Loodgieter versus Appel

Begin April 2009 ging ik met een blij gezicht naar de winkel. Ik had namelijk een telefoontje gehad van de elektronicawinkel om de hoek, met het bericht dat de DSi er was. Een dag voor de release! Wat was ik blij. En dat was ook niet voor niets: waar we bij de DS en DS Lite slechts vier opties tot onze beschikking hadden, waren dat er bij de DSi veel en veel meer. Foto's maken en jezelf vergelijken met je broertje (waar soms schokkende resultaten uitkomen), je favoriete muziek omzetten naar 8-Bit en het instrumentaal maken zodat je er zelf ook op kan meezingen. De droom van elke tiener en Nintendo-fan. En een flinke verbetering ten opzichte van de DS Lite. Mooi werk dus, van Nintendo.

Apple had al eerder een gat in de markt gevonden met de iPhone. Natuurlijk gaat elk Apple product als warme broodjes over de toonbank, maar in dit geval was het succes niet alleen aan dat te danken. Apple had natuurlijk al muziekmanagementsoftware iTunes, maar met toevoeging van de App Store, de winkel voor alle kleine applicaties voor de iPhone en iPod Touch, was de populariteit een hoogtepunt. Gerust kunnen we zeggen dat ook het succes van de iPhone te danken is aan de App Store. Want een iPhone zonder Apps, is geen iPhone.

Nintendo opperhoofd Satoru Iwata heeft al meerdere keren tijdens de rubriek "Iwata Ask" toegekend dat hij zelf een groot fan is van de Apple-producten. Of Steve Jobs een keer heeft gezegd dat hij groot fan is van Nintendo producten is onbekend, maar wel weten we dat Apple het vuur opent op Nintendo. En ondanks de jarenlange ervaring van Nintendo, zou Apple dit nog wel eens kunnen winnen.

Onlangs bereikte iTunes haar miljoenste download. Of dit nou kwam door de iTunes Card ter waarde van 10.000 dollar voor de miljoenste download, is niet duidelijk, maar wel is het een feit dat er elke dag duizenden mensen in iTunes zitten te snuffelen naar leuke nummers, albums en apps. Vaak maakt de prijs niet uit: als we een leuke App zien staan, maakt de prijs uiteindelijk ook niet meer zoveel uit. Door dit allemaal heeft elke iPhone of iPod Touch gemiddeld zo'n 12 apps op het Homescreen staan.

Developers kunnen ook niet van het juweeltje van Apple afblijven. Per dag komen er 150 nieuwe apps bij. Of dat nou apps zijn waar je nadoet hoe je een bierglas kan vullen, of een compleet navigatiesysteem, het blijft een indrukwekkend aantal.

Met de introductie van de DSi werd ook de DSi Shop geopend. Deze digitale winkel, die alleen met de Nintendo DSi bezocht kon worden, had bij de opening een paar spelletjes klaarstaan, variërend van 2 euro tot 8 euro. Deze "DSiWare" van 2 euro waren alles behalve indrukwekkend. Het waren ook minigames die uit al verschenen spellen geplukt waren. Bij 5 euro kwamen de al meer interessantere games aan bod. Aardige puzzelgames, en ook braintrainers. Bij 8 euro begonnen de spellen die je al echt "spellen voor een nette prijs" kan noemen, zoals een WarioWare game, die zeer leuk gebruik maakt van de DSi Camera's.

Het prijsverschil in de DSi Shop en in de App Store is opvallend: voor 70 cent koop je in de App Store al een volwaardige puzzelgame, en bij de DSi Shop koop je voor meer dan het dubbele een vaag spelletje met een papieren vliegtuigje. Of voor 8 euro, waar je voor dat bedrag in de DSi Shop een aardige braintrainer koopt, je in de App Store een tekstverwerker koopt waar zelfs Microsoft Office van op de vingers fluit. Ook het kopen in de DSi Shop gaat moeilijker dan in Apple's supermarkt: in de App Store wordt het na de wachtwoordcontrole gewoon van je rekening afgeschreven, en bij de DSi Shop moet je eerst in de regen naar de plaatselijke elektronicashop fietsen (waar ze meestal de kaartjes niet eens hebben), en het voor 12,85 kopen. Of je kan in de (veel te trage) DSi Shop via een Credit Card de "Nintendo Points" aanschaffen. En of dat al niet genoeg is, moet je ook nog drie keer bevestigen dat je zeker weet dat je het spelletje wilt kopen. Gebruiksvriendelijk, maar toch minder slim dan Apple, die na twee keer achter elkaar tikken al met downloaden begint.

Een groot voordeel in de App Store is dat er niet alleen spelletjes zijn, maar ook andere leuke dingen voor de iPhone. Zoals het thema zoals we die van HTC kennen, of het anonieme telefoontje. Dingen die mensen nooit voor de DSi Shop zullen en kunnen ontwikkelen. Ook maken grote internetsites veel eerder een app dan een DSiWare. Sterker nog, naar mijn weten is er nog nooit een internetsite-achtige DSiWare in de DSi Shop verschenen. En ja, dan wint al met al toch echt Apple op het gebied van de digitale winkel.

Apple wint dus duidelijk op het gebied van het aanbieden van spellen via een digitale shop. Maar gelukkig bestaat er nog iets als een winkel. Rijen staan er voor de winkel op de releasedatum van bijvoorbeeld een Mario game. Ook verwachten de meeste gameliefhebbers, waaronder Fok!Games, meer van de E3 dan van de WWDC. En dat is ook het grote verschil tussen Apple en Nintendo: ondanks dat Apple met de introductie van het iOS 4 een Social Gamenetwork opzet, heeft ze zich nog niet vaak laten zien op een gamebeurs. En ook nooit heeft iemand een diepe zucht van opwinding geslaakt toen Apple een game aangekondigde voor de iPhone, op een paar enthousiate Farm Ville spelers na. Ook heeft Apple geen leuk, herkenbaar iets als mascotte. Op het Apple logo, dat op elke mogelijke manier glimt na, heeft Apple geen echte herkenbare dingen. Natuurlijk, de "i" traditie bezorgt een Apple liefhebber tranen van geluk, maar niemand zit te wachten op "iQuest: The soldiers of the North". Nintendo daarentegen heeft Mario, Pickachu, Link, Samus, Pikmin, Fox, Yoshi, Luigi, Toad, Peach en nog veel meer. Dingen waarvoor vooral kleinere kinderen snel naar de winkel rennen.

Natuurlijk waren de hierboven genoemde dingen details, de echte kracht schuilt 'm natuurlijk in de kwaliteit van de games. En op dat vlak wint Nintendo: door de jarenlange ervaring in het maken van spelletjes, laat Nintendo zich niet zomaar uit het veld slaan. Eigenlijk zijn er nog niet zo vaak "echte" games verschenen in de App Store. Kleine, verslavende spelletjes waar je op het juiste moment het scherm moet aanraken, zijn leuk, maar geen waardige tegenstander voor bijvoorbeeld Super Mario 64: DS, of New Super Mario Bros. Daarom wint Nintendo hierbij.

Een strijd die Mac en Windows gebruikers al jaren uitoefenen, begint langzaam ook op te dagen bij de DSi en iPhone. Het slimme, makkelijke en elegante uiterlijk van het iOS van de iPhone, tegenover het duidelijke, herkenbare en eenvoudige uiterlijk van het OS van de DSi. De DSi heeft in het OS al standaard de DSi Camera, DSi Sound, de DSi Webbrowser, Flipnote Studio en de DSi Shop. Via het Settings-menu kan het OS naar hand worden gezet. Bij de DSi Camera, de optie van de DSi die Nintendo het meest zit te promoten, zitten een paar leuke opties. Bijvoorbeeld dat je jezelf een snor zoals die van Mario kunt geven, en dat je gezichten in de blender kunt doen om te zien wat er uit komt. Verder kun je na afloop van het nemen van de foto's de beelden bewerken en aanpassen, op veel manieren. Later kan je dan je foto's indelen in een overzichtelijk fotoboek, en je kan ze zelfs naar de DSi van iemand anders versturen. De optie "Opslaan op SD kaart" is ook inbegrepen, waardoor je al snel meer dan 3000 foto's kunt maken en ze overzetten naar de computer. DSi Sound is wat minder bijzonder. Je kunt via de microfoon geluiden opnemen, en die later aanpassen, bijvoorbeeld zodat het geluid klinkt alsof je in een tunnel staat. Groot minpunt is echter dat dit slechts tot 10 seconden kan, waardoor je meestal maar een paar zinnen kunt zeggen. Jammer, want anders was het een leuke optie geweest. De MP3 Speler, of eigenlijk AAC Speler, is ook niet zo bijzonder. Het is een vak op zich om je muziek op de DSi te zetten aangezien je dat eerst helemaal moet formatteren, en daarna via Finder of Windows Verkenner in de muziekmap van je Nintendo DSi moet zetten. Handige software daarvoor, zoals Apple heeft voor de iPhone met het meesterlijke iTunes, ontbreekt. Helemaal mooi maakt het dat iTunes ook het meest gebruikt is om muziek naar AAC te maken.

Het iOS 3 oogt simpel. Standaard zie je een kalender, klok, rekenmachine, webbrowser, kompas, geluidopnemer, een camera, een fotoboek, iTunes, de App Store, kaarten, aandelen, YouTube, Weer, Muziek, Contacten,  een mail programma en een notitieblok. Dit zijn er veel meer dan de DSi heeft, maar ze zijn allemaal veel minder leuk uitgewerkt. Natuurlijk, het doet wat het moet doen en ziet er strak uit, maar toch doet de DSi dit leuker. Ondanks dat je langer dan 10 seconden je geluid kunt opnemen, kan je het bij de Dictafoon niet in alle vormen aanpassen. Het is geluid opnemen op z'n puurst. En de camera is ook maar "gewoon een camera". Je kan foto's en filmpjes maken, maar voor het leuk maken daarvan komen toch wel andere apps kijken. En het geluid op de iPhone klinkt door de iPod technologie van Apple wel kraakhelder, maar het een ander tintje geven kan niet. Wel scoort de webbrowser van de iPhone, Safari, veel beter dan Opera's Nintendo DSi Browser. Safari is veel sneller en ondersteunt tabbladen, en de DSi Browser niet.

Daarom sluiten beide besturingssytemen zich prima aan bij het systeem en daarom scoren ze ook even hoog. De iPhone kan je snel gebruiken om vijf seconden uit je broekzak te halen om even je mail te checken, en de DSi is uitermate geschikt om tijdens een lange autoreis mee te spelen.

Conclussie

Apple en Nintendo kunnen nog wel naast elkaar leven. Ondanks dat ze steeds meer naar elkaar beginnen toe te schuiven, is het nog niet echt gevaarlijk. Wellicht in de toekomst, als Apple ook een gameconsole of handheld gaat introduceren, moet Nintendo gaan oppassen. Misschien doen ze dat ook wel, met de 3DS, die waarschijnlijk bij de E3 officieel wordt aangekondigd. De tijd zal het ons leren.