De familie Kreukel wil (g)een sekscontract
‘Aloysius, lees dit eens. Wij zijn in het verkeerde tijdperk geboren.’ Teutje Kreukel keek op uit de krant waarin ze net een voor haar interessant artikel had gelezen. Haar man hield op met aardappels schillen en keek verbaasd naar Teutje. ‘Hoezo?’, vroeg hij. ‘Binnenkort wordt het misschien verplicht om een sekscontract op te stellen’, antwoordde Teutje.
‘Een wat?’ Aloysius liet zijn aardappelschilmesje van schrik vallen en keek Teutje met grote ogen aan.
‘Je hoort het goed, Aloysius, een sekscontract en dat kan heel handig zijn, want dan kun je vastleggen hoe vaak je met je partner seks wilt hebben en wat je graag wilt dat je partner bij je doet. Er komt een app binnenkort waarmee je die contracten kunt regelen. Het heet LegalFling en het is een simpel programma waarmee je via een paar handelingen zo’n contract online kunt regelen. Tenminste, dat staat hier. Je moet wel allebei ondertekenen anders weet men niet of de seks gewenst is.’
Aloysius keek zijn vrouw even met een verbaasde blik aan en begon dan hard te lachen. ‘Nou, Teutje, ik weet nog wel dat ik je in het begin van ons huwelijk regelmatig insmeerde met chocolade-ijs en dat dan uitgebreid ging weglikken en dat jij nadat alles achter de rug was mijn slagroom oplikte. Dat had dan dus allemaal in dat contract moeten staan en dan hadden we dat tot de dood ons zou scheiden moeten doen?’ Aloysius begon nog harder te lachen en schudde daarbij zijn hoofd. Wat een flauwekul, vond hij. Teutje was het echter niet met hem eens.
‘Nou, schat, we zouden heel goed zo’n contract nu kunnen gebruiken, want die slagroom van jou heb ik al jaren niet meer gezien en van oplikken is dus geen sprake. Ik ben bang ik de stofzuiger zal moeten pakken als er nu iets uit je slagroomspuit komt, want dat zal niets anders dan stof zijn.’ Nu werd Aloysius boos. ‘O ja? En wat zou er dan nu in zo’n contract moeten komen te staan? Je kunt niemand verplichten iets te doen wat hij niet wil’, zei hij met van emotie trillende stem. Hij wist ook wel dat het seksleven van de Kreukeltjes al jaren dood en begraven was en van een reïncarnatie was geen sprake. Zelfs met Viagra kwam er niets meer boven de grond.
‘Nou, er zou bijvoorbeeld in kunnen staan dat als de kapitein van de duikboot niet meer wil duiken de eerste stuurman het overneemt.’ Teutje keek haar man triomfantelijk aan. Ze was trots op de manier waarop ze had gezegd dat ze dan zou mogen vreemdgaan. Iets, wat ze al heel lang deed met Dik Fallus, haar therapeut. Maar ze had geen contract waar dat in stond en het was dus niet legaal. Aloysius keek zijn vrouw met open mond aan en toen die weer dicht was deed hij hem open en zei : ‘Weet je wat je kunt doen? Je pleurt maar lekker op met je contract.’ Maar toen dacht hij even na en zei: ‘Weet je wat? We nemen wel zo’n contract, maar dan komt er in te staan dat wanneer de bloem van de vrouwelijke partner volledig verlept is, de bij niet meer naar binnen hoeft om honing te halen.’
Dit hele verhaal vertelde Teutje aan Dik toen ze een paar dagen later bij hem op de sofa lag. Dik legde geruststellend zijn hand op het rechterdijbeen van Teutje en zei: ‘Maak je toch niet zo druk om je man. Laat hem lekker met zijn postzegels spelen. Het wordt toch niets meer met hem. Beschouw hem maar als een leuk schoothondje. Daar neuk je toch ook niet mee? Dat is er alleen voor het gezelschap.’ Na deze woorden bedacht Dik ineens dat hij dames in zijn praktijk had die een lekkere Deense Dog niet uit de weg gingen, maar dat vertelde hij maar niet aan Teutje, want hij wilde niet op zijn geweten hebben dat Teutje wist dat Aloysius zelfs als hond niet voldeed. Wel was zijn hand al wat opgeschoven naar boven en hij kneep haar zachtjes in haar dij waardoor haar benen wat wijder uit elkaar gingen. ‘Aloysius heeft trouwens ongelijk, hoor Teutje. Je bloemetje is helemaal niet verlept.’ Hij boog zich voorover en bracht zijn hoofd tussen haar benen. ‘Het ruikt ook nog als een rood roosje’’, zei hij, maar hij was blij dat er een raampje open stond
Hij zei echter ‘Ik wil best wat van die heerlijke nectar uit je kelkje likken, Teutje.’
Teutje kreunde zachtjes, maar ineens bedacht ze iets en zei: ‘Moeten we dan nu niet even online zo’n contract regelen? Dan kunnen we meteen precies vastleggen wat we allemaal voor lekkers kunnen doen.’
Dik trok zijn hoofd terug uit Teutjes kelkje, keek haar aan en zei, ‘Contract? Ik ben meer van de improvisatie.’ Even later was hij volop aan het improviseren. Opeens herinnerde Teutje zich iets. ‘Weet je, Dik, er stond in dat artikel dat als er geen contract was er dus geen sprake was van seks met wederzijds goedvinden en dat was dan verkrachting.’ Dik deed zijn tong weer naar binnen, keek op en zei, ‘Ik was net bezig met een mondelinge overeenkomst, Teutje. Die zijn ook rechtsgeldig.’ En hij ging weer verder met zijn bezigheden. Teutje vond het allemaal best. Niet veel later kreunde ze. ‘Hmmm, ik wist niet dat een verkrachting zo lekker kon zijn.’
Aloysius had ondertussen ook vlinders in zijn buik. Er was een nieuw lid bij de postzegelclub gekomen. Ze heette Bettie. Ze was niet echt knap, maar haar lichaam had iets, waar Aloysius een gevoel van kreeg dat hij na lang nadenken herkende. Iets, wat bij hem zelfs een bepaald groeiproces veroorzaakte, dat er lang niet was geweest. Bovendien had hij de indruk dat Bettie dat groeiproces bij hem expres aanmoedigde zonder dat ze zag wat er groeide. Ze flirtte namelijk nogal met hem. En toen ze hem met een schalkse stem vroeg of hij er nog wel eens aan likte terwijl ze op een velletje postzegels wees, voelde hij toch echt een stevige opleving.
Aloysius trok dan ook meteen de stoute schoenen aan en vroeg of hij Bettie na afloop naar huis kon brengen. Het lag zogenaamd op de route. ‘Weet je dan waar ik woon?’, vroeg Bettie verbaasd. Daar was hij de lul natuurlijk. Hij kon helemaal niet weten waar Bettie woonde. ‘Uhm nee, maar bijna alle wegen van hier af gaan in de richting van mijn huis.’ Oef, dat had hij toch maar mooi opgelost. Bettie leek het te accepteren en even later zaten ze in de auto van Aloysius. Het flatje waar Bettie woonde lag totaal niet op de route naar zijn huis, maar dat was hem worst.
Eenmaal aangekomen bij het flatje van Bettie vroeg ze of Aloysius nog even wilde binnenkomen voor een drankje. Nou, dat wilde hij wel. Het bleek een echt vrijgezellenflatje met een kleine huiskamer, een keukentje en een slaapkamer. Bettie wees op een bank voor twee personen. Neem maar vast plaats dan haal ik wat te drinken en trek iets makkelijks aan. Vooral dat laatste klonk Aloysius als muziek in de oren. Hij ging er eens even goed voor zitten en bedacht hoe alles ook weer in zijn werk ging, want het was erg lang geleden dat hij nog eens in zo’n situatie was geweest.
Daar kwam Bettie binnen met twee wijntjes in de handen en in een doorschijnend nachthemd. Aloysius zag al snel dat ze er niets onder aan had en meteen werd zijn smurfje een grote Tarzan. Nu had Bettie het in de gaten en ze hielp hem om Tarzan uit zijn boomhut te krijgen.
Net toen hij in volle glorie voor haar stond bedacht ze iets. Ze liep naar de andere kamer en kwam terug met haar mobieltje. ‘Lieve Aloysius, voor we er een lekker hete avond van gaan maken wil ik nog even dat we allebei een online contract ondertekenen waarin we meteen vastleggen wat we zo dadelijk allemaal gaan doen.’ Op dat moment werd Tarzan weer een gewoon klein lullig smurfje.
