Geen smoesjes
Verslaving wordt zowel onder- als overschat. Deels omdat de logica nogal eens ontbreekt. Deels omdat zowel smoesjes als een gebrek aan kennis elkaar kruisen.
Maar daar ben ik dan weer voor: ik ga het namelijk even uitleggen.
Om te beginnen die ontbrekende logica. Nu ben ik redelijk bekend met alcohol, dus neem ik dat gemakshalve maar als voorbeeld.
Je raakt niet verslaafd aan alcohol omdat je het lastig of smerig vindt. Voor de meeste mensen werkt het ontspannend en je kiest vanzelf wel een drankje uit waar je niet meteen van over je nek gaat. Tot zo ver logisch. Op een zeker moment heb je een instant middel in handen dat ook in mindere tijden onmiddellijk een prettig gevoel geeft. Nog steeds niet helemaal onlogisch om daar af en toe gebruik van te maken.
De logica verdwijnt als je de teringzooi in je leven niet oplost, drank gaat gebruiken om je ondanks de teringzooi nog een beetje lekker te voelen en er vervolgens door de drank een nog grotere teringzooi van gaat maken. Logica zou schreeuwen: STOPPEN! De verslaafde drinker denkt echter: dat kan morgen ook nog.
Maar dan moet ik er toch de kennis bij halen. Verslaving kenmerkt zich eerst en vooral doordat op zeker moment een fysiek effect mee gaat spelen. In de kern geldt dit voor alle verslavende middelen. Als je (te) lang gebruikt, stoppen je hersenen om bepaalde stofjes aan te maken en wordt het onmogelijk om je beter te voelen zonder het middel.
En dát maakt het dan juist weer zo lastig. Als je een naald in je arm probeert te steken, krijg je vanzelf een signaal dat je daar beter mee kunt kappen. Een naald in je oog steken, komt niet eens in je op! Heel je lijf en heel je brein raden dit ten sterkste af. Maar een verslaving - waarvan je op den duur heel goed weet dat je er aan kapot gaat - zorgt er juist voor dat zowel je brein als je lijf om die zelfdestructieve gewoonte blijven schreeuwen.
Hoe hou je dat allemaal vol? Door de smoesjes. Niet eens naar anderen toe hoor. Daar doe je op het laatste niet eens je best meer voor. Je wordt vooral verrekte creatief in de wijze waarop je jezelf voor de gek houdt. Dusdanig creatief dat je in heel je verklote leven, in heel je zieke lijf en in alles wat om je heen in elkaar dondert, nog steeds blijft vinden dat je vooral op dezelfde voet door moet blijven gaan.
Maar ik noemde aan het begin ook de overschatting.
Stoppen is letterlijk gewoon een kwestie van één keer 'nee' zeggen en je hier verder gewoon aan houden. Het stelt werkelijk geen reet voor. Verslaafd blijven kost je echt heel wat meer energie, moeite en zelfs geld dan gewoon stoppen.
Stel ik het te simpel? Nee hoor. Ik heb het allemaal meegemaakt en ruim zeven jaar terug gewoon 'nee' gezegd. En ik was ook gewoon zo'n eikel die alle smoezen heeft gebruikt en tegen alle logica in door bleef zuipen.
Heb je zelf een column geschreven die je graag op FOK! gepubliceerd wilt hebben? Twijfel dan niet om 'm in de submit te gooien!
