FOK!games kijkt terug op 2004

Roy
2004 is een apart jaar geweest. Ik begon het jaar met een GameCube en een PC in huis en met een houding dat ik het allemaal wel gezien had omdat er weinig leuks meer uitkwam. Voor de GameCube is dit grotendeels bewaarheid geworden, met wéderom de eerste drie kwartalen van het jaar waarin *niets* interessants uitkwam. Pas op het einde van het jaar zijn er twee titels uitgekomen die ik interessant vond: Wario Ware Inc. Mega Party Game$ en Metroid Prime 2: Echoes.

Wat betreft PC-games heb ik in mei na het zien van Battlefield Vietnam meteen een up-to-date grafische kaart gekocht. Geweldig om die game met zeven vrienden op een LAN in teams tegen elkaar te spelen en om instructies naar elkaar te bulderen. Daarnaast was er natuurlijk de overprijsde teleurstelling Doom 3 (evenwel respect dat die game in de zomer is uitgebracht) en het sfeervolle Myst IV Revelation. Het einde van het jaar was voor mij het interessantst met Half-Life 2 – een game die me zo het verhaal in trok dat ik ouderwets met hartkloppingen achter mijn beeldscherm zat.

De PS2 heb ik deze zomer in huis gehaald omdat ik games ging recenseren voor FOK!games. Ik vond altijd dat er teveel middelmatige software op uitkwam en dat Sony daarbij het platform niet genoeg ondersteunde met voor mij interessante titels. En daar moet ik op terugkomen. Vooral op het gebied van racegames – een al jarenlang door mij afgeschreven genre – heeft Sony met Formula 1 2004 en vooral World Rally Championship IV laten zien dat het uitstekende 2nd party developers in dienst heeft. Op GTA: San Andreas na interesseerde evenwel geen enkele 3rd party game mij verder op de PS2, omdat andere platforms betere versies boden. De PS2 loopt duidelijk op zijn einde.

Mijn Xbox heb ik in november gekocht om op Live Halo 2 tegen andere FOK!kers te kunnen spelen. Ik heb me kostelijk vermaakt, alleen staat of valt die lol natuurlijk met het aantal bekenden dat online is. Ik heb bovendien Ninja Gaiden via het forum tweedehands op de kop getikt en die game heerst. Daarbuiten moet ik zeggen dat er nog niet veel games zijn die me aan hebben gesproken; de racers vind ik beter op de PS2, de FPS-en op de PC en ‘originele’ titels lijken nog steeds alleen op de GameCube uit te komen. Alle 3rd party-titels zijn – vooral met Xbox Live – echter het beste te spelen op de Xbox.

Maar goed, genoeg teruggeblikt en op naar de top drie:

Op de derde plaats dé game die mijn vertrouwen heeft hersteld in het race-genre. Hij heeft een hoge leercurve, maar als je je eenmaal bekend hebt gemaakt met de best te hanteren rijstijl en de circuits, dan biedt de game aan perfectionisten veel lol. Ik heb deze game vooral veel met vrienden om de beurt gespeeld en dan is het verbeteren van elkaars tijd erg leuk.

<\/center>

Wario Ware heeft de twijfelachtige eer de eerste game te zijn die me tijdens het spelen tot huilens toe heeft doen lachen met een stel volwassen kerels van midden twintig. De eerste keer dat je deze game speelt, is het eerste dat je denkt ‘WTF?!?!’, maar nadat je de microgames en de spelmodi een beetje leert kennen ontdek je echter een game die schittert vanwege zijn simpele spelconcept. Wat dat is? Speel om de beurt een microgame, hinder elkaar zo veel mogelijk daarbij en lach elkaar uit als iemand het verkloot. Voor iedereen leuk.

<\/center>

Half-Life 2 is de game die me dit jaar het meest heeft gegrepen. Van onder meer de graphics tot de game physics tot het geluid; elk aspect is gebruikt om de speler in de game te trekken, wat me diverse nachten gamen tot in de vroege uren heeft opgeleverd. Naast de uitgebreide singleplayermodus ben ik erg tevreden met de online- en multiplayermodus die beschikbaar zijn gemaakt en ben ik ervan overtuigd dat – van alles dat in 2004 is uitgekomen – deze game mij het komende jaar nog het meeste plezier zal bezorgen.

<\/center>

Ik durf 2004 qua aanbod van goede games beslist het beste gamesjaar ooit te noemen. Het steekt me echter dat ik nog geen tijd en geld heb gehad om games als GTA: San Andreas, Killzone, Zelda: The Minish Cap, Rome: Total War en Metroid Prime 2 te proberen wegens tijd- en geldgebrek. Schijnbaar vindt men het nodig om die games in zo’n korte tijdsperiode allemaal maar met elkaar te laten concurreren. Ik huldig het standpunt dat gebruikers van een product niet per se verstand hebben van hoe het beste dat product op de markt gebracht kan worden, dus daar zal ik verder geen oordeel over vellen. Wél wil ik aangeven dat Nintendo in mijn ogen door het jaar te weinig kwaliteitstitels aflevert. Teveel wordt er vertrouwd op vervolgen met de bekende karakters in de hoofdrol, waardoor het allemaal zo ‘same old, same old’ aandoet. Gelukkig hebben ze met Wario Ware Inc. Mega Party Game$ een lange neus getrokken en bewezen dat ze het nog wel kunnen (alhoewel de aanwezigheid van de figuur Wario totaal overbodig is in de game). Op naar kerstmis 2005!