COMA Deel VVVII

Religieus geschreeuw, dat is wat ik hoor. Preken over de Apocalyps, het Einde der Tijden, het gebruikelijke. Ik hoor echter niet alles, alleen af en toe wat woorden zoals God, dood, mens en coma. Ze staan buiten bij het appartement, John en Maria zitten daar binnen. Lucas staat langs mij.

"Wat gaan ze doen denk je? Al dat gepreek van hun, ik wist niet dat er nog streng gelovigen in Europa waren, dacht dat die allemaal al naar Afrika waren gegaan. Ha, ik weet nog goed dat er nog mensen waren die naar Jeruzalem wilden gaan, het beloofde land! Enjoy your sandbox! Heh, de Atlantis van het zand!"

Zucht, Lucas weet ook nooit wanneer hij zijn mond moet houden… De preek is zo te zien afgelopen, John en Maria houden zich echter stil. Ze zullen wel denken dat we al dood zijn.

Een hard gerinkel, de leider is gestopt met praten dus diens onderdanen mogen in actie komen. Ze gooien met puin richting het appartement, ruiten gaan kapot. “Misschien is het tijd om maar weg te gaan, dit kunnen we nooit winnen, het is beter als we nu weggaan en later terugkomen. Zolang Maria en John zich gedeisd houden zal er hun niks overkomen. Die deur is goed geblokkee~

 
Een molotov cocktail ontploft op de eerste verdieping. Het duurt niet lang voordat er een grote rookwolk ontstaat en de verdieping in brand staat. John en Maria zitten als ratten in de val. “Kom, we moeten nu echt gaan voordat ze ons doorhebben! Zij redden zich wel, heus!”

Ik kan helaas niet weggaan. De vlammen werken hypnotiserend, ik moet blijven kijken, ik moet weten wat er gebeurd met John en Maria.

 
Twee harde klappen, John en Maria zijn uit het gebouw gesprongen en op de weg gesprongen. Ze hoesten hevig, de religieuzen pakken hen meteen vast en brengen ze naar de leider van de groep. “We moeten nu echt gaan! We kunnen ze echt niet meer redden! KOM!” Lucas gaat al weg en wenkt me om mee te gaan, ik gebaar dat ik er zo aan kom. Ik zie de leider met John en Maria praten. Beiden nog kapot van de sprong en hoestend van de rook. De leider blijft praten, Maria begint te huilen en John probeert zich los te wrikken.

 
Zonder effect, op de achtergrond zie ik het dikke touw al hangen over een lantaarnpaal. Het ene einde wordt vastgemaakt aan de nek van John, het andere aan die van Maria. Ze worden langzaamaan omhoog getrokken. Het gewicht van de ander zorgt ervoor dat de andere stikt. Ik hoor de leider “GELIJK GEWICHT!”roepen, maar het enige wat ik zie zijn John en Maria die aan het spartelen zijn in de lucht. Hun tongen lijken wel meters uit hun mond te hangen. Ze spartelen als vissen op het drogen. Elk stikt langzaamaan door hun eigen  geliefde. Het spartelen wordt heviger en het rochelen erger.

 
Dan is het voorbij. Het touw wordt vastgeknoopt en John en Maria hangen er aan. Nog wat zenuwtrekjes van hun benen en armen. Op John’s buik staat GELIJK geschilderd, op die van Maria GEWICHT.

 
Op de paal:COMA, net zoals in het appartement.