Een ontslagbrief aan oude krijgers
Bij het verzenden van de brieven tellen sentimenten niet mee, zo blijkt bijvoorbeeld bij Roda JC. Twee pure clubspelers hebben te horen gekregen dat het contract niet zomaar zal worden verlengd. In de huidige voetbalwereld zijn pure clubspelers nauwelijks meer te vinden. Vroeger was het doodnormaal. Een speler brak door bij zijn geliefde club en bleef er zijn hele loopbaan hangen. Nu zie je ze zelden nog. Michael Buskermolen bij AZ, Sander Boschker bij Twente, Jean-Paul de Jong bij Utrecht. Zij spelen zo'n beetje hun hele lange loopbaan al bij die clubs. Roda JC heeft er dus ook twee, Ger Senden en Mark Luijpers. Oude krijgers, die samen alleen al goed zijn voor een ruime 700 eredivisieduels namens Roda JC.
Roda JC, de Limburgse club die het toch vaak zo leuk doet. Er staat in Kerkrade een modern, nieuw stadion, hoewel het oude Kaalheide ook zijn charme had. Er is een suikeroom met een groot oog voor talent, in de persoon van Nol Hendriks. Verder staat er jaarlijks een zeer aardige selectie, met enkele voetballers die goedkoop zijn gehaald en zich bij Roda JC tot topper willen ontwikkelen. Zij hebben in het verleden gezien dat dit bij Roda zeer goed mogelijk is. Denk aan Babangida, Huiberts, Van Hoogdalem, Sibon, Soetaers, De Kock. Zomaar wat spelers die Roda verlieten voor een mooie Nederlandse topclub of een leuke club in het buitenland.
Zo niet Senden en Luijpers. De lange voorstopper Luijpers kwam ooit één seizoen uit voor MVV, maar bleef verder altijd bij Roda. Senden ging zelfs nooit weg. Binnen de duiventil die Roda de laatste jaren is geworden, zijn zij al jaren een constante factor. Senden, de noeste rechtsback, die alles al meemaakte in Kerkrade. Successen onder trainers als Jol, Stevens en Vergoossen, mindere jaren onder Van Dijk, Leekens en toch ook Vloet. Op zijn top werd hij door kenners gezien als de beste rechtsback in de eredivisie, zeker in de periode dat de topclubs aanrommelden met spelers van het kaliber John Veldman. Er was interesse voor Senden, maar nooit kwam het tot een transfer. Natuurlijk baalde hij soms, maar steeds riep zijn club weer. En dan ging Senden. Het gele shirt met nummer 2 aan en weer negentig minuten alles geven voor Roda. Je zou hem gegund hebben dat Van Basten tien jaar geleden al bondscoach was, dan was Senden ongetwijfeld ook international geweest. Luijpers viel altijd minder op, maar was de laatste jaren ook een vaste waarde in het centrum.
En nu krijgen ze dus voorlopig geen nieuw contract, maar zo'n formele ontslagbrief. De nieuwe trainer moet beslissen of ze nog mogen blijven. Voetbaltechnisch is het best te verklaren. Senden verloor zijn plaats aan de excentrieke Hongaar Bodnar, aan wie nog geld te verdienen valt. Luijpers heeft zoveel snelheid ingeleverd dat vooruit verdedigen onmogelijk wordt en dus wil Roda verder met Kah en Brouwers. Luijpers wordt nu misschien lid van de medische staf en met wat pech zien we Senden straks in de Gouden Gids divisie lopen.
En dat is zonde.
Want Roda JC, dat is een beetje Senden & Luijpers. Het is Studio Sport kijken en weten wie je in de opstelling gaat zien. Het is oude elftalfoto's bekijken en telkens weer die gezichten zien, tussen hele generaties Roda-spelers. Van Bolesta tot Hesp tot Damjanac tot Kalac. Van Ihalauw tot Trost tot Vrede tot Bodor. Van Van der Luèr tot Atteveld tot Van Galen, van Van Houdt tot Graef tot Koné. En altijd maar die jongen uit Heerlen en die jongen uit Cadier en Keer erbij. Senden & Luijpers, het is alles wat ik zie als ik aan Roda denk. Twee echte Limburgse werkers, die alles geven voor hun club, die de laatste jaren steeds meer is vervreemd van de eigen cultuur. Als zij verdwijnen, is Roda JC voor mij niet meer dezelfde club. Het is dan een elftal zonder enige herkenbaarheid geworden, waarvan er al zo veel zijn in Nederland. De romanticus in mij schreeuwt om een contractverlenging voor beiden, zodat ze na volgend seizoen een mooi afscheid kunnen krijgen. Ze zijn het waard om nog even te mogen blijven. Want beste beleidsbepalers in Kerkrade, denkt u echt dat er over tien jaar ook maar iemand een weemoedig stukje zal wijden aan de volgende buitenlanders die de plek van Ger Senden & Mark Luijpers gaan innemen? Ik zal het zeker niet zijn.
