Nederland: ik blijf u dienen
Tering. Vijftig jaar is ie nu. Wie? Ik dus! En als je me ziet zou je dat toch echt niet denken. “Een frisse veertiger” hoor ik vaak. Goede kop op een fruitig lijf. Of ik het hoog in mijn kop heb? Nee. Ik herhaal enkel wat vrouwen over me zeggen.
Zelf zou ik zoiets nooit over mezelf beweren. Ik ben een bescheiden heer op leeftijd. Totaal niet ijdel en volledig onafhankelijk van andermans mening. Het zijn de trouwe lezers die in mijn schrijfsels een samensmelting van Carmiggelt en Van Gogh zien. Het zijn de fans die zich tijdens mijn optredens op het podium werpen. Het zijn de vele vrouwen die mij keer op keer op mijn prettige lichaam beoordelen.
Want zo is het dan ook wel weer. Heel wat vrouwen kijken niet verder dan de uiterlijkheden. Alsof ik niets te vertellen heb. Alsof je met mij niet ook gewoon een goed en diepgaand gesprek kunt hebben. Er zijn weinig onderwerpen waar ik niet over mee kan praten hoor. Zelfs over jullie 'vrouwendingetjes'. Misschien heb ik zelfs tips!
Dames. Ik ben meer dan een leuke kop op een sexy lichaam. En heren. Zo leuk is het niet als je de gehele dag wordt nagefloten en vrouwen je nooit in de ogen kunnen blijven kijken. Dagelijks voel ik die priemende ogen naar mijn pronte billen staren.
Gelukkig kan het ook anders. Soms kom ik vrouwen tegen die de diepere ik wel weten te waarderen. Die zich wel willen laven aan de inzichten en wijsheden die de gelauwerde leeftijd van vijftig jaar nu eenmaal met zich meebrengt. Vrouwen die niet enkel het verlangen naar grenzeloze passie en dampende seks als motivatie hebben. Maar dat zijn dan wel heel speciale vrouwen: zij zijn getrouwd. Of familie.
Op zich ben ik dan wel dankbaar dat ik als schrijver, artiest en mens voldoende schoonheden en talenten heb mogen ontvangen om niemand ooit teleur te stellen. Ik moet er niet aan denken dat ik al mijn fans en een groot deel van vrouwelijk Nederland ooit niet meer kan bieden waar zij zo naar verlangen. Je kunt toch lastig een heel land laten vallen?
Wees overigens gerust Nederland: ik hou van dit land. Ik zal nooit internationaal gaan.
Waarschijnlijk zullen de criticasters nu ook wel weer opstaan. Dat hoort nu eenmaal bij ongekend succes. Niet iedereen gunt je die mateloze bewondering. Dit zijn overwegend mannen trouwens. Maar dan ook weer opnieuw heel speciale mannen: getrouwde mannen.
Het blijft natuurlijk wel een beeld van anderen. Zelf kijk ik niet op die manier naar mijzelf. Waar anderen een jonge god zien, zie ik net te veel buik. Waar anderen een jonge Atlas zien, zie ik mezelf na twee trappen naar adem happen. Waar anderen een vitale vent zien, hoor ik keer op keer dat 'oude mannen kreuntje' als ik mijn veters strik of op mijn bank flikker. En alleen ik voel mijn oude botten als ik alleen nog maar de container aan de straat heb gezet.
En verder geen gezeik onder deze column. Ik ben verdomme jarig vandaag!
