Transplantatie van een kloppend FOK!hart
Vandaag gaat FOK!een nieuw tijdperk in. En niet zomaar een tijdperk, maar eentje die essentieel is voor het voortbestaan van dit medium waar jij en ik al jaren onze weg weten te vinden. We nemen afscheid van Topix, speciaal voor ons ontwikkelde software waardoor én waarop FOK! al jaren draait. Vanaf vandaag gaat FOK! dus verder met een nieuw hart. Er is een storm losgebroken, maar zoals altijd zal ook deze weer gaan liggen. Gelukkig wel. Want FOK! staat op het punt eindelijk eens volwassenen te worden.
Ik ben verslaafd aan FOK!, dat zal voor jullie niet als verrassing komen. Ik ken veel subfora als mijn broekzak, weet elk topic van weleer blindelings te vinden, ik heb hier vrienden gemaakt, mensen tegen me in het harnas gejaagd, tijd verspild, inspiratie opgedaan, frustraties van me afgeschreven, mensen laten lachen en heel soms laten huilen, hetzij met een persoonlijke statement, hetzij met tenenkrommende grappen. Maar in alles klopte mijn FOK!hart sneller als ik de computer aanzette. De FOK!loze dagen in de afgelopen 4,5 jaar zijn dan ook op twee handen te tellen. Een FOK!hart kweken gaat niet van de een op andere dag. Het is een sluimerend proces dat groeit zonder dat je er erg in hebt. Je post eens wat,
opent eens een topic. En voor je het weet leer je anderen kennen, spreek je eens af, ga je samen wat drinken. Die paar mensen die mij het beste kennen heb ik hier ontmoet, in dit medium.
Ik ben niet de enige met een FOK!hart natuurlijk. Ik denk dat de meeste users dat ook hebben. Waarom kom je anders al die jaren steeds weer terug. Er wordt vaak gekscherend gepraat over dat het vroeger beter was, dat newbies moeten optyfen en dat alleen oldbies recht van spreken hebben. Maar dat is natuurlijk onzin. Zelfs ik met mijn 1 oktober 1999 als registratiedatum en mijn user-id van 1150 word gezien als newbie, dus hoe serieus neem jij het? Waar het natuurlijk om gaat is dat juist de continue aanwas van nieuwe mensen de
kracht van FOK! is. Want dat houdt in dat het forum, de frontpage, het fotoboek, de weblog en de chat blijven boeien. Kortom, alle users die hier regelmatig hun gezicht laten zien, of stiekem meelezen zonder te reageren hebben een FOK!hart.
Ook de crewleden, hoe zeikerig en onrechtvaardig ze soms ook overkomen, hebben een FOK!hart. Ze zorgen ervoor dat alles al 4,5 jaar draait. Het is geen geoliede machine achter de schermen. Als de crew de machinekamer van FOK! is, dan staan er geen geavanceerde en blinkende machines in het vooronder, maar oude zwartgeblakerde ketels die sissend en krakend hun werk doen. Soms worden de machines bij elkaar gehouden door een bosje touw, een rol ducktape of een paar roestige spijkers. Maar ze draaien nog altijd. Want de brandstof waarop deze machines draaiden was altijd dik in orde.
Als Danny de motor was achter FOK! dan waren Jorma en Arjen zijn brandstof. Hun Topix heeft jarenlang FOK! draaiende gehouden. Het was net Dieselbrandstof. Soms kwam het moeilijk op gang, maar als het eenmaal draaide liep het als een trein.
Verandering is goed zegt men. Stilstand is immers achteruitgang. Maar verandering is ook eng, omdat je nooit helemaal zeker wat je te wachten staat. We nemen vandaag namelijk ook afscheid van Topix en dus ook een beetje van Jorma en Arjen. Zij stonden met Danny aan de wieg van FOK! zoals we dat nu kennen. Hoe zal het FOK! nu vergaan, nu ze op eigen benen staat? Er is al veel gezegd over de breuk tussen wat veel mensen zagen als een heilige drie-eenheid. En er zal nog veel meer gezegd worden. Geloof wat je zelf wilt. Maar neem van mij aan, ook al is het nieuwe hart van FOK! met succes getransplanteerd, het FOK!hart van user 2 Jorma en user 3 Arjen klopt nog altijd.
Soms weet je pas wat je mist als je het kwijt bent, om er nog maar eens een cliché ertegenaan te gooien. Ik hoop voor FOK! als medium dat we hen niet al teveel missen, want ze waren altijd een drijvende kracht achter de schermen. Niemand is onmisbaar, ik weet het. Maar hun inzet, hun ideeën en hun passie voor FOK! zullen zeker gemist worden.
