Thaise slavin (1)
Een paar maanden voor mijn verjaardag zat ik op de bank met mijn laptop. Gewoon een beetje doelloos internetten, beetje FOK!ken, dat soort dingen. Een advertentie op het FOK!-forum hielp me eraan herinneren dat ik ook al op de website van Knives and Tools was geweest en dat ze daar precies de overdreven grote bowiemessen in de aanbieding hadden die ik eerder die ochtend had bekeken.
Ik hou van hebbedingetjes. Typische manneneigenschap, denk ik en die leidt tot redelijk kansloos surfgedrag. Van Formule 1-dvd's via New Rock-laarzen, satanische black metal op vinyl en Japanse keukenmessen naar Rolex-horloges. Lekker m'n gedachten laten gaan en alle maffe zijpaadjes in mijn hoofd de richting laten bepalen op het internet.
O ja, is Rado nou op de een of andere manier verbonden met Seiko? Volgens mij heb ik dat een keer ergens gehoord. Wat zou een Rado kosten? 2500 euro of zoiets? Nee dus. Rado is Zwitsers en Seiko Japans en een Rado kost zo’n euro of 1500. Ik vind ze niet eens mooi trouwens.
De advertentie op het FOK!-forum vond dat ik me maar eens moest verdiepen in een Mini Cooper. Ik vond van niet. Een paar New Rock-laarzen dan? Ja, wil ik wel, maar ik heb mijn vrouw beloofd dat ik met dit paar nog een jaar zal doen. Ja, Thuisbezorgd.nl ken ik inderdaad. En een Thaise importvrouw? Eh… Wat?
Een Thaise importvrouw. Wanneer had ik daar dan naar gegoogeld? 35-jarige blonde vrouwen die sadistische seks met elkaar hebben had ik nog wel kunnen plaatsen, maar Thaise importvrouwen? Nee. Een muisklik verder was de horlogeadvertentie weer terug en ook de messen kwamen alweer snel voorbij, maar de Thaise importvrouwen bleven toch de boventoon voeren.
Als die advertentie er niet door mij kwam, door wie dan wel? Ik besloot om maar eens op de tablet van mijn vrouw in te loggen op het FOK!-forum. Eerste advertentie: Thaise importvrouwen. Hebbes!
Waarom zoekt mijn vrouw naar Thaise importvrouwen? Ja, ze vindt Thais eten lekker, maar daarmee is alles wel gezegd. En wat moet je er verder mee?
Nou, de afwas laten doen bijvoorbeeld. Da’s hartstikke handig, want dan kunnen we na het eten gewoon op de bank ploffen en samen verdergaan met Breaking Bad of naar iets anders kijken terwijl de tafel afgeruimd wordt en de afwas wordt gedaan. Ja, doe maar een espresso, lekker. Ja, doe maar een biertje nog. Jij nog een wijn? En een witte wijn nog alsjeblieft. Zullen we naar bed? Thai meenemen of vandaag weer eens gewoon met z'n tweeën?
En misschien zou ik haar zelfs wel kunnen leren nakijken! Dat zou echt goddelijk zijn. Elke week twee vrije dagen in het weekend. Mijn vrouw gaat een Thaise slavin voor ons regelen! Ze is echt briljant! Dit wordt het beste verjaardagscadeau ooit!
Toen ik een paar maanden later thuiskwam van mijn werk feliciteerde mijn vrouw me en ze vroeg of ik mijn cadeautje nu wilde hebben of als de kinderen naar bed waren. 'Doe nu maar', zei ik. Uit een la van het dressoir kwam een klein pakje tevoorschijn. 'Het is namens mij en namens je ouders, want hij was wel best duur.' Hij? Hoezo hij?
Het pakje bevatte een zwart doosje en het zwarte doosje bevatte een Seiko-horloge. Best een mooi ding. Dat had ze toch maar knap uitgezocht. Nu kan ik precies bijhouden hoeveel tijd ik per dag verspil aan stomme slavenarbeid en doelloos websurfen. Echt handig.
O ja, morgen volgt een kleine kanttekening hierbij.
