TARA's Frankrijk tour: Dag 5: Naar Bordeaux

De bus is zeg maar 'net weg' en wij vervelen ons al. We kijken halsreikend uit naar 5 uur, dan gaat de stationshal namelijk open. Het enige wat open is is de Ierse Pub, maar Michaël heeft daar geen zin in, ach en zo kunnen we nog wat praten ook. Op het stationsplein gaan we in een bushokje zitten en ik breek een reep chocola aan. Weetje, als je moet wachten, vooral op stations, dan gaat de tijd erg langzaam. Zeer irritant! Michaël vraagt me naar wat ik weet over de 'Live on Air' cd die we beiden gekregen hebben. Of er dan ook naast deze promo/bootleg uitgave ook officiele zijn/komen voor de verkoop. Ik leg hem uit dat dat niet het geval is en hij naar alle waarschijnlijkheid de enige fransman of zelfs, voor ons Nederlanders, buitenlander is die die cd heeft. En dat samen met Cornee wij drieën de enige fans zijn die deze cd in bezit hebben. Volgens mij begrijpt hij nu wel de echte exclusiviteit ervan want zijn glimlach wordt iets groter. Dan verschijnt er een jongen die een heel Frans gesprek begint te houden. Ik, die het niet volgt en Michaël, die met hem begint te praten. Soms komen woorden voorbij als: Within Temptation, hollandais, tournee, Lille, Paris, Lyon, Omega, Bordeaux, Penumbra en Akin. Dan kan ik eruit opmaken dat ze het hebben over de tour en dat wij de hele tour doen als fans zijnde. Af en toe krijg ik van beiden een update in het Engels van waar ze het over hadden of vraagt die jongen me iets in het Engels. Toch wel handig dat het grootste gedeelte van de Franse jeugd, in tegenstelling tot de oudere generaties, wel Engels kan.

Om vier uur zie ik iemand het station inlopen. Daaruit concludeer ik dat de stationshal blijkbaar open is en we besluiten dus ons even naar binnen te verplaatsen, daar is het ietsjes warmer. Niet dat het buiten echt koud is, maar echt warm ook weer niet. Op het bord zien we dat we ook een uur eerder, om vijf uur al, richting Marseille kunnen. We besluiten dat te doen. Het station daar is namelijk stukken groter dan dat van Toulon en dus kunnen we daar, hoewel we nog altijd dat uur daar dan moeten wachten op onze aansluiting naar Bordeaux, lekker ontbijten in een restaurantje daar (meer een ontbijtgelegenheid). Beter dan blijven wachten in Toulon. Ik verbaas me over de drukte, het is nog maar net vijf uur, maar er staan al zat mensen te wachten. Winkeltjes gaan open. Mensen! Het is zaterdag, vijf uur 's ochtends! Ga toch slapen Van de reis naar Marseille heb ik weinig meegekregen. Ik heb heerlijk geslapen en baalde dat we al in Marseille waren en dat we nu moesten wachten. Want verder slapen klonk mij als muziek (Within Temptation muziek zelfs) in de oren. Maarja, honger had ik ook wel. Croissantje, chocoladebroodje, wat jus. Heerlijk toch En dan is het tijd om richting je trein te gaan. Je valt in slaap, wordt wakker op de tussenstations (Montpellier en Toulouse) en daarna in Bordeaux. 4 uur treinen, en je hebt er amper iets van meegekregen, maar heerlijk geslapen (en daar was ik ook wel aan toe). Maar het is inmiddels dus wel middag als ik in Bordeaux aankom. Michaël heeft afgesproken met een vriend en vertrekt richting hotel. Ik heb er nog geeneen en ga eerst maar eens kijken of ik de Koslow kan vinden, want daar treed Within Temptation deze avond op. Ik pak de bus die door de straat gaat waar ik wezen moet. Ik vraag de buschauffeur of hij me bij de Koslow af wilt zetten. Hij kijkt me nietsbegrijpends aan, maar na "Koslow, salle musique" begrijpt hij het. Tenminste, dat hoop ik.

Ja hoor, 'Le Koslow' hoor ik even later door de bus. Ik kijk uit het raam en zie langs de weg een bepaalde witte bus met achterop de woorden 'Je ziet ons ook overal' staan. Dat kan niet missen, ik zit goed Rik zit in een heerlijk zonnetje (want hier is het weer lekker warm, misschien nog wel warmer dan in Lyon) op een stoeltje voor de deur van het gebouwtje. Ja, groot is het niet, een echte backstageruimte is er dan ook niet. Er is daarvoor één klein kamertje. Maar de zaal ziet er ontzettend gaaf uit. Met gave wandversieringen die lijken op het werk van H.R. Giger (Alien). Ze waren er net een uurtje. De bandleden waren Bordeaux even in, maar kwamen er even later ook al aan. Evenals Cornee en Penumbra trouwens. Met Cornee overleg ik even over een hotel, we spreken af eens bij het Lac (meer) te kijken waar talloze hotels moeten staan. Hij met de motor, ik met de bus. We spreken af op het hoekje aldaar en we gaan op weg. Daar aangekomen treffen we een Ibis aan. Aangezien het inmiddels weekend is kost het iets van 40 euro voor een nacht. 20 per persoon dus, heel mooi. Ik poets even m'n tanden (had dat nog niet gedaan namelijk, gaat zo moeilijk in een trein) en kleed me even om, pak m'n tas in met mijn concert-overlevingspakket en ga weer op weg. Beneden eet ik nog even een toast, ik had wel wat honger gekregen namelijk. Echter, terug aangekomen bij de Koslow staat iedereen net op het punt om naar een restaurantje 'om de hoek' te vertrekken. Cornee en ik mogen mee.

Nou, om de hoek hoor, nadat je het halve haventerrein daar hebt gehad. Twee Within Temptation posters hebt zien hangen en dan nog verder, zijn we er eindelijk. Opeens is het halve restaurant vol. Ik moet zeggen dat ik totaal geen idee meer heb wat ik gegeten heb, maar lekker was het wel. En hoewel het, zou je zeggen, inmiddels voor mij de normaalse zaak van de wereld zou moeten zijn, vind ik het toch apart dat ik Jeroen naast me heb zitten, Ivar tegenover me, en de rest van de band naast Ivar aan tafel. Een moment van bezinning, dat je je even realiseert dat je hier, in Bordeaux in een restaurant zit, aan tafel met de leden van je favoriete band. Wat wil een fan nog meer? En toch, toch is het ergens wel inmiddels gewoontjes. Niet dat ik dit niet speciaal vind. Meer dat ik de bandleden als gewone mensen beschouw, zelfs al een beetje als vrienden. (maar nu schept zo'n reis door Frankrijk dan ook een band). Er was ooit een tijd dat ik Within Temptation voor het eerst live zag, en ze onbereikbaar leken. Nu was dat over de tijd en wat terrasjes samen met de band later wel wat veranderd, maar toch. Als iemand me toen had vertelt dat ik zo'n anderhalf jaar later met ze aan tafel in een restaurantje in Bordeaux zou zitten, dan had ik hem/haar voor gek verklaart.

Inmiddels is Penumbra al weg, evenals Samantha, want de deuren gaan zo open. Wij eten rustig ons toetje op. Maar dan vertrekken ook wij. Daar aangekomen maken we eerst wat foto's van Cornee, zijn motor en de band (met Sharon op de motor) en dan lopen we zo naar binnen terwijl de band de bus induikt om om te kleden en voor te bereiden. (Rik vertelde Cornee en mij dat we op de gastenlijst stonden, mjah, weer een onnodig kaartje, en ach, we konden ook zonder gastenlijst naar binnen aangezien de portier ons de hele dag al in en uit had zien lopen) Ik koop bij de Penumbra merchandise nog even hun cd (na het concert is het zo druk daar, nu stond er niemand) en ga dan de zaal in. Penumbra was al bezig en ik gebruik mijn inmiddels ervaren technieken om voorzichtig vooraan te komen. (Die op de TMF Awards trouwens niet tot nauwelijks werkten, maar dat terzijde). Vooraan tref ik Michaël en we genieten voor voorlopig de laatste keer van Penumbra. Dan Within Temptation. Ik heb een prachtzicht op dit plekje.

Tijdens Our Farewell laat Sharon even Kyrsten meezingen. En als Ice Queen is geweest bedankt ze iedereen voor de geweldige tour. Special bedankt ze de drie fans die er de hele tour bij waren. 'Merci' richting Michaël en een 'bedankt' als ze mij aankijkt. 'Graag gedaan' zeg ik nog terug. Ze vertrekken backstage en Rik komt eraan met twee biertjes, één voor hem en één voor mij, We proosten op een geslaagde tour en zitten op het podium nog even te kijken in de zaal. Overigens vroeg een meisje naast me tijdens het concert wie nou die jongen (Rik dus) was en of hij vrijgezel was (sught) Een lekker koel biertje is trouwens ideaal na zo'n concert Rik gaat aan het afbreken en ik loop even richting Kyrsten en Stephanie. Even mijn cd laten signeren, wat ze met alle liefde doen. De rest van de band komt er ook bij en signeren hem ook, en ik laat zelfs de Penumbra crew de cd signeren. Ze horen er voor mij toch ook bij.

Dan is alles ingepakt en kan een leuke afterparty beginnen. Leuke afsluiter zo, zelfs Hans komt erbij We nuttigen nog de nodige biertjes, maar dan is het uiteindelijk toch echt tijd om te gaan en afscheid te nemen.

Ditmaals van iedereen, van Penumbra, van Within Temptation, van de crews en van Michaël. Ik maak nog even een groepsfoto van Penumbra en WT achter de bus.

Dan stapt iedereen van WT in. Uitzwaaien dus. Ik stap bij Cornee achter op de motor (foei, zonder helm) en zwaaien naar Penumbra. Dat was het dan, dat was de tour, morgen naar huis. Maar eerst een lekkere welverdiende douche en een heerlijk bed.