De 16 meest verrassende albums van 2016
4. 14 Brian Eno - The Ship
Brian Eno - The Ship
The Ship is alweer het 25e solo-album van de excentrieke geluidskunstenaar Brian Eno dat in april van het afgelopen jaar in de betere platenwinkels verscheen. De inmiddels 68-jarige Brit kwam tot de ontdekking dat zijn stem met de jaren steeds lager begon te worden en zodoende kunnen we voor het eerst sinds de plaat Another Day on Earth uit 2005 weer genieten van een Eno-album met vocalen.
Voor The Ship liet Eno zich inspireren door de laatste uren van het majestueuze schip Titanic, wat resulteerde in het 21 minuten durende titelnummer, waarin we elementen uit het gehele oeuvre van de muzikant kunnen terughoren. De duistere ambient klanken domineren maar ook de songstructuur van 'The Ship' doet regelmatig terugdenken aan de tijd dat fraaie platen als Taking Tiger Mountain (By Strategy) en Another Green World werden uitgebracht.
Bij de driedelige track 'Fickle Sun' moeten we meteen denken aan Eno's epos My Life In The Bush Of Ghosts, wat hij destijds met David Byrne opnam. Na het bombastische dik 18 minuten durende eerste deel van 'Fickle Sun' is het even tot rust komen met het sobere 'Fickle Sun (II) The Hour Is Thin' waarin we Peter Serafinowicz een stuk tekst horen voordragen terwijl Eno piano speelt. Als slotstuk van de trilogie horen we dan met 'Fickle Sun (III) I'm Set Free' nog een indrukwekkende cover van de band Velvet Underground die zeker niet onderdoet voor het origineel.
The Ship is een groeidiamantje die elke keer als je hem draait weer wat meer prijsgeeft van zijn gelaagde structuren. Een voor Eno zijn doen best wel zeer toegankelijke plaat waarmee hij weer eens laat horen dat de muzikant nog lang niet over zijn creatieve hoogtepunt heen is.
