilde de criminaliteitscijfers in zijn achterstandswijken doen dalen en de burgemeester had moeite in contact te komen met de Antwerpenaren met een Berberachtergrond.

Dat de Antwerpse Berbers hem schreeuwerig van repliek dienden, verraadt dat ze zichzelf en de werkelijkheid niet kennen. Ik bedoel, De Wever vroeg de belangrijkste migrantengroep van zijn stad hem te helpen en in plaats daarvan kreeg hij het deksel op de neus.

Onmogelijk
Waarom, zo vroeg een vriendin mij eens, stap je niet uit de Marokkaanse gemeenschap als je daar zo veel commentaar op hebt? Haar opmerking deed mij aan m'n ouders denken. Zij van de eerste generatie dachten ook dat je zomaar een geschiedenis kunt verlaten en een andere aannemen. Iets wat onmogelijk is.

Het was tien jaar geleden. Een Marokkaans meisje dat trouwde, had gebroken met haar ouders, of die ouders met haar. Het zwangere bruidje legde haar hand op haar buik en zei met vermoeide ogen tegen mij en haar ongeboren kind: "We beginnen samen een nieuw leven."

Ik verliet de bruiloft en liep de nacht in.

'Een nieuw leven.' Haar opmerking dwong mij na te denken over mijzelf, mijn ouders, alles. Ik wilde geen nieuw leven, ik moest dit leven met alles erop en eraan in de ogen zien, bevragen. Ik betrad de plaats die ik had aangezien voor de plaats van de ontrouw.

Ik liep de nacht in en alles werd verlicht.

Asis Aynan (Haarlem, 1980) studeerde filosofie. Hij doceert aan de Hogeschool van Amsterdam. Zijn laatste boek is het egoschrift 'Gebed zonder eind'.

http://www.trouw.nl/tr/nl(...)-verkwanselden.dhtml

maandag 28 september 2015, 08:52 uur #17

Chadi

quote:
Op zondag 27 september 2015 @ 20:34 schreef Osiris024 het volgende:
Als het enige eer of status geeft dan kiezen ze allemaal voor Marokko.....

Wat dat zijn ze allemaal in hun hart.......

Terecht toch?

maandag 28 september 2015, 09:23 uur #18

KingRadler

A real Zionist

snap nog altijd niet waarom KNVB heeft zitten slapen

maandag 28 september 2015, 09:30 uur #19

Pensylvania

met zonder dubbel n

quote:
Op maandag 28 september 2015 @ 00:29 schreef Tong70 het volgende:
Marokkanen hebben identiteitscrisis.

[..]

http://www.trouw.nl/tr/nl(...)-verkwanselden.dhtml

Goed verhaal
Lekker kort ook

vor een signature moette betalen kut, schuevuh mee die mars

maandag 28 september 2015, 11:15 uur #20

Chadi

quote:
Op maandag 28 september 2015 @ 09:30 schreef Pensylvania het volgende:

[..]

Goed verhaal
Lekker kort ook

zit wel een kern van waarheid in. Hij vergeet alleen het allerbelangrijkste. Namelijk dat mijn ouders altijd hier hebben gezeten met in hun hoofd dat ze vandaag of morgen terug zouden gaan of terug gestuurd zouden worden. Dat heeft de integratie flink in de weg gezeten. Sterker de oudjes zitten nog steeds vast in die gedachte wat bij hen het gevoel geeft dat ze nog steeds niet volledig zijn geaccepteerd. Maar ze vergeten even dat ze zelf ook hun situatie nog steeds niet hebben geaccepteerd en niet in zijn gegaan in hun omgeving.

maandag 28 september 2015, 17:48 uur #21

Tong70

Tong is God

quote:
Op maandag 28 september 2015 @ 09:30 schreef Pensylvania het volgende:

[..]

Goed verhaal
Lekker kort ook

Eigenlijk zouden de huidige Nederlandse-Europese-Marokkanen gewoon fuck you moeten zeggen tegen Marokko. Die geeft ze paspoorten omdat ze de jaarlijkse miljardenstroom willen behouden. De generaties voor hun hebben alleen maar extreem geleden, man. De Koning/Sultans leefden in ongeloofelijke weelde terwijl hun voorouders LETTERLIJK om kwamen van de honger. Je leest het in dat stuk: een familie: zes broertjes en zusjes gestorven door keiharde en bittere armoede en honger! Denk je dat de enige waren in het Rifgebergte? Eerst de jarenlange Rifoorlog, hongerjaren en toen Hassan II die daar gemoord en verkracht (jaren van lood) heeft zoals het hem pleaste.

Ik heb met mijn hart voor Marokko gekozen.

Eikel, je had gewoon de kogel gekregen van Hassan II als je 60 jaar eerder was geboren in het Rifgebergte in grote armoede en onrecht en daarover een geluid maakte wat hem niet aan stond. Het voetballen heb je van Nederlandse coaches geleerd waardoor je nu een meer dan prima boterham hebt. Daar was je een zwerver geweest en gebleven. Geen coach die je had leren ballen. Niet dat het nu veel beter is, soit ze krijgen geen kogels meer tegen hun hoofd van een kolonisator of wrede dictator, maar die regio is afhankelijk van de enorme wietteelt die daar huisvest en gelden die Marokkanen uit Europa overmaken aan hun familie zodat ze kunnen eten en wonen.

[ Bericht gewijzigd door Tong70 op maandag 28 september 2015 @ 18:08 ]

Reageer zelf